Δυο χρόνια τώρα όλο και κάτι συμβαίνει και αναβάλεται το μεγάλο ταξίδι. Εκείνο που ονειρεύομαι καιρό. Κωνσταντινούπολη, παράλια Μικράς Ασίας, Καπαδοκία.
Το 2008 ένα γλύστριμα με τη μηχανή είχε σαν αποτέλεσμα ρίξη πρόσθιου χιαστού, χειρουργείο και νάρθηκα 4-5 μήνες κατακαλόκαιρο. Ταξίδι πάπαλα…
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Φέτος την άνοιξη εκεί που το προετοίμαζα, βούλωσαν τα σωληνάκια τροφοδοσίας και τα έφτυσε το καρμπυρατέρ (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου… 2 μπαλονάκια… ελπίζω… tubeless)!!!
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Έτσι αποφάσισα μια κοντινή βόλτα 4-5 μέρες για να ξεσκουριάσω και να πετάξω από πάνω μου τη βρόμα της καθημερινότητας που κάνει τη ζωή μας βούρκο!
Πριν λίγες μέρες θυμάμαι τη γυναίκα μου να λέει σε μια παρέα, «ο Χρήστος πάντα συνήθιζε να παίρνει τη μηχανή του και να χάνεται λίγες ή πολλές μέρες στα βουνά και αυτό του κάνει καλό. Είμαι σίγουρη πως αν δεν έκανε εγχείρηση στο γόνατο και είχε φύγει πέρσι, δεν θα είχε πάθει το έμφραγμα».
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Ίσως να έχει δίκιο. Πάντα μου έδιναν ζωή αυτές οι δίτροχες αποδράσεις. Μέρες μετά την περιπέτεια με την καρδιά μου και ενώ ο γιατρός μου το είχε απαγορεύσει, πήρα τη μηχανή και πήγα με τη γυναίκα μου Μετέωρα! Η καλύτερη θεραπεία…
Πάντα σεβόταν το πόσο ζωή μου δίνει και δεν μου γκρίνιαξε ποτέ. Μόνο… «πρόσεχε και διασκέδασέ το». Ο Θεός να την έχει καλά.
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ
Ετοιμάστηκα, έβαλα ένα μικρό σακίδιο στη σχάρα και ξεκίνησα με την αφρικάνα μου για λίμνη Τσιβλού και από κει πιο ψηλά για Ζαρούχλα.
Στο δρόμο και περίπου στην έξοδο για Κινέτα με ήχο σουρωμένου που… αφήνει μια πίτσα και πέντε μπύρες, παραδίδει το πνεύμα της από ηλεκτρικά.
Δυο λεπτά ρε, σκέφτηκα, εχτές τσεκάρησα ανορθωτή και μπαταρία, τι έγινε τώρα, μας έκοψε το ρεύμα η ΔΕΗ;
Αφού σιγουρεύτηκα ότι δε μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο πήρα τηλέφωνο το μηχανικό…
Έλα Μήτσο, τάξε μου.
Τι έγινε;
Έμεινα από ρεύμα, αλλά έχω φώτα.
Ωχ, τώρα τι κάνουμε;
Τι να κάνω, να μείνω εδώ;
Παίρνω μπαταρία, ανορθωτή και εργαλεία κι έρχομαι.
Θα σε περιμένω στη γέφυρα για Κινέτα, κάτω από την εθνική. (Εκεί με πήγαν τα παιδιά της οδικής ασφάλειας της εθνικής οδού. Εξαιρετική δουλειά. Μπράβο)
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Εκεί λοιπόν που περίμενα σκάει μύτη μπατσικό, με κοιτάει ο σερίφης, τον κοιτάω και με ρωτάει…
Τι περιμένεις;
Έμεινα (απαντάω)
Α, καλά (λέει και φεύγει).
Κάγκελο εγώ! Παγωτό μιλάμε. Καλά που με ρώτησες ρε μεγάλε!!! Δηλαδή τι περίμενε να του πω για να ενδιαφερθεί; Ότι περιμένω κάτω από τη γέφυρα κανένα περαστικό να πουλήσω τα τελευταία 2γρ. κόκας που μου έχουν μείνει; Μάλλον στον Ηλία του 16ου έπεσα, σκέφτομαι και γελάω, ενώ μου ήρθε στο μυαλό το παλιό ρεμπέτικο τραγούδι…
Τούτοι οι μπάτσοι πούρθαν τώρα
Τι γυρεύουν τέτοια ώρα…
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
Μπάτσοι κλάστε μας τ’ @ρχίδι@
:hypnotize :hypnotize
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Σε λίγο σκάει ο Μητσάρας με τα συμπράγαλα.
Μετράμε, αλλάζουμε μπαταρία, ξαναμετράμε, φιλιώμαστε σταυρωτά (που λέει ο λόγος) και βουρ για Ακράτα.
Τσιγαράκι στην Ακράτα, ανεφοδιασμός να έχουμε καύσιμο για περιπλανήσεις και ξεκινάω την ανάβαση για Τσιβλού και μετά για Ζαρούχλα.
Μετά την άνω Ακράτα η διαδρομή φανταστική. Ορεινό στροφιλίκι πνιγμένο στο έλατο και άγριο πεύκο.
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Κάμποσα χλμ μετά, δεξιά και λίγο πιο χαμηλά συναντάς τη λίμνη Τσιβλού.
Η λίμνη δημιουργήθηκε από κατολίσθηση και σκέπασε τον οικισμό Τσιβλός, γι αυτό για πολλά χρόνια οι ντόπιοι την αποκαλούσαν μαυρολίμνη για το κακό που έγινε.
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Κάνω δεξιά και κατηφορίζω προς τη λίμνη. Χωματόδρομος με μικρά νεροφαγώματα και φτάνω σε ένα μικρό πλάτωμα σε ένα σημείο της όχθης.
Στηρίζω τη μηχανή και κατεβαίνω. Ξαρματώνομαι (κράνος, μπουφάν) με σκοπό να κάνω ένα τσιγάρο στην απόλυτη ησυχία και να συνεχίσω προς τα πάνω, αφού έτσι κι αλλιώς το πρόγραμμα έλεγε αύριο λίμνη.
Κατηφορίζω προς τα νερά και ακούω πίσω μου ένα θόρυβο που αμέσως κατάλαβα τι ήταν αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω.
Γυρνάω και βλέπω κάτω την άφρικα σαν φοράδα που ξάπλωσε στο χώμα για να παίξει.
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Γέλαγα στην ερημιά σαν τρελός.
Ωραίο ταξίδι, σκέφτηκα. Άντε να δούμε τι άλλο θα δούμε.
Τη σήκωσα και ανακάλυψα ότι ο λευγές των ταχυτήτων είχε ελαφρά στραβώσει. Δεν πειράζει, λέω, θα το φιάξω. Ετοιμάζομαι, καβαλάω, πρώτη, ξεκινάω, στρίβω πάνω από ένα ανάχωμα και… ασθάνομαι να μην ανταποκρίνεται στις εντολές μου η μηχανή. Ε, τώρα ξάπλωσα και γω μαζί της για… παιχνίδια!!
Χαχαχαχαχα…. Ο λευγές ακουμπούσε στην ποδιά και με τους κραδασμούς πέταγε την πρώτη. Δε με χαλάει λέω γελώντας… έχω και Δευτέρα!
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Με βλέμα τρελού και τα νεύρα μου σαν ντίζα ξεκινάω για Ζαρούχλα. Όσο ανέβαινα τόσο με μάγευε το τοπίο.
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Στη Ζαρούχλα με περίμενε το ΑΡΟΑΝΙΑ, ένα καταπληκτικό πέτρινο ξενοδοχείο, στην άκρη του χωριού και κυριολεκτικά μέσα στο δάσος.
Η θέα; Απλά μαγευτική!!!
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Αφήνω τα πράγματα στο δωμάτιο και… περίπατος στο χωριό, παραδοσιακή φασολάδα, κόκκινο κρασί και μετά νάνι γιατί το πρωί είχε εξόρμηση.
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Θέα από το μπαλκόνι του δωματίου
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
...
Φεύγω... πάω ταξίδι να επισκευτώ τον εαυτό μου...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση