Οι άγγελοι χρειάζονται στη γη...

[Αργυρώ]

Δεν οδηγώ μηχανή, δεν ακολουθώ χωμάτινα μονοπάτια, δεν ταξιδεύω στην άσφαλτο. Τι δουλειά έχω να γράφω εδώ μέσα;

Κι όμως έχω. Είμαι άυλος, δεν πιάνομαι. Είμαι ο πόνος στην ψυχή μια γυναίκας. Της οποιαδήποτε γυναίκας. Της μητέρας σου, της αδερφής σου, της συντρόφου σου, της κόρης σου, της φίλης σου, της γκόμενάς σου αν θέλεις. Δεν έχει σημασία. Είμαι ο πόνος στην ψυχή μιας γυναίκας που σ' αγαπάει και εσύ ονόμασέ την όπως θες. Και ξέρεις, ο πόνος δεν κάνει διακρίσεις. Μπαίνει παντού κι άμα θέλει ποστάρει και σε φόρουμ.

Εγώ που σου γράφω φίλε μου, είμαι από εκείνους τους πόνους τους αβάσταχτους. Χτες μαζευτήκαμε πολλοί πόνοι και γίναμε ένας. Εχτές, κάπου εκεί, στο Π.Φάληρο. Αλλά να σου πω κάτι; Δε γουστάρω να υπάρχω. Δε γουστάρω να σκίζω σωθικά. Δε μου αρέσει που υπάρχω ρε παιδί μου, πως να το κάνουμε; Δικαίωμά μου δεν είναι;

Όμως άμα με προκαλέσεις, θα γίνω αδυσώπητος. Άμα με προκαλέσεις θα λυσσάξω. Θα ριζώσω και θα τρελάνω ψυχές, θα τις ματώσω χωρίς έλεος , θα τις στιγματίσω. Γι αυτό βοήθησέ με να απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου.

Μέτρα τη ζωή σου, μέτρα τα βήματά σου, κοίταξε δίπλα σου αυτόν που αγαπάς και σ' αγαπάει και αναρωτήσου. Πώς μπορείς να του φέρεις τέτοιο πόνο εσύ; Είναι δυνατόν; Νομίζεις πως φτάνει να ντύνεσαι σαν τον ρόμποκοπ; Ποια "σίδερα" στον θώρακα, ποιες μπότες και ποια κράνη νομίζεις πως μπορούν να με κρατήσουν εμένα; Τι με πέρασες ρε φιλαράκι; Γιατί με υποτιμάς έτσι; Και αν εσύ δεν σκέφτεσαι τον θάνατο, σκέψου τι θα κάνω εγώ μετά στους δικούς σου.

Δεν θέλω να αλλάξω την κοσμοθεωρία σου, ούτε τον τρόπο που θέλεις να ζεις. Είμαι αδύναμος μπροστά σε όλα αυτά. Την αλήθεια στην λέω όμως. Και είναι σκληρή.

Ξέρεις... υπάρχω και γεννιέμαι και από άλλες αιτίες. Γι αυτό και λέγομαι ανθρώπινος. Όμως από αυτήν την αιτία λέγομαι απάνθρωπος.

Κάποιος έγραψε, πως γίνεται ένας άνθρωπος να πληγώσει έναν άγγελο. Κι εγώ θα πω... Ένας άγγελος πως γίνεται να πληγώσει έναν άνθρωπο;

Συγνώμη αν σας φάνηκα δυσάρεστος, άδικος, εγωιστής ή ακόμα κι αδιάφορος. Συνεχίσετε όπως θέλετε. Γίνετε ακόμα πιο ρόμποκοπ, φορέστε ακόμα πιο ενισχυμένα κράνη, γίνετε ατσάλινοι αν μπορείτε! Όμως, μην παίζετε με τη ζωή. Κι αν θέλετε να παίξετε, παίξτε με τους όρους της. Σεβαστείτε την γιατί αξίζει. Δεν σας δόθηκε εύκολα, μην την δίνετε εύκολα. Κάθε φορά που καβαλάτε αυτόν τον καταραμένο διάολο, σκεφτείτε το καλά! Κάθε μα κάθε φορά!

[dimr1]

Μεγάλα λόγια πραγματικά λογικά σωστά κι όμορφα.
Εκ των υστέρων είμαι σίγουρος ότι πολλοί το βλέπουμε κι έτσι αν και δεν μας βολεύει, γιατί εμείς τα προξενούμε όλα αυτά και δεν είναι η ανύπαρκτη μόνο παθητική ασφάλεια σε σχέση με το αυτοκίνητο.
Είναι ένα μίγμα προδιάθεσης από την εξέλιξη του ανθρώπου και ειδικά του αρσενικού, οικονομική κατάσταση άνω του τίποτα, αδιαφορίας για τον άλλον, αλκοολίκι για αδρεναλίνη, υπέρμετρος εγωισμός, ύβρεως προς τη ζωή πολλές φορές και απληστίας: Γενικά όσο πιο καλά είναι καποιος στην υγεία του τόσο περισσότερο είναι διατεθιμένος να ρισκάρει.
Κάθε φορά που ανεβαίνω στη μηχανή υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι κρατάω ένα γεμάτο όπλο και μπορεί να γίνει ατύχημα ανά πάσα στιγμή.
Γιαυτό και πραγματικά παίζω με τα όριά μου στην πίστα μόνο, μιας και η τύχη με έχει βοηθήσει ήδη αρκετά στο δρόμο.
Έχοντας χάσει αρκετούς φίλους και γνωστούς στο δρόμο που θα μπορούσα να είμαι κι εγώ στη θέση τους, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου αλλά και να σιωπήσω πλέον μπροστά στον πόνο που προκαλούμε.

[marooned]

Οντως εχεις δικιο... Αλλα ποιο το νοημα της ζωης αν δε κανεις αυτο που επιθυμεις... Αυτος ο "καταραμενος διαολος" που αναφερεις αγαπητη μου δεσποινις, δεν ειναι ενα φονικο οπλο.. Οπως κανενα υλικο αντεικειμενο δεν ειναι... Ολα θα πρεπει να καθοδηγουνται υπευθυνα απο το χερι και το μυαλο! Και το μαχαιρι στα χερια του κακοποιου αφαιρει ζωες, ενω στα χερια του γιατρου τις σωζει...

Μια που καταλαβαινω πως εισαι ενα πολυ λογικο ατομο, που σεβεσαι τη ζωη οπως φαινεται, και κανεις πολυ καλα, γιατι ειναι ενα δωρο και εχεις μεγαλο δικιο σε αυτο θα πρεπει να σκεφτεις οτι η ζωη ειναι πολυ ομορφοτερη οταν τη ζεις.. Σιγουρα ειναι πιο ασφαλες να ζεις τι ζωη σου απο τον καναπε ή να σε συναρπαζει η μαγεια του air-condition σε ενα "ασφαλες" 4τροχο, αλλα δεν ειμαστε ολοι ετσι! Για καποιους απο εμας αυτα τα πραγματα ειναι σαν εφιαλτης.

Ο μοτοσυκλετιστης, περισσοτερο απο ολους στο δρομο, αφηνεται συνεχως να του υπενθυμιζεται το ποσο θνητος ειναι..

Απο την αλλη, μπορουμε απλα να ζουμε ασφαλως μια που η ζωη μας ειναι ασημαντη και να περιμενουμε μιζερα μεχρι την ωρα του θανατου μας;;; Αυτο δεν ειναι λυση..Ειναι ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ απο τη ζωη! Η αυτοκτονια ειναι καλυτερη... σου δινει τουλαχιστον την επιλογη να πεθανεις οπως θελεις...

O Jean Paul Sartre οπως και ο Nietzche πριν απο αυτον προτεινει να πιασουμε τη ζωη απο το λαιμο και να δημιουργισουμε ΝΟΗΜΑ για αυτην. Καποιοι απο εμας (οχι εγω απαραιτητα) αυτο το εχουν βρει στη μοτοσυκλετα..


Γεια και χαρα σου πονε, θα κανω οτι μπορω για να σε αποφυγω...
Αν δε τα καταφερω θα συζυσουμε ξεροντας πως σε βρικα, κανοντας αυτο που αγαπω...

Ενας Πομποκοπ

[konsttanttinos]

Αργυρω, ομολογουμενως πολυ πρωτοτυπο το κειμενο σου, και φαινεται οτι σε ενεπνευσε ο δικος σου πονος, που οφειλειται σε καποιο μηχανακι και σε ενα αγαπημενο προσωπο... δεν ξερω, μακαρι να κανω λαθος.
Ξερεις, οταν ανεβαινεις πανω στο μηχανακι ξεχνας τα δυσαρεστα..δεν χωρανε αλλωστε εκεινη την στιγμη στο κεφαλι σου.Απλα προσπαθεις να αντισταθεις στην μονιμη φαγουρα του δεξιου καρπου, και παλευεις με την αυτοσυγκεντρωση και το γκαζι.

Αν δεν καβαλησεις δεν προκειται να καταλαβεις.

Εμεις οι αναβατες παντα ακουμε τα λογια σας....το νου σου, προσεχε, μην τρεχεις αγαπη μου... λογια που αντιλαλουν καθε μερα στα αυτια μου, στα αυτια ολων μας..
Μηπως ομως πρεπει κι εσεις να ακουσετε τα δικα μας λογια και ανεβειτε να παμε μια βολτα για να καταλαβετε τι νιωθουμε πανω στο μηχανακι?

[OldMan]

Αρχικά δημιουργήθηκε από konsttanttinos
φαινεται οτι σε ενεπνευσε ο δικος σου πονος, που οφειλειται σε καποιο μηχανακι και σε ενα αγαπημενο προσωπο... δεν ξερω, μακαρι να κανω λαθος.

Δυστυχώς, δεν κάνεις λάθος ...

[Cpt. Haddock]

[Αργυρώ]

Η ομορφιά και το νόημα της ζωής αλίμονό μας... αν υπήρχαν μόνο στην ασφάλεια του καναπέ και σε ότι άλλο σημαίνει ο καναπές και τα κοντίσιον. Και δεν είμαι ο άνθρωπος που δεν έχει ρισκάρει για να ζήσει αυτό που θέλει. Η ομορφιά και το νόημα της ζωής βρίσκονται σε χιλιάδες πράγματα, αρκεί να γυρίσεις τη ματιά σου και να τα δεις. Κι όταν τα δεις, άδραξέ τα.

Δεν αμφισβητώ το δικαίωμα της ελευθερίας σου. Δεν αμφισβητώ την ομορφιά που έχω δει στις τόσες σας φωτογραφίες με τις μηχανές στη φύση. Κάποιες φορές τις ζήλεψα. Αμφισβητώ όμως την επιλογή σου να πεθάνεις όπως θέλεις, όπως λες καλέ μου φίλε. Ποιος θέλει να πεθάνει για να επιλέξει και τρόπους... Αμφισβητώ την επιλογή σου να κάνεις τους ανθρώπους που λες πως αγαπάς, να καρδιοχτυπούν μέχρι τη στιγμή που θα ακούσουν το κλειδί στην πόρτα. Αμφισβητώ την επιλογή σου να φύγεις κάποια μέρα αφήνοντάς με να ψάχνω να βρω ποιος έφταιξε. Αμφισβητώ την επιλογή σου να με πονέσεις τόσο. Είμαι εγωίστρια, όπως ακριβώς είσαι και συ.

Παραίτηση από τη ζωή είναι όταν την αφήνεις να κυλήσει μέσα απ' τα χέρια σου άδικα και να φύγεις.

Εξάλλου, το είπε κι ο πόνος. "Δεν θέλω να αλλάξω την κοσμοθεωρία σου, ούτε τον τρόπο που θέλεις να ζεις. Είμαι αδύναμος μπροστά σε όλα αυτά. Την αλήθεια στην λέω όμως. Και είναι σκληρή."

Υ.Γ.Μακάρι να ήμουν δεσποινίς...

[airpanos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από marooned
Οντως εχεις δικιο... Αλλα ποιο το νοημα της ζωης αν δε κανεις αυτο που επιθυμεις... Αυτος ο "καταραμενος διαολος" που αναφερεις αγαπητη μου δεσποινις, δεν ειναι ενα φονικο οπλο.. Οπως κανενα υλικο αντεικειμενο δεν ειναι... Ολα θα πρεπει να καθοδηγουνται υπευθυνα απο το χερι και το μυαλο! Και το μαχαιρι στα χερια του κακοποιου αφαιρει ζωες, ενω στα χερια του γιατρου τις σωζει...

Μια που καταλαβαινω πως εισαι ενα πολυ λογικο ατομο, που σεβεσαι τη ζωη οπως φαινεται, και κανεις πολυ καλα, γιατι ειναι ενα δωρο και εχεις μεγαλο δικιο σε αυτο θα πρεπει να σκεφτεις οτι η ζωη ειναι πολυ ομορφοτερη οταν τη ζεις.. Σιγουρα ειναι πιο ασφαλες να ζεις τι ζωη σου απο τον καναπε ή να σε συναρπαζει η μαγεια του air-condition σε ενα "ασφαλες" 4τροχο, αλλα δεν ειμαστε ολοι ετσι! Για καποιους απο εμας αυτα τα πραγματα ειναι σαν εφιαλτης.

Ο μοτοσυκλετιστης, περισσοτερο απο ολους στο δρομο, αφηνεται συνεχως να του υπενθυμιζεται το ποσο θνητος ειναι..

Απο την αλλη, μπορουμε απλα να ζουμε ασφαλως μια που η ζωη μας ειναι ασημαντη και να περιμενουμε μιζερα μεχρι την ωρα του θανατου μας;;; Αυτο δεν ειναι λυση..Ειναι ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ απο τη ζωη! Η αυτοκτονια ειναι καλυτερη... σου δινει τουλαχιστον την επιλογη να πεθανεις οπως θελεις...

O Jean Paul Sartre οπως και ο Nietzche πριν απο αυτον προτεινει να πιασουμε τη ζωη απο το λαιμο και να δημιουργισουμε ΝΟΗΜΑ για αυτην. Καποιοι απο εμας (οχι εγω απαραιτητα) αυτο το εχουν βρει στη μοτοσυκλετα..


Γεια και χαρα σου πονε, θα κανω οτι μπορω για να σε αποφυγω...
Αν δε τα καταφερω θα συζυσουμε ξεροντας πως σε βρικα, κανοντας αυτο που αγαπω...

Ενας Πομποκοπ

+1000

[Αργυρώ]

Αρχικά δημιουργήθηκε από konsttanttinos
Αν δεν καβαλησεις δεν προκειται να καταλαβεις.

Εμεις οι αναβατες παντα ακουμε τα λογια σας....το νου σου, προσεχε, μην τρεχεις αγαπη μου... λογια που αντιλαλουν καθε μερα στα αυτια μου, στα αυτια ολων μας..
Μηπως ομως πρεπει κι εσεις να ακουσετε τα δικα μας λογια και ανεβειτε να παμε μια βολτα για να καταλαβετε τι νιωθουμε πανω στο μηχανακι?

Να ξερες μόνο πόσες φορές τα άκουσα... και πόσες άλλες ανέβηκα για να πάω βόλτα...

[sapila racing]

Πιστεύω οτι όσοι απο εμας εχουν πλέον ωριμάσει κάπως, τα εχουν σκεφτεί αυτα που γράφεις Αργυρω, η τουλάχιστον θα έπρεπε.
Κι όμως χωρίς τις μοτοσυκλέτες μερικοί απο εμάς δεν μπορούν να ζήσουν και να αισθάνονται ελεύθεροι, τις χρειαζόμαστε κι οι δικοί μας άνθρωποι το γνωρίζουν αυτό.

Δεν κάνουμε πια τρέλες, εχουμε στο μυαλό την κουβέντα 'να προσέχεις' που μας λένε καθε μέρα, σκεφτόμαστε και τα παιδιά μας, αλλά την μοτοσυκλέτα την καβαλάμε κάθε μέρα.
Οχι μόνο για να παμε στην δουλειά, αλλά και για να γευτούμε την μοναδική ελευθερία που μας δίνει, αυτη την αίσθηση οτι ειμαστε μόνο εμεις κι αυτη εκείνη την στιγμή.

[nihristo]

Καλή μου Αργυρώ

Θυμάμαι μικρός, πήγα και ζήτησα από την μάνα μου να μου αγοράσει μηχανάκι..Ήμουν 13 και μετά από διαφωνίες-καβγάδες- συζητήσεις με ρώτησε "Εσύ στον γιό σου θα αγόραζες;". Κοντοστάθηκα και είπα "όχι". Και μέχρι σήμερα αυτό εύχομαι, να μην μου ζητήσει ποτέ αν κάνω γιο, μηχανή. Έχεις δίκιο, αλλά ο εγωισμός μας είναι κυρίαρχος ,στους περισσότερους, για την μηχανή...Είναι το παιχνίδι μας, το μέσο εκπλήρωσης ονείρων και πολλά άλλα, που, εγωιστικά, δεν το θυσιάζουμε για κανένα. Από την άλλη σκέψου στον άνθρωπό σου, τι επίδραση θα είχε στην καθημερινή του ψυχολογία να του περιορίσεις την ελευθερία..Δεν θα ήταν ο ίδιος άνθρωπος, θα έχανε από κομμάτι από την ψυχή του, όπως βλέπεις κάποιον καθηλωμένο που εύχεται να μπορούσε να σηκωθεί..

[Tsakalaki]

Αργυρώ κουράγιο. Ούτε κάτι άλλο έχω να σου πω ούτε κάτι άλλο υπάρχει να κάνεις. Τις μηχανές μη κατηγορείς μόνο. Είναι άδικο να το κάνεις. Δε θέλω να μη το κάνεις τώρα. Τώρα ίσως να σου φταίνε όλα. Αργότερα καν' το, έχε το στο μυαλό σου.

[sas]

Ο Μάνος ήταν είναι ο μόνος άνθρωπος που έφυγε, και έχει αφήσει κάτι μέσα μου.
Κοιτώντας τον την Δευτέρα κάποιες στιγμές το μυαλό χανόνταν και έφερνα στη θέση του εμένα, και στη θέση της οικογένειας του την δική μου και τα παιδιά μου (ένα παιχνίδι του μυαλού).

Μετά ανέβηκα στη μηχανή και έφυγα..... - είμαστε και εμείς εγωιστές, αλλά το αφελές της υπόθεσης είναι ότι θέλουμε να πιστεύουμε ότι σε εμάς δε θα συμβεί -.

Έχεις δίκιο σε ότι γράφεις, αν και ο αντίλογος έχει να πει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό όμως (θα πρέπει στα πλαίσια αυτής της λογικής οτιδήποτε θεωρείται επικίνδυνο να μην το κάνεις, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον χαρακτήρα κάθε ανθρώπου, όπως και άλλοι αναφέρανε)

[Αργυρώ]

Δεν έχω να κατηγορήσω τίποτα και κανέναν.

Ήθελα μόνο να μιλήσω για μία ακόμα εξάρτηση που δεν αγγίζεται με τα χέρια.

Με συγχωρείτε...

[VANDA]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Tsakalaki
Αργυρώ κουράγιο.

+1. Αυτό μόνο..