Χαρτης 09_03
09_03
Θελουμε να πιουμε ενα καφεδακι, μιας κι ειναι 12 η ωρα, αλλα το αφηνουμε για το Πολυάνεμο.
Συνεχιζοντας ασφαλτινα κι ανηφοριζοντας ελαφρα, σε λιγο βρισκομαστε στον λοφο οπου ειναι κτισμενο το Πολυάνεμο στα 960μ.
Στην πραγματικοτητα ειναι ενα συνονθυλευμα απο στανες, που απο παραγκες (καμποσες απο αυτες) μετατραπηκαν σε σπιτια.
Αφου κανουμε μια βολτα πανω-κατω στο χωριο και μην βρισκοντας την πλατεια, αποφασιζουμε να ρωτησουμε.
Ρωταμε καποια που σκουπιζε την αυλη του σπιτιου της που ειναι η πλατεια και πηραμε την (πολυ φυσιολογικη γι' αυτην) απαντηση: "Εδω" δειχνοντας μας την αυλη της. :hypnotize
Φυσικα στην ερωτηση αν υπαρχει καφενειο η απαντηση ηταν αρνητικη, οποτε κι εμεις "μετακομιζουμε" τον καφε για την Ιεροπηγή.
Χωματινα και μεσα απο χωραφια, προχωραμε καμποσο μεχρι που πεφτουμε στην ασφαλτο, που αφου περασει μεσα απο "βιομηχανικη περιοχη" και εργοταξια, μας φερνει σε λιγο στην Ιεροπηγή (1060μ).
(Σημειο φωτο σε Χαρτη 09_03)
Λιγο αργοτερα δοκιμαζουμε να ακολουθησουμε το GPS, αλλα ο "δρομος" που εδειχνε, ηταν πλεον μια αποτομη ποταμια (διαγραμμενος με μπλε "Χ" στον Χαρτη 09_04).
Νωριτερα στο χωριο ειχα ακουσει οτι υπαρχει καινουργιος δρομος που παει προς την Κρυσταλλοπηγή.
Γυριζω λοιπον πισω και αφου μαζευω πληροφοριες, τον βρισκομε και τον ακολουθουμε (παραλληλη κοκκινη παρακαμψη της διαγραμμενης διαδρομης στον Χαρτη 09_04).
Η βασικη οδηγια για τον δρομο ηταν: "Προς θεου! ΜΗΝ στριψετε πουθενα αριστερα γιατι θα βρεθειτε στην Αλβανία!"
Ο δρομος ειναι καλος κι εμεις ακολουθουμε με ευλαβια την "βασικη οδηγια".
Λιγο πιο κατω, οπου συνταει τον παλιο κατεστραμενο δρομο (τελος των μπλε "Χ" στον Χαρτη 09_04), μιας και το 'χα δει και στο GPS, στριβω αριστερα!
Χρειαστηκε να δωσω μια μικρη μαχη και πολλες εξηγησεις για να συνεχισουμε.
Συνεχιζοντας πανω στον δρομο που κινειται στα 1200-1250μ και ηταν φανερο οτι ηταν φτιαγμενος (απο και) για τους Συνοριοφυλακες, λιγο πιο κατω βλεπουμε την Κρυσταλλοπηγή, το Τελωνειο και την ασφαλτο που τα συνδεει, πριν φτασουμε στην επομενη διασταυρωση.
Ο δρομος που εστριβε δεξια ηταν κατεστραμενος και ηταν φανερο οτι οδηγουσε στο χωριο.
Εξ' αλλου ηταν αυτος τον οποιον ειχε και το GPS (διαγραμμενη με ροζ "Χ" διαδρομη στον Χαρτη 09_04).
Ο αριστερος μας, εδειχνε να κατηφοριζει προς την ασφαλτο, χωρις να φαινεται ομως με σιγουρια.
Με δεδομενα οτι θελαμε να παμε προς το Τελωνειο, ουτως ή αλλως, και ο δρομος ηταν της ιδιας ποιοτητας και κατασκευης μ' αυτον που βαδιζαμε, αποφασιζουμε και ξαναστριβουμε αριστερα. :wacko:
Τα τελευταια αυτα χιλιομετρα τα εβγαλα (ειναι αληθεια) με την ψυχη στο στομα και με τις διαρκεις απειλες απο τον Αντωνη διπλα μου, για Καλάσνικωφ, για να μιλαω Ελληνικα καλυτερα παρα Αγγλικα (μιας και δεν τα καταλαβαινουν), κι αλλα τετοια ενθαρυντικα! :hypnotize
Τελικα, οταν πια αρχιζα να το πιστευω οτι εχουμε μπει στην Αλβανία, ο δρομος (που ειχε Δυτικη κατευθυνση) στριβει αποτομα Βορεια και μας κατεβαζει ΔΙΠΛΑ στην Πυλη του του Τελωνειου! Ουφ!
(Σημειο φωτο σε Χαρτη 09_04)
Ασφαλτινα ξανα διπλα σε ρεματια του Τρικλάριου κι αναμεσα στις κορφες "1749" (1749μ) και Μπούτσι ή Ανεμοδαρμένη (1779μ), κατεβαινουμε μεχρι το Βατοχώρι (880μ) ενα μικρο και καταπρασινο χωριο.
Το περναμε και λιγο πιο κατω, περνοντας τον Λαδοπόταμο (εναν απο αυτους που λιγο πιο Νοτια θα σχηματισουν τον Αλιάκμωνα) στριβουμε αριστερα, ενω ο Συνοριοφυλακας (στο μονιμο φυλακιο σ' εκεινο το σημειο) μας παρατηρει προσεκτικα.
Σε λιγο φτανουμε στον Κώτα (890μ) που πηρε το ονομα του απ' τον Καπεταν Κώτα (Αρχηγος του Μακεδονικου Αγωνα).
Αν κι ειναι δυο παρα κι εχει και ζεστη, υπαρχει διαχυτη μια ευφορια, μιας και πλησιαζουμε τον στοχο μας.
Δεν μπορουσαμε να φανταστουμε οτι τα "καλυτερα" μας τα φυλαγε για το τελος ... :wacko:
Και το GPS αλλα και ο Χαρτης (09_06) που επισυναπτω και βαση του οποιου πηγαιναμε, μας δειχνουν ασφαλτο (πρασινη διαδρομη, οπως ολες οι ασφαλτινες μεχρι τωρα) μεχρι την Σφήκα που φανταστηκαμε οτι θα ειναι καποιο χωριο ή εστω οικισμος.
Παμε πανω-κατω στο ερημο σχεδον χωριο (τον Κώτα). Ειδαμε το μνημειο και το σπιτι του Καπταν Κώτα, αλλα τον δρομο ΔΕΝ τον βρισκουμε ...
Ξαναγυριζουμε στην "διασταυρωση", οπως μας δειχνει το GPS με τον ασφαλτινο αυτον δρομο, αλλα απελπισια! Τιποτα!
Ευτυχως με τα περα-δωθε καποιον ανυσηχησαμε κι ανοιξε μια πορτα.
Στην ερωτηση απο που πανε για την Σφήκα και την Οξυά, με πολυ φυσικοτητα μας εδειξε ενα στενο και κατεστραμενο χωματινο δρομακι.
Αφου κοιταχτηκαμε για λιγο, αποφασιζουμε να το ακολουθησουμε, μιας κι ειχαμε κανει αρκετα ασφαλτινα χιλιομετρα σημερα.
Απο τα πρωτα μετρα αρχιζε να φαινεται το τι θα περνουσαμε.
Ηταν ενας δρομος απο σκληρη αμμο που ηταν παντου "φαγωμενη" απο τα νερα που περνουσαν.
Σε καθε μετρο επρεπε να μελετησεις απο που θα περασεις τα απειρα νεροφαγωματα.
Κερδιζοντας υψος, τα πραγματα ολοενα και χειροτερευαν!
Οι γκρεμοι στην μεση του δρομου (δεν μπορω να τα λεω πια νεροφαγωματα) ηταν τεραστιοι και το εδαφος απο 'δω κι απο 'κει σαθρο.
Ακου Ασφαλτος?
Καποιος μας εκανε πλακα οταν σχεδιαζε τους χαρτες!
Συμφωνα με τον Αντωνη, αυτη η "ασφαλτος" σε Αγωνα Enduro θα ειχε "κοπει" ως "ακρως επικινδυνη" ... :hypnotize
Ειδικα σ' ενα σημειο ειχαμε ρεκορ 3/4 σε πτωσεις που ηταν γενικα σπανιες παρ' ολα τα "σπαστηρια" που ειχαμε περασει.
Ευτυχως που ηταν ανηφορα!
Με το γκαζι, την θεληση και το πεισμα, περισσοτερο το τελευταιο, καταφερνουμε μετα απο αρκετη ωρα και φτανουμε μεχρι ενα διασελο της Σφήκας ή Μ.Αλέξανδρος (1749μ), κορυφη του Τρικλάριου, πανω στην οποια ανεβαινουμε, οπου εξουθενωμενοι και μουσκεμα, σταματαμε διπλα στο ερημοκκλησι στα 1560μ, για ανασες!
(Σημειο φωτο "Γ" σε Χαρτη 09_06)
Αφου αρχισαμε να ξανανιωθουμε τα χερια μας, ξανακαβαλαμε για να φτασουμε μεχρι την Σφήκα (το χωριο οπως νομιζαμε). :wacko:
Χωρις να εχουν καλυτερεψει τα πραγματα, αρχιζουμε ενα ελαφρυ κατεβασμα.
Αλλοτε μεσα απ' τα νεροφαγωματα, αλλοτε απο τον οχθο του δρομου μεσα απ' τα χορτα κι ελαχιστες φορες πανω σ' αυτον φτανουμε μεχρι την Σφήκα!
Ουτε ιχνος (εστω και παλιου) χωριου ΔΕΝ υπαρχει!
Ειναι απλως ενα μικρο πλατωμα στα 1500μ, οπου υπαρχουν καποιες καλλιεργειες!
Ψαχνοντας να βρουμε τον δρομο για την Οξυά περιπλανηθηκαμε καμποσο (μεσα στο ροζ περιγραμμα στον Χαρτη 09_06), ειτε μεσα σε δαση οξυάς και γάβρου, ειτε αναμεσα απο χωραφια.
Το GPS βλεπετε κι εδω, αν και ειχε καποιους δρομους, δεν τους ειχε σωστα τοποθετημενους.
Χρησιμοποιοντας το σαν πυξιδα (με την κατευθυνση και μονο δηλαδη) εντοπιζουμε τελικα ενα "μονοπατι" που λιγο μετα γινεται δρομος "κακης βατοτητας" (δηλαδη 10 φορες καλυτερος απο αυτον που μας εφερε μεχρι εδω) και αφου μας ανεβαζει λιγο μεσα απο δασος οξυάς αρχιζει το κατεβασμα.
Λιγο αργοτερα η Οξυά (το χωριο) κι η Μικρη Πρέσπα κανουν την εμφανιση τους!
(Σημειο φωτο "Α" σε Χαρτη 09_06)
Μπαινοντας στην Οξυά (880μ) απο τον χωματοδρομο ο κοσμος μας κοιτουσε με απορια και καποιοι μαλιστα μας ρωτησαν αν ερχομαστε απο το βουνο.
Οταν απαντουσαμε οτι ερχομασταν απο τον Κώτα, γουρλωναν τα ματια.
Το κοματι αυτο εμελλε να ειναι με διαφορα το πιο "δυσκολο" που περασαμε σε ΟΛΟ αυτο το οδοιπορικο. :smilea:
Στην ασφαλτο στριβουμε αριστερα και κατευθυνομαστε στην Μικρολίμνη (850μ), οπου στην ακρη του χωριου, σταματαμε για την μεσημεριανη μας ξεκουραση ...
(Σημειο φωτο "Β" σε Χαρτη 09_06)
Κανόνες δημοσιεύσεων
, παραγγελνουμε τα καφεδακια μας.