8 χρόνια αδήγηση κα μόλις εχθές κατάφερα να κάνω ένα σωστό μπαμ. Κάτι είναι κι αυτό.
Αμαρουσίου - Χαλανδρίου, αμάξι σταματημένο σε στενο δεν με έχει δει, βγαίνει κοιτώντας δεξιά στο αντίθετο που ήθελε να πάει.
Φρένα, κόρνα, όσο δεξιά μπορούσα να κάνω ενώ φρέναρα, μπαμ στην πίσω αριστερά ρόδα. 1ο κύμα πόνου, απόλυτη ησυχία ενώ βρίσκομαι στον αέρα, ακούω ένα ξύσιμο στο κράνος αλλά δεν το νοιώθω έντονα, "ελα ρε, αυτό ήταν;" σκέφτομαι. Πριν προλάβω να χαρώ, 2ο κύμα πόνου, σκάω με την πλάτη στον δρόμο. Φέρνω μια τούμπα, σέρνομαι λίγο και σταματάω μπρούμητα ακουμπώντας το κεφάλι στο πεζοδρόμιο.
Εντονος πόνος στον δεξί καρπό και στον δεξί αστράγαλο. Γρήγορες ανάσες, θολωμένη ζελατίνα, φωνές, ψυχραιμία. Κουνάω όλα μου τα άκρα, ανακούφιση.
Περναγε ασθαινοφόρο, σταματάει, περιγράφω που και πόσο πονάω. Έρχεται άλλο ασθαινοφόρο σε λιγότερο από 5'. Ευαγγελισμός, ΠΟΛΥΣ κόσμος. Ολα καλά εκτός από δεξί καρπό, σπασμένος καλά. Το παλικάρι κάνει τα μαγικά του και μάλλον δεν θέλει χειρουργείο.
Σε 10 μέρες θα πάω να δω μηπως μπορούν να μου ελευθερώσουν τον αγκώνα.
Φόραγα κράνος, μπουφάν, γάντια. Οταν ήμουν κάτω από το σπίτι σκεφτόμουν να ανέβω να βάλω τις μπότες. Δεν το έκανα, μαλακία. Τα παπούτσια μου δεν ήταν στα πόδια μου όταν τελείωσε η πτώση.
Την μηχανή δεν την είδα καλά. Μπροστινά όλα μπουρδέλο απ' ότι μου είπαν, νεώτερα από Δευτέρα.
Το παλικάρι ήρθε στον Ευαγγελισμό να με δει με τον πατέρα του. Δεν θα έχω κανένα ευτράπελο απ' ότι φένεται. Μου είπαν να επικοινωνήσω για το οτιδήποτε κα δείξαν ενδιαφέρον.
Φωτογραφίες αργότερα λογικά, δεν τα έχω δει καν εγώ.
Πάντα προσεκτικοί και όρθιοι παίδες.
Δεν με βλέπω για ΔΣ σήμερα, πιείτε μία στην υγειά μου.
Απάντηση με παράθεση
Γμτ.. περαστικά σου, σιδερένιος και γρήγορα.
)
Περαστικά 