Η ωρα 11.55 ξεκιναω να παω στην δουλεια..Η αποσταση πολυ μικρη..γυρω στα 3λεπτα με την μηχανη..πολυ μεγαλη ωστοσο για το μυαλο...ξεκιναω την διαδρομη..πρωτες σκεψεις καθως περναω διπλα απο ενα ρεμα..πως να αισθανετε ενας πρωταθλητης μοτοτζιπι οταν περναει απο την τελικη ευθεια ενω εχει νικισει και βλεπει το πληθος να ζητοκραυγαζει?..κοιταω τριγιρω μου και προσπαθω να φερω μια παρομοια εικονα στο μυαλο μου...λιγο παρακατω σε εναν ερημο δρομο ..ουτε ενας εξω..ετσι ειναι η κολαση αραγε?..σκεφτομε...να εχεις κατι που πολυ αγαπας σε εναν ακρο βασανιστικο κοσμο?..περναω εξω απο μια εκκλησια..τι ειναι ο ανθρωπος σκεφτομε...σημερα ειναι στο επομενο στοπ δεν ειναι...τι ωραια να μπορουσα να στριψω περιφεριακο τωρα και να φυγω να παω καπου μακρια...το φαναρι πρασινισε..η επιλογη αναγκαστικη..αντιθετα απο κει που θελω..φτανω..παρκαρω...κλειδωνω και συντανταω την πραγματικοτητα.. 8 ωρες...
αντε γεια μας,θα ερθει και η σειρα μας για αποδραση..