Κυριακάτικο πρωινό στην κουζίνα και η σύζυγος τηγανίζει αυγά. Ο
σύζυγος, αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει μια γουλιά και
μετά πάει και στέκεται ακριβώς δίπλα από την σύζυγο, παρατηρώντας
προσεκτικά τα αυγά. Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ.... και αρχίζει να
φωνάζει... πανικόβλητος:
"Πρόσεχε....ΠΡΟΣΕΧΕ! Βάλε κι άλλο βούτυρο! Θεούλη μου!
Έχεις βάλει πολλά μαζί στο τηγάνι! ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ! Γύρνα τα. Γύρνα τα ΤΩΡΑ!
Χρειάζονται κι άλλο βούτυρο. Μα πού θα βρούμε κι άλλο ΒΟΥΤΥΡΟ;
Ωραία... Μη, ΠΡΟΣΕΧΕ, θα σου ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ! Προσεχτικά... ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ!
Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ'ακούς εμένα... ΠΟΤΕ! Γρήγορα! Γύρνα τα
ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα έχεις παίξει; Μην ξεχάσεις να τα αλατίσεις,
όλο το ξεχνάς το αλάτι. Βάλε αλάτι. ΑΛΑΤΙ! ΒΑΛΕ ΑΛΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!"
Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη.
"Τι έπαθες άνθρωπε μου; Τι φωνάζεις μέσα στο αυτί μου;"
Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει...
"Ήθελα να σου δείξω πώς είναι να σε έχω συνοδηγό όταν οδηγάω."
Απάντηση με παράθεση
