Έρχονται μέρες καλές...

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Θ' ανέβω και θα τραγουδήσω
στο πιο ψηλότερο βουνό
ν' ακούγεται στην ερημιά
ο πόνος μου με την πενιά

Με το βουνό θα γίνω φίλος
και με τα πεύκα συντροφιά
κι όταν θα κλαίω και πονώ
θ' αναστενάζει το βουνό

Απάνω στο βουνό θα μείνω
κι από τον κόσμο μακριά
θα κλαίω μόνος θα πονώ
και θα μ' ακούει το βουνό

σωστόοοοοοοςςςς με το βουνό θα γίνω φίλος

[matmat]

Γλυκό ψωμί σου ζύμωνα
για να ξεχνάς τις λύπες
τα λόγια που περίμενα
ποτέ δε μου τα είπες...

Του χωρισμού θ' αρχίσω το τραγούδι
σε κάβους ν' ακουστεί και σε νησιά.
Τι κρίμα που δεν ήσουνα λουλούδι
τι κρίμα που δεν ήμουνα δροσιά.

Φωτιές ο ήλιος γύρω μας ανάβει
και σπέρνει στον αφρό χρυσά φλουριά.
Τι κρίμα που δεν ήσουνα καράβι
τι κρίμα που δεν ήμουνα στεριά.

Μου φώναξες δε σ' άπλωσα το χέρι
σου φώναξα δεν έβγαλες μιλιά.
Τί κρίμα που δεν ήσουν περιστέρι
τι κρίμα που δεν ήμουνα φωλιά.


Νίκος Γκάτσος
Μάνος Χατζιδάκις
Νανά Μούσχουρη

[nimbus]

Ο άνθρωπος του κάβου

Αλεξίου Χάρις



Πάνω σ' ένα μαύρο κάβο είν' το σπίτι του

Gm D Gm g a a#

μοναχός συντροφεμένος απ' τη λύπη του

Bb Cm

Ήταν νέος, ήταν γέρος δε θυμάμαι πια

Bb Cm

μα θυμάμαι πως μιλούσε μόνο στα πουλιά

Gm D Gm

Και κανένας δεν τον είχε κάνει φίλο του

Gm D Gm g a a#

πάντα μοναχός γυρνούσε με το σκύλο του

Bb Cm

Κι όπως μάζευα κοχύλια κι άσπρα βότσαλα

Bb Cm

ήρθαν κι έκατσαν κοντά μου δύο γλαρόπουλα

Gm D Gm

Μου 'παν να τον πλησιάσω που είμαι μοναχή

να του φιάξω μίαν αγάπη να μιλάει γι αυτή



Μα η δικιά μου αγάπη είν' η θάλασσα

για μοναδική μου φίλη την εκράτησα

να μου τραγουδήσει πάλι την παρακαλώ

μήπως την ακούσει κι έρθει μέχρι το γιαλό

η μανούλα μου η γοργόνα η Μαγδαληνή

να της πω να του χαρίσει πάλι τη φωνή

Να μου πει τα μυστικά του και τα λάθη του

που τον κρύψαν απ' τους φίλους κι απ' τα πάθη του

Κι ύστερα να πλύνω τ' άστρα να του φέξουνε

να 'ρθει πριν φανούν οι γλάροι και με κλέψουνε



Πάνω σ' ένα μαύρο κάβο όλη μου η ζωή

να μετράω τους πειρατές της κάθε χαραυγή

Μα η μάνα μου δεν βγαίνει ούτε φαίνεται

το τραγούδι μου στο κύμα μέσα πνίγεται

Την αγάπη να διαλέξω ή τη θάλασσα

απ τις δύο ποια με πονάει δε λογάριασα

Κι έτσι ανάμεσα στις δύο τώρα αφήνομαι

μα καμιά δεν είναι δικιά μου και μαραίνομαι

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
Ο άνθρωπος του κάβου



Και κανένας δεν τον είχε κάνει φίλο του

Gm D Gm g a a#

πάντα μοναχός γυρνούσε με το σκύλο του

Εεεετσι !!!!! εεετσιι!!!!!
τώρα το έπιασες σωστά!!!

[nimbus]

[matmat]

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο
μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν
τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν
όπου και να 'σαι
Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε
επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται
πίσω απ'τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
Στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έίναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου απο μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έιναι δύσκολο...


Πυξ Λαξ...
...............

[nimbus]

οι στίχοι αυτοί των πύξ λαχ, ειναι από το βιβλίο της μάρω βαμβουβάκη

έχεις διαβάσει το βιβλίο???? εκπληκτικό είναι

το διάβαζα το 2000 στο αεροπλάνο, καθώς κατευθυνόμουν προς καναδα :wacko:

θύμησες που κρύφτηκαν σε ενα μικρό κιτάπι

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
οι στίχοι αυτοί των πύξ λαχ, ειναι από το βιβλίο της μάρω βαμβουβάκη

έχεις διαβάσει το βιβλίο???? εκπληκτικό είναι

το διάβαζα το 2000 στο αεροπλάνο, καθώς κατευθυνόμουν προς καναδα :wacko:

θύμησες που κρύφτηκαν σε ενα μικρό κιτάπι

Εδώ με βρίσκης αδιάβαστο!!!!
για πε για πε!!!

[nimbus]

χαρούλα for ever


Την μηχανή μου βάζω μπροστά

πάλι θα φύγω όλα γνωστά

ξετυλίγω ακόμη μια αλήθεια

δεν μου αρκεί πια το λίγο στα στήθια



Βγαίνω απ’ την πόλη, δρόμοι ανοιχτοί

να δούμε πάλι τι θα παιχτεί

την ψυχή μου απλώνω

σε μια τσάντα έχω μόνο

λίγο φως και νερό για τον δρόμο



Κι όσο παίρνω απόσταση ξέρω

πάντα ο ήλιος θα βγαίνει χωρίς

να τον νοιάζει αν θα τα καταφέρω

ή αν έρθεις ποτέ να με βρεις



Δεν κάνω ακόμα σκέψη καμιά

δεν έχω λύσεις, όλα ανοιχτά

ξετυλίγω ακόμα μια αλήθεια

η αγάπη δεν είναι συνήθεια



Τρέχει ο δρόμος κι είσαι μπροστά μου

καινούριες γέφυρες περνάει η καρδιά μου

ένα σύνορο ψάχνει να ανοίξει στο φως

θα χαθούνε τα ίχνη μας έτσι κι αλλιώς

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Εδώ με βρίσκης αδιάβαστο!!!!
για πε για πε!!!

δεν έχεις, παρα να το διαβάσεις

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
δεν έχεις, παρα να το διαβάσεις

Δεν λέω οχι αλλα για πέστο κιολας να το βρώ

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Δεν λέω οχι αλλα για πέστο κιολας να το βρώ

"Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" της Μάρω Βαμβουνάκη

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
"Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" της Μάρω Βαμβουνάκη

[matmat]

Ξύλινα Σπαθιά


Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ένα κορίτσι με κοιτάει
χορεύει, κι ύστερα πετάει
πάνω απ' τα μπάρ και τα ηχεία

Δεν έχει τίποτα να κρύψει
καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
μαζεύει πίσω τα μαλλιά της
θυμίζεις μια μικρή κυρία
που όλο ξεχνάω τ' όνομα της

Ποιός θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεται νικάει
σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο

Όταν τελιώνει η συναυλία
κάτι παιδιά έρχονται κοντά μου
στα σκονισμένα της αρχεία
λένε πως είδαν τ' όνομα μου

Κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο θα μου λείψει

[nimbus]

το εχω αυτο το cd με τα ξυλινα σπαθια. πολύ καλό