Έρχονται μέρες καλές...

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Ναι ειμαι ενας < άπορος > γεματος απορίες

:rotflmao:

ε τότε κάτι πρέπει να κάνεις για αυτό :rotflmao: :rotflmao:

[matmat]

εχεις καμια καλη ιδέα???

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
εχεις καμια καλη ιδέα???

από ιδέες, αλλο τίποτα

αλλά δεν σου λέω

να βρεις δικές σου ιδέες!!!:rotflmao: :rotflmao:

[matmat]

καλα πάω προς αναζήτηση!!!!

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat


καλα πάω προς αναζήτηση!!!!

πάντως μην σκας!!!


έρχονται μέρες καλέεεεεςςςςςς

[matmat]

Μέρες καλύτερες θα’ ρθουν, το λέει το ένστικτό μου,
αυτό το κάτι μέσα μου, το εντελώς δικό μου.
Χαράζουμε τα πρόσωπα, τα βλέμματα γλυκαίνουν
γιατί ταλαιπωρήθηκαν και τώρα το μαθαίνουν.

Κι αυτοί που μας πληγώσανε, καθώς το φως τελειώνει,
αισθάνονται την μοναξιά που Έλληνες ενώνει
Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους.

Γιατί είν’ η αγάπη δόσιμο και δάκρυ που ματώνει
και πόρτα μισοσκότεινη κι απ’ έξω μας κλειδώνει
Ώσπου η δόλια η φωνή να βρει την ρίζα εκείνη
που χάσαμε κι εγώ κι εσύ σαν Φραγκολεβαντίνοι

Φιλότεχνοι κι αλλήθωροι προς κάποια δύση πάντα
που παραμόρφωσε γενιές, παλιά κι απ’ το τριάντα,
την ώρα που το μέσα μας κοβόταν σαν διαμάντι
στου Καζαντζίδη το λυγμό και του Παπαδιαμάντη.

Μέρες καλύτερες θα’ ρθουν το νιώθω στ’ αεράκι.
εκείνο το καρύδι σπάει, άκου και τ’ αηδονάκι.
του πάει το ντέρτι κι ο καημός, η λύπη του ταιριάζει
μα θέλει και το φάρμακο. Ποιος το χει? Το μοιράζει?

Κι εμείς που αριστερίσαμε, ποιο τάχα ήταν το λάθος?
εφιάλτης ήταν το είδωλο, αλήθεια όμως το πάθος.
και βούλιαξε στον χείμαρρο, στο δίκιο του πνιγμένο,
και ξάφνου βγήκε απ’ τα κλαδιά της Πίστης φωτισμένο.

Μέρες καλύτερες θα’ ρθουν , τίποτα πια δεν σβήνει
την δίψα την λαχτάρα μου, την ομορφιά μου εκείνη
που μου ‘γινε πατρίδα μου, πόλη μου και Θεός μου
ματιά που με κομμάτιασε να ξαναβρώ το φως μου.

Κι αφού τελειώνει η βραδιά, αντί για καληνύχτα
μαζί ας ταξιδέψουμε στην φλογισμένη νύχτα
γελώντας και δακρύζοντας για κείνο τ’ ακρογιάλι
να στρώσω να πλαγιάσουμε κεφάλι με κεφάλι.


ΝΙΟΝΙΟΣ...

[nimbus]

Πασχαλίδης Μιλτιάδης


Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, μάτια μου, μάτια μου

F#m Bm D E F#m

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, που 'θελε να 'ναι θάλασσα



Bm F#m E D7 E F#m Bm

Και κάθε που χαρά-ζει, την τρώει το μαρα- ζι

Bm F#m E D7 E F#m

Και κάθε που χαρά-ζει, την τρώει το μαράζι



Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, μάτια μου, μάτια μου

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα, που 'θελε βράχος να γενεί



Και κάθε που χαράζει...



Κάποτε αγάπησα μια κόρη, μάτια μου, μαύρα μάτια μου

Που ρωτούσε κάθε αγόρι, ποτέ γυναίκα θα γενεί



Και κάθε που χαράζει...



F#m E D7 E

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα, μάτια μου, αχ μάτια μου

F#m E D7 E F#m

Κι η κόρη γίνηκε γυναίκα, μα εγώ απόμεινα παιδί

Bm E F#m

Μα εγώ απόμεινα παιδί



Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι

Και κάθε που χαράζει, με τρώει το μαράζι

[matmat]

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο μικρό παιδί

Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια

Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο μικρό παιδί


...........................................


Τ' όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω;
Κι όμως το 'ξερε καλά το βαθύ του χάδι
πόσο τ' αγαπώ.

Μου κρατούσε συντροφιά στις βαριές τις ώρες
που τις τρέμει μοναχή κάθε μια ψυχή
κι όσο το 'χει δίπλα της ας κυλούν οι ώρες,
δεν μ' ανησυχεί.

Τ' όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Πες, δεν έζησε ποτέ, μην τ' αναπολείς.
Μα ο καιρός μου που 'χασα στο δικό του χάδι,
τώρα είναι πολύς.

[nimbus]

Ο Χαΐνης



Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στα όρη απάνω

μ' αρέσει να 'μαι αμοναχός, με τσι πολλούς δεν κάνω



Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά γεμίζει, να γυρίζω

Χαΐνης και τση χαραυγής τσ' ελπίδες να σκορπίζω

[nimbus]

έρχονται μέρες καλές

[arxaios]

Nimbusaki, έχεις κάνει Ηράκλειο ή εντύπωση μου είναι;;;;;;

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
Ο Χαΐνης



Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στα όρη απάνω

μ' αρέσει να 'μαι αμοναχός, με τσι πολλούς δεν κάνω



Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά γεμίζει, να γυρίζω

Χαΐνης και τση χαραυγής τσ' ελπίδες να σκορπίζω

Εδω με βρίσκης σύμφωνο!!!!!

[matmat]

Θ' ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό
ν' ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά

Με το βουνό θα γίνω φίλος
και με τα πεύκα συντροφιά
κι όταν θα κλαίω και πονώ
θ' αναστενάζει το βουνό

Απάνω στο βουνό θα μείνω
κι από τον κόσμο μακριά
θα κλαίω μόνος θα πονώ
και θα μ' ακούει το βουνό

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από arxaios
Nimbusaki, έχεις κάνει Ηράκλειο ή εντύπωση μου είναι;;;;;;

όχι καλέ, απλά είμαι λάτρης της κρητικής μουσικής

όχι πές μου δεν ειναι θεσπέσια????

πέρα από Ξυλούρη που είναι κορφη το άτομο, πάμε στα πιό τωρινά, ζερβουδάκης, χαίνηδες, λουδοβίκος των ανωγείων, ο λιδάκης έχει κάνει απίστευτες συνεργασίες με χαίνιδες και τα συναφή κι αν μην τι αλλο, ο μιλτιάδης πασχαλίδης, ο οποίος έχει συνεργαστεί κι αυτός κατα καιρούς με πέρα κείθε τους κρητικάτσι. Άσε που μένει πλέον εκεί

Διάβασε ερωτόκριτο να μαγευτείς

[nimbus]

Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει

Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει



Να 'ναι κόκκινο σαν ήλιος, θα καίει σαν φωτιά

Κίτρινο σαν το φεγγάρι, θα 'χει μοναξιά



Να 'χει τ' ουρανού το χρώμα, θα 'ναι μακριά

Να 'ναι μαύρο σαν τη νύχτα, θα 'ναι πονηρή

Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει



Να 'ναι άσπρο συννεφάκι, φεύγει και περνά

Να' ναι άσπρο γιασεμάκι στον ανθό χαλά

Να' ναι άσπρο γιασεμάκι στον ανθό χαλά



Να 'ναι το ουράνιο τόξο που δεν πιάνεται

Όλο φαίνεται πως φτάνω κι όλο χάνεται

Όλο φαίνεται πως φτάνω κι όλο χάνεται



Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει

Ποιο το χρώμα της αγάπης, ποιος θα μου το βρει