http://www.kourdistoportocali.com/de...px?pageid=1180
O Στέλιος Κούλογλου στο εκπληκτικό ντοκυμαντέρ του "Η Εξομολόγηση Ενος Οικονομνικού Δολοφόνου", που βασίστηκε στο βιβλίο (Confessions of an Economic Hit Man), ενός ανανήψαντος μέλους ομάδας που εκτελούσε παρόμοιες αποστολές, του John Perkins, θα μπορούσε να είναι ο προφήτης όσων ζούμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Το σκηνικό που ξετυλίγεται δεν είναι παρά η δολοφονία μιας χώρας, η εξόντωσή της μέσω των οικονομικών δολοφόνων και των ΜΜΕ. Η διαρκής πίεση ενός Παγκόσμιου συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα, έχει ένα προφανή στόχο: Τον διαμελισμό και την υποταγή της.
Αποχαιρέτα λοιπόν την Ελλάδα που ήξερες. Τουλάχιστον όμως μάθε την μεθοδο (λογία) που ακολουθούν οι δολοφόνοι της.
press_4_copy
Απόγευμα Πέμπτης. Στο μικρό διαμέρισμα η τηλεόραση παίζει, ένα ντιβιντί μεταδίδει τις εικόνες του. Βλέπω τον τέως πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, σε μια επίσκεψη που είχε κάνει στην έδρα της Σι Άι Έι. Ο υπολογιστής είναι ανοιχτός. Γράφω αυτές τις γραμμές. Θα συνεχίσω μετά το τέλος της ταινίας που τώρα δείχνει μια διαδήλωση στον Ισημερινό, τη δεκαετία του 1970, η αστυνομία πυροβολεί, οι παρακρατικοί πυροβολούν από τα παράθυρα, διαδηλωτές πέφτουν νεκροί. Διάλλειμα… Σε λίγο θα σας παρουσιάσω τον Τζον Πέρκινς, έναν οικονομικό δολοφόνο. Υπομονή…
Ο Μπους ρωτά – ο Πέρκινς απαντά
Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, ρώτησε κάποτε, εν τη αφελεία του: «γιατί μας μισούν;».
Την απάντηση ανέλαβε να δώσει ο Τζον Πέρκινς, μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου που έγραψε και έχει τον τίτλο «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου».
Ερώτημα πρώτον: γιατί κάποιος νιώθει την ανάγκη να εξομολογηθεί: Απάντηση: γιατί αισθάνεται τύψεις για κάτι κακό που έχει κάνει.
press_1
Ο Τζον Πέρκινς θέλει να εξομολογηθεί, να ξαλαφρώσει από τις τύψεις, επειδή κάποτε υπήρξε οικονομικός δολοφόνος στην υπηρεσία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Ερώτημα δεύτερο: και τι, διάολο, σημαίνει «οικονομικός δολοφόνος»; Η απάντηση: μέλος μιας μυστικής ομάδας, που όσοι που την αποτελούσαν χρησιμοποιούσαν ψευδείς οικονομικές αναφορές, εκβιασμούς, σεξ και φόνους με σκοπό την εξάπλωση της αμερικανικής πολιτικής και κατ’ επέκταση οικονομικής κυριαρχίας, στον κόσμο, μετά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως καταλαβαίνετε, ο κύριος Τζον Πέρκινς, δεν άντεξε το βάρος και αποφάσισε να τα ξεράσει όλα, εκθέτοντας για μια ακόμη φορά την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Βέβαια, σιγά μην ίδρωσε το αυτί της Σι Άι Έι και των συναφών μυστικών υπηρεσιών. Με την πρώτη ευκαιρία πάλι τα ίδια θα κάνουν.
Αυτήν είναι η ιστορία, εν περιλήψει, και ήταν η αφορμή για τον Στέλιο Κούλογλου, να ψάξει, να βρει και να σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου», που βασίζεται στο βιβλίο του ανανήψαντος Πέρκινς.
Τι βλέπουμε στην ταινία; Πολλά και διάφορα, αλλά προπαντός, άκρως ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά. Βλέπουμε την κόρη του δολοφονηθέντος προέδρου του Ισημερινού Ρόλντος, τον Τζον Πέρκινς να την συναντά, τον βλέπουμε να μιλά απολογητικά μπροστά σε ένα εξαγριωμένο λατινοαμερικάνικο κοινό, βλέπουμε διαδηλώσεις, βομβαρδισμούς, βλέπουμε σπάνιο υλικό της εποχής. Όλα αυτά ρίχνουν φως στους άγνωστους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν αυτοί που κυβερνούν σήμερα τον κόσμο μας, στις ρίζες της ισλαμικής τρομοκρατίας, και τους λόγους που ένα τόσο μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στα όρια της ανέχειας. Αλλά βλέπουμε και ένα σύγχρονο δραματοποιημένο μέρος, γυρισμένο με την αισθητική του φιλμ νουάρ. Άλλωστε όπως αποκαλύπτει και ο Στέλιος Κούλογλου : «’Αυτό είναι φιλμ νουάρ’, σκέφτηκα μόλις διάβασα την ιστορία των οικονομικών εκτελεστών. Μία σέξι μοιραία γυναίκα, διαφθορά και δολοφονίες, κρυφές συναντήσεις των ‘τσακαλιών’ της αυτοκρατορίας σε δωμάτια γεμάτα καπνό. Αφήγηση του πρωταγωνιστή, παγιδευμένου σε μια ανεπιθύμητη κατάσταση, φλας μπακ στη γέννηση των οικονομικών εκτελεστών και ματιές στο μέλλον, δηλαδή στη λεηλασία του Ιράκ. Χρησιμοποίησα όλες τις τεχνικές του φιλμ νουάρ, για να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ που εξιστορεί την πραγματική ιστορία του κόσμου μας. Το μήνυμα των φιλμ νουάρ είναι συχνά απαισιόδοξο.. Αλλά η πλοκή και οι τελευταίες σκηνές της ταινίας, όπου ο πρωταγωνιστής απολογείται μπροστά στο λαό του Ισημερινού για τις πράξεις του, δίνουν μια νότα αισιοδοξίας: σε ένα κόσμο γεμάτο κυνισμό και πολέμους, υπάρχει πάντα χώρος για μετάνοια κι ελπίδα.».
Ο υποφαινόμενος, ως λάτρης, του φιλμ νουάρ και έχοντας δει την ταινία, δηλώνω απόλυτα ικανοποιημένος!
Την ώρα που έπεφταν οι Δίδυμοι Πύργοι
Δεν πρόκειται να ξεχάσω εκείνη την 11 Σεπτεμβρίου. Ξύπνησα χαρούμενος και μόλις άνοιξα την τηλεόραση αντίκρισα τη φρίκη. Ξαναβλέπω τη σκηνή τούτη τη στιγμή, καθώς γράφω και κοιτάζω την οθόνη, απέναντί μου. Εκείνη τη μέρα, αποφάσισε ο Τζον Πέρκινς να μιλήσει δημόσια για την κρυφή πλευρά της αμερικάνικης αυτοκρατορίας των εταιριών. Κράτησε για χρόνια τον όρκο της σιωπής, όπως τα μέλη της Μαφίας, αλλά βλέποντας πως η χώρα του εξακολουθεί να κάνει κουτσουκέλες, και μάλιστα κουτσουκέλες με ανθρώπινα θύματα, το αποφάσισε. Έγραψε το βιβλίο. Τον βλέπω τώρα καθώς μιλά με την κόρη του Ρόλντος. Την κοιτάζει και στα μάτια του φαίνεται μια θλίψη, φαίνονται οι ενοχές για όσα έκανε, πιστεύοντας πως προστατεύει την πατρίδα του. Από ποιον, άραγε; Ποτέ δεν πήρε απάντηση, αφού τέτοια δεν υπήρχε, γι’ αυτό αποφάσισε να μιλήσει.
press_6_copy1
Όταν ο Κούλογλου διάβασε το βιβλίο και αποφάσισε να το γυρίσει ταινία, ήρθε σε επαφή με το συγγραφέα. Η ταινία γυρίστηκε, ο Τζον Πέρκινς την είδε και έστειλε το παρακάτω μέιλ στον σκηνοθέτη: «Είμαι βαθιά εντυπωσιασμένος- πρόκειται για ένα πολύ δυνατό και καλοφτιαγμένο φιλμ. Νομίζω ότι θα καθιερωθεί ως κλασσικό, ο κόσμος θα το βλέπει για δεκαετίες, αρκεί να τον ενδιαφέρει έστω και λίγο η ιστορία του τελευταίου μισού του 20ου αιώνα. Αφηγείται την ιστορία μιας αυτοκρατορίας- και τις επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο- με ένα ιδιαίτερο και εύκολα κατανοητό τρόπο. Σοκαρίστηκα από το μέγεθος της παραγωγής και την αφοσίωση σου. Το αρχειακό υλικό για τον Ρόλντος (πρωην πρόεδρος Ισημερινου) και τον Τορίχος (πρώην πρόεδρος του Παναμά) με έκανε να δακρύσω. Τα περισσότερα από αυτά τα έβλεπα για πρώτη φορά. Ο τρόπος που ενσωμάτωσες τα διαφημιστικά της Ford Motor Co με την επίθεση στη Βαγδάτη και το Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα είναι εξαιρετικός. Με τιμά ιδιαίτερα που ενέπνευσα εσένα και το συνεργείο σου. Είσαι μάστερ!».
Κάπως έτσι έχει η ιστορία, μια ιστορία που μένει κρυφή επί χρόνια κι όταν αποκαλύπτεται, πέφτουμε από τα σύννεφα. Θα μου πείτε, δεν τα γνωρίζαμε όλα αυτά πως συμβαίνουν;. Φυσικά και ναι, αλλά όταν υπάρχουν στοιχεία που τα επιβεβαιώνουν τότε έρχεται και η δικαίωση. Ηθική μόνον αφού πάλι εκείνοι έχουν τη δύναμη. Οι πάσης φύσεως δολοφόνοι, οικονομικοί είτε όχι. Στο ίδο συμπέρασμα φαίνεται να καταλήγει και ο αρθογράφος της εφημερίδας «Ιλ σόλε 24 ώρες», ο οποίος γράφει: «…το περιεχόμενο του είναι εκρηκτικό. Οτιδήποτε υποπτευόμασταν για τις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί και να είναι αλήθεια. Κάνει τα πόδια σου να τρέμουν».
Από τη μεριά της η «Ιλ Μανιφέστο», σημειώνει: «Εδώ θα βρείτε όλους τους λόγους, γιατί ο κόσμος σιχαίνεται τους γιάνκηδες… όλα αυτά έχουν ειπωθεί και στο παρελθόν, είναι αλήθεια. Το γεγονός όμως ότι έρχεται από άμεση απολογία, είναι συναρπαστικό».
Από κοντά και η δική μας, «Η Εποχή», ντε, που δεν καταλαβαίνεται. Σημειώνει, με λίγα λόγια τα εξής: «Ταινία που εξεγείρει, που μιλά χωρίς μισόλογα. Επίκαιρη και μαχητική αλλά και διατηρώντας ανέπαφη την κινηματογραφική της γραφή και αισθητική. Δεν είναι ένα ξερό ντοκιμαντέρ που παραθέτει γεγονότα. Είναι κινηματογράφος ζωντανός που τιμά και την τέχνη αλλά και την πολιτική του τοποθέτηση».
Απάντηση με παράθεση
