Γύρισες σπίτι αργά ..βράδυ..
Στο κρεβάτι ηταν ακόμα σκυμένη με μάτια κατακόκκινα απο την αυπνία και το κρυφό κλάμα . Μπροστά της , το μωρο σας , η αγάπη σας , πόσες¨¨;;;; προσπάθεις ;;; για να αποκτήσετε.:;;;
χωρίς λόγια χωρίς μεγάλες ανάσες .Οσες ανάσες χανόντουσαν τις εδινε αυτή μπροστά του και οσες δυνάμεις φεύγανε απο το αγγελούδι σου άλλες τόσες χανόντουσαν από σένα .
Είχες χάσει την ζωή που δύσκολα απόκτησες και τώρα δεν μπορούσες πιά να κάθεσαι σπίτι . Δεν αντεχες να βλέπεις το παιδί σου , την γυναίκα σου δεν αντεχες ουτε τον ιδιο σου τον εαυτό .
Γύριζες αδικα μέσα σε δρόμους της πόλης ουσιαστικά δεν έβλεπες. Θολο το τζάμι του κράνους σου βρεγμένα τα μάγουλα σου αδικες βόλτες, άδικα ΓΙΑΤΙ......,
αδικες σκέψεις να πας για να ξεκουραστείς και σύ .
Το είχαν πει οι γιατροί με σιγουριά . Ζήτημα μιάς εβδομάδας ακόμα αντε μήνα .Πάρτε το απο το νοσοκομείο δεν υπάρχει λόγος πιά!!
Κοίταξες μέσα στο σπίτι... είδες επιπλα κάδρα ...είδες σαλόνι ..είδες σκυμμένη την γυναίκα σου στο κρεββάτι ..είδες το μωρό σου δεν μπορεσες να το συνεχίσεις το βλέμμα αρχισε να θολώνει πάλι .
Ειχες μιά αγάπη , μιά μηχανή απ εξω να σε περιμένει σαν σκύλα δεν είχαν τα χέρια δύναμη να κρατήσουν τα τιμόνια ..επρεπε να ξαναφύγεις .
Ωχ!!!! ποιός μπορεί να μείνει μέσα σε ενα αδειο δωμάτιο πιά .
Εξαφανιζόντουσαν ολες οι εικόνες μπροστά σου επρεπε να φύγεις πάλι .
Βγήκες εξω χωρίς σκέψεις στο μυαλό πιά .Απλά ενα μουδιασμένο σώμα και ανύπαρκτη θέληση. Τα γιατί είχαν σταματήσει απο καιρό αγόρι μου.
Η ΑΓΑΠΗ ,που είχε αρχίσει να ακούει στο ονομα του παιδιού σου,σε εβαζε σε αγουρες σκέψεις
ΟΧι Ρε αφού το ξέρεις πως στο τέλος δεν θα το κάνεις . Οχι πως φοβάσαι μωρέ απλά δεν μπορείς. Δεν μπορεις σου λέω!!
Το πιό καλό απο όλα είναι να εξαφανιστείς απο παντού .
Ναι ,Ναί αυτό ισως θα είναι καλό .
Να πιείς κάτι να ξεχάσεις τα πάντα . Και να φύγεις οσο ποιό μακριά μπορείς .Είσαι δυνατός ρε να δείς χώμα πάνω στην αγάπη σου να σκεπάζει ;;;;;;;
.Κρύο χώμα να πέφτει πάνω στην ζωή σου;;;;;;;;!!! Στο παιδί σου ::;;;; Στην ζωή σου::;;;;
Oδήγησες σιγά σιγά να μπορεί να διαβάζεται ο δρόμος ..Οχι πως είχε σημασία πιά ..Εφτασες εκεί που πηγαίνατε οι τρείς σας... θάλασσα μακριά !! Οχι οχι οχι δεν πήγες εκεί να ξαναθυμηθείς ...Με τίποτα αυτό . Απλά εκεί η μηχανή οδηγούσε για πρώτη φορά εσένα και οχι εσύ αυτήν. Σε σταμάτησε στην ακρη και εσβησε μόνη της . Σε αφησε να κατέβεις και κάθισε αμίλητη δίπλα σου.!! Α ρε ζωη εσύ που τα φέρνεις οπως ΔΕΝ πρέπει!!
Και τώρα ρε κοίτα μακριά το πέλαγος και σκέψου πως θα βρείς τον δρόμο να γυρίσεις .
Δύο δρόμοι είναι αυτοί ;;;; ΄Σίγουρα είναι δύο δρόμοι .!!
Ο ενας ο μακρινός ο άλλος του πόνου!! ο΄ενας ο ευκολος ουσιαστικά ο ανέφικτος .
ο άλλος ο δύσκολος ουσιαστικά χαμένος . Κόίταξες λίγο πίσω .Αυτή καθόταν εκεί που σε αφησε αμίλητη κι άλλο . Δεν θα σε συγχωρούσε το ξέρεις . Ούτε αυτή ,,.. ουτε κανένας .
ΩΧ !! ΠΩς να γυρίσεις πισω πές μου!!. Υπάρχουν υποχρεώσεις υπάρχει αυτή που αγαπάς υπάρχουν οι φίλοι υπάρχουν ολοι που λένε σε αγαπούν..ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ υπάρχουν πάντα δύο δρόμοι και ο μπροστά είναι εδώ... γαλάζιος ..
΄Πέρασαν φώτα και σε εκαναν να γυρίσεις . δύο ρόδες στην ακρη του δρόμου μέσα σε παράπονο.
Να πάς σπίτι ακούς . Ποιός μίλησε ρε:;;; εΓΏ!!
Να χτισεις πάλι ακούς . Τα ιδια ;;; NAI RE τα ιδια και ομοια .
Ποίός μιλάει ;;; εγώ;; OXI .. εσύ ;;;
( ΑΦιερωμένο σε οσους εχασαν και δεν Ξεχνούν ακόμα...)
Απάντηση με παράθεση
