Ανεβαινε την μεσογειων.
Στην αδεια λεωφορειολωριδα το καβασακι καταβροχθιζε τα μετρα
πλησιαζοντας την διασταυρωση.
Το φαναρι καταπρασινο κι αυτος δεν εκοψε.
Το αμαξι στριβει αποτομα δεξια, αποφαση τελευταιας στιγμης του οδηγου του.
Ο Τασος δεν προλαβε να αντιδρασει κι ας πηγαινε (όπως λεει ο ιδιος) με 60.
Ακουσε το χτυπημα, ενιωσε ένα πονο στο ποδι και την επομενη στιγμη βρεθηκε
στην ασφαλτο να σφαδραζει.
Ο Τασος είναι στον Ευαγγελισμο με ένα χτυπημα στον ωμο,
ένα βαθυ τραυμα στο ποδι και με μια μεγαλη τρομαρα στην ψυχη.
Κρανος και μπουφαν τον γλυτωσαν από τα χειροτερα.
Η μηχανη κομματια σιδερα μπορει να φτιαχνεται μπορει και όχι.
Δεν είναι ο Τασος που φταιει αλλα είναι αυτος που εκανε λαθος.
Αφησε τον εαυτο του εκτεθειμενο στην απροσεξια και την επιπολαιοτητα
του κάθε τυχαρπαστου οδηγου.
Αφησε την τυχη να αποφασισει για την σωματικη του ακεραιοτητα
ευελπιστωντας οτι δεν θα κατσει σε αυτόν η στραβη.
Δεν προβλεψε, δεν οδηγουσε υποψιασμενος.
Δεν οδηγουσε αμυντικα.
Δεν εχει νοημα να εξετασουμε ποιος φταιει και να ριξουμε αναθεματα
και καταρες στον εν δυναμει φονια που κυκλοφορει στον δρομο.
Νομιζω οτι δεν εχει καμμια απολυτως σημασια.
Σημασια εχει πως ο Τασος, φταιχτης ή όχι, είναι αυτος που ποναει,
αυτος που για το επομενο μακρυ διαστημα δεν θα μπορει να περπατησει,
αυτος που ειδε τον χαρο με τα ματια του.
Σημασια εχει να καταλαβουμε εμεις οι αναβατες
οτι η στραβη είναι ένα δευτερολεπτο μακρια
και πως αν δεν φυλαμε μονοι μας τον κωλο μας,
καποιο αγγουρι θα μας κανει βιζιτα.
Παντα ορθιοι.
Απάντηση με παράθεση
