various by caesarsk

[caesarsk]

Ας μας το διηγηθουν οι ιδιοι...


Εδγάρ Πο

Στην παρυφή παλιού σκοτεινού περιελισσόμενου με μυστικό σκληρό βέλο δάσους, πάνω από το οποίο πετούσαν τα ύποπτα σύννεφα των δυσοίωνων αναθυμιάσεων και σαν να ακουγόταν εκεί μοιραίος ήχος των δεσμών, σε μυστικιστική φρίκη ζούσε η Κοκκινοσκουφίτσα.


Έρνστ Χεμινγουέι

Η μάνα μπήκε, αυτή έβαλε πάνω στο τραπέζι την τσάντα. Στην τσάντα βρισκόταν γάλα, άσπρο ψωμί και αυγά.
- Νάτο. - Είπε η μάνα.
- Τι; - ρώτησε η Κοκκινοσκουφίτσα.
- Αυτό, - είπε η μάνα, - θα φέρεις στην γιαγιά σου.
- Καλά - είπε η Κοκκινοσκουφίτσα.
- Και τα μάτια σου τέσσερα, - είπε η μάνα, - Λύκος.
- Ναι.
Η μάνα κοιτούσε πως η κόρη της που όλοι την έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα, γιατί αυτή πάντα φορούσε την κόκκινη σκουφίτσα, βγήκε, και κοιτάζοντας στη αποχωρούσα της κόρη η μάνα σκέφτηκε, πως είναι πολύ επικίνδυνο να την αφήσει μόνη της στο δάσος, και εκτός από αυτό αυτή σκέφτηκε, πως ο λύκος άρχισε να εμφανίζεται πάλι εκεί, και έχοντας αυτή την σκέψη, είχε νιώσει πως αρχίζει να ανησυχεί.


Γι ντε Μοπασάν

Ο λύκος την αντάμωσε. Αυτός την εξέτασε με αυτό το ιδιαίτερο βλέμμα, το οποίο ρίχνει έμπειρος παρισινός ακόλαστος στην κοκέτα της επαρχίας, η οποία προσπαθεί να κάνει την αγνή ακόμα. Αλλά αυτός πιστεύει στην αγνότητα της όχι περισσότερο από την ίδια και δήθεν ήδη βλέπει, πως αυτή γδύνεται, πως οι φούστες της πέφτουν η μία μετά την άλλη και αυτή μένει μόνο σε πουκαμίσα, αποκάτω από την οποία υπογραμμίζονται φιλήδονες μορφές του σώματος της.


Βικτόρ Γιουγό

Η Κοκκινοσκουφίτσα έτρεμε. Αυτή ήτανε μόνη της. Αυτή ήτανε μόνη της, σαν βελόνα στην έρημο, σαν κόκκος άμμου αναμεταξύ τα αστέρια, σαν γλαδιάτορος αναμεταξύ τα δηλητηριώδεις φίδια, σαν νυκτοβάτις στον φούρνο...


Ντζεκ Λόντον

Αλλά αυτή ήταν αντάξια κόρη της ράτσας της, στις φλέβες της έτρεχε δυνατό αίμα των άσπρων κατακτητών του Βοριά. Γι' αυτό, μη διστάζοντας, αυτή όρμησε στον λύκο, κατάφερε την συντριπτική γροθιά και αμέσως την επιβεβαίωσε με ένα κλασσικό απερκότ. Ο λύκος ετράπη εις φυγήν. Αυτή τον παρακολουθούσε με το βλέμμα, χαμογελώντας με το γοητευτικό γυναικείο της χαμόγελο.


Γιαροσλάβ Γκάσσεκ

- Οχ, πώς ρεζιλεύτηκα; - μουρμουρούσε λύκος. - Με μία λέξη χέστηκα.


Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Ο λύκος έφτασε στο σπιτάκι της γιαγιάς και χτύπησε στην πόρτα. Αυτή η πόρτα είχε κατασκευάσει στη μέση του 17ου αιώνα με τον άγνωστο μάστορα. Αυτός την έγλυψε από την καναδική βαλανιδιά που ήτανε τότε της μόδας, της έδωσε την κλασσική μορφή και την κρέμασε στους σιδερένιους ρεζέδες, οι οποίοι κάποτε, μπορεί, ήτανε καλοί, αλλά τώρα έτριζαν τρομερά. Η πόρτα δεν είχε ούτε στολίδια ούτε σχέδια, μόνο στη δεξιά κατώτερη γωνιά βλεπότανε μία τσουγκρανιά, για την οποία έλεγαν, ότι την έκανε με το δικό του σπιρούνι ο Σελεστέν ντε Σαβάρντ - ο ευνοούμενος της Μαρίας Αντουανέτας και ξάδερφος από τη μητρική γραμμή του παππού της γιαγιάς της Κοκκινοσκουφίτσας. Κατά τα άλλα, η πόρτα ήταν συνηθισμένη, και γι' αυτό δεν πρέπει να τη ζωγραφίσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες.


Όσκαρ Ουάιλντ

Λύκος. Συγγνώμη, δεν ξέρετε το όνομά μου, αλλά...
Γιαγιά. О, δεν έχει σημασία. Στη καινούρια κοινωνία το καλό όνομα έχει αυτός που δεν το έχει. Σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμη;
Λύκος. Ξέρετε... Λυπάμαι πολύ, αλλά ήρθα να σας φάω.
Γιαγιά. Τι χαριτωμένα που είναι αυτό. Είστε πολύ ευφυής τζέντλεμαν.
Λύκος. Αλλά το λέω σοβαρά.
Γιαγιά. Και αυτό προσδίνει ιδιόμορφη λάμψη σε ευφυία σας.
Λύκος. Χαίρομαι που δεν το βλέπετε σοβαρά το γεγονός που σας το παράθεσα.
Γιαγιά. Τώρα το να βλέπεις σοβαρά τα σοβαρά πράγματα είναι η εκδήλωση του κακού γούστου.
Λύκος. Και τι πρέπει να βλέπουμε σοβαρά;
Γιαγιά. Βεβαιότατα, τις ανοησίες. Όμως είστε βαρετός.
Λύκος. Πότε λοιπόν ο λύκος είναι βαρετός;
Γιαγιά. Όταν ενοχλεί με τα ερωτήματα.
Λύκος. Και γυναίκα;
Γιαγιά. Όταν κανείς δεν μπορεί να τη θέσει στη θέση της.
Λύκος. Είστε πολύ αυστηρή σε εαυτό σας.
Γιαγιά. Υπολογίζω σε σεμνότητα σας.
Λύκος. Μπορείτε να με πιστέψετε. Δεν θα πω ούτε μία λέξη σε κανένα (την τρώει).
Γιαγιά. (Από την κοιλιά του Λύκου). Κρίμα ότι βιαστήκατε. Μόλις ετοιμαζόμουνα να σας πω μια διδακτική ιστορία.


Έριχ Μαρία Ρεμάρκ.

Πήγαινε σε μένα, - είπε Λύκος. Κοκκινοσκουφίτσα γέμισε δύο ποτηράκια με το κονιάκ και κάθισε στο κρεβάτι δίπλα σ' αυτόν. Αυτοί εισέπνεαν το γνωστό άρωμα του κονιάκ. Σε αυτό το κονιάκ ήτανε μελαγχολία και κούραση - μελαγχολία και κούραση του λυκόφωτος. Το κονιάκ ήταν η ίδια η ζωή.
- Βεβαίως, - είπε αυτή. - Για μας δεν υπάρχουν ελπίδες. Δεν έχω το μέλλον.
Λύκος κρατούσε την σιωπή. Αυτός συμφωνούσε σ' αυτήν.

[caesarsk]

Το γραφείο της Μαμάς είναι στον τρίτο όροφο. Έχει μεγάλα παράθυρα και φαίνεται η θάλασσα. Κι είναι τυραννικό αυτό. Να βλέπεις τη θάλασσα σε ένα γκρίζο κτίριο κλεισμένος

Η Μαμά δουλεύει μαζί με την κυρία Μαρία, που με αγαπάει πολύ και κάνει πολλές χαρές όταν με βλέπει. Η κυρία Μαρία είναι πολύ όμορφη. Έχει κίτρινα μαλλιά, μπλε μάτια, πάντα φοράει χρωματιστά ρούχα με μεγάλα λουλούδια και κολώνια που μυρίζει πολύ όμορφα. Την αγαπάω και θέλω μια μέρα να πάω σπίτι της.

Νομίζω πως η κυρία Μαρία είναι παντρεμένη με τον Aγιο Βασίλη. Κάτι έλεγαν ένα μεσημέρι η Μαμά και ο Μπαμπάς για την κυρία Μαρία, τον άντρα της κι έναν τάρανδο που «το κέρατό του έχει φτάσει απέναντι». Κι εγώ που είμαι πολύ έξυπνος, κατάλαβα πως η κυρία Μαρία είναι η γυναίκα του Aγιου Βασίλη, γιατί μόνο αυτός έχει ταράνδους.

Αν ο άντρας της κυρίας Μαρίας είναι ο Aγιος Βασίλης θα του κάνω παράπονα, γιατί πέρυσι δεν μου έφερε το ωραίο μεγάλο αυτοκινητάκι να μπαίνω μέσα.

Ο διευθυντής

Στο γραφείο της μαμάς υπάρχει κι ένας Διευθυντής. Μόλις τον είδα

-«Καλημέρα, μικρέ», μου είπε. -«Έχετε τρίχες στη μύτη», του είπα εγώ.

Ο Διευθυντής έγινε κόκκινος και δεν είπε τίποτα. Η Μαμά έγινε κόκκινη και δεν είπε τίποτα.

-«Έχετε τρίχες και στα αυτιά», είπα πάλι.

Ο Διευθυντής έγινε μελιτζανής και δεν είπε τίποτα. Η Μαμά έγινε μελιτζανιά και δεν είπε τίποτα.

-«Και ο Μπαμπάς, που είναι ο πιο όμορφος και πιο έξυπνος μπαμπάς του κόσμου και τα ξέρει όλα, λέει πως κάτι έχετε μικρό για αυτό δεν χωνεύετε τις γυναίκες», συμπλήρωσα εγώ.

Ο Διευθυντής έγινε μαύρος και είπε στη Μαμά να πάει στο γραφείο του. Η Μαμά έγινε μαύρη και ψέλλισε ένα «μωρό είναι, δεν ξέρει τι λέει, κ. Διευθυντά» και περνώντας από δίπλα μου, μου έκατσε μια τσιμπιά στο μπράτσο (άουτς!!!).

Κι έπειτα η Μαμά είχε δουλειά στο γραφείο του Διευθυντή κι εμένα με πήρε η κυρία Μαρία να με δείξει στα άλλα γραφεία, που όλοι ήξεραν για την κουβεντούλα μου με το διευθυντή.

«Ο γιος της Aννας», έλεγε και όλοι έλεγαν «τι όμορφο» και «τι χαριτωμένο». Εκείνη τη μέρα μου έδωσαν:

-τρεις σοκολάτες μπλε -τέσσερις σοκολάτες, κόκκινες με αμύγδαλα -δύο σακουλάκια καραμέλες χρωματιστές -δύο καραμέλες μεγάλες, χωρίς σακουλάκι, άσπρες και κόκκινες -ένα γλειφιτζούρι κοκοράκι -ένα βιβλίο με παραμύθια που το είχα -ένα βιβλίο με παραμύθια που δεν το είχα -μπογιές και βιβλίο ζωγραφικής

Οι συνάδελφοι

Αυτά μου τα έδωσαν οι «συνάδελφοι» της Μαμάς. Οι συνάδελφοι είναι άνθρωποι κανονικοί, όπως εμείς. Δουλεύουνε με τη Μαμά ή τον Μπαμπά, σε βρίσκουν όμορφο και χαριτωμένο και σου αγοράζουν σοκολάτες.

Μερικοί από αυτούς σου τσιμπάνε δυνατά το μάγουλο (άουτς, πια, σήμερα) κι άλλοι σου ανακατεύουν τα μαλλιά. Κανα-δυό (γυναίκες συνάδελφες κυρίως) σε παίρνουν αγκαλιά, σε γαργαλάνε, σε ζουπάνε και σου γεμίζουν κραγιόν τα μαγουλάκια. Μετά λένε «αχ, το λέρωσα το παιδί» και αρχίζουν να στα τρίβουν με σάλιο για να φύγει το κραγιόν...

Μετά ρωτάω την κυρία Μαρία για τον ¶γιο Βασίλη και τον τάρανδο και της εξηγώ τι έλεγαν η Μαμά και ο Μπαμπάς. H κυρία Μαρία κλαίει. Bγαίνει η Μαμά από το γραφείο του Διευθυντή κι αυτή κλαίει. Μαλώνουν (η κυρία Μαρία με τη Μαμά) κι εγώ τις κοιτάζω

Μετά έρχεται στο γραφείο τους ο Μπαμπάς να μας πάρει και μαλώνουν. Λέω στην κυρία Μαρία: «Μην κλαίτε, σας αγαπάω πολύ κι ας «το πάτε το γράμμα», όπως λέει ο Μπαμπάς»


Μετά με βγάζουν σηκωτό από το γραφείο κι ακούω τη φωνή του μπαμπά να λέει: «Έννοια σου, του χρόνου που θα πάει σχολείο θα στρώσει»... κι αναρωτιέμαι για ποιόν μιλάνε και τι στρώνουν στα σχολεία...

[caesarsk]

Ναυαγούν σε ένα νησί μίας μάνα με την κόρη της και έναν αράπη. Μετά από 6 μήνες η μάνα φωνάζει το αράπη γιο και την κόρη θεία. Τι μπορεί να έχει συμβεί;


.
.

(Θέλει χαρτί και μολύβι για να το βρείτε. Αν σε 5 λεπτά δεν το έχετε βρει κοιτάξτε παρακάτω για την απάντηση).

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Απάντηση:
Βασικά έχουν ξεσκιστεί στον π**τσο και δεν ξέρουν τι τους γίνεται....

[koulis19]

:rotflmao:

[NikosKK]

[tai]

και μετα μεγαλώνουμε και λεμε ψέματα ε?

[caesarsk]

Κατά την διάρκεια μιας νυκτερινής αστυνομικής περιπολίας σε ένα μέρος
που συχνάζουν ζευγαράκια ο αστυνομικός βλέπει ένα ζευγάρι μέσα σε ένα
αυτοκίνητο, με αναμμένα τα εσωτερικά φώτα. Στη θέση του οδηγού κάθεται
ένας νεαρός ο οποίος διαβάζει ένα περιοδικό, ενώ στο πίσω κάθισμα, μια
νεαρή κοπέλα πλέκει.
Ο αστυνομικός, κάνοντας έλεγχο, σταματάει και πλησιάζει στο παράθυρο
του οδηγού.
Ο νεαρός κατεβάζοντας το παράθυρο ερωτά: "Παρακαλώ;"
"Τί κάνετε εδώ;" ρωτά ο αστυνομικός.
"Διαβάζω ένα περιοδικό"
Δείχνοντας την κοπέλα στο πίσω κάθισμα ερωτά ο αστυνομικός: "και τι
κάνει αυτή;"
"Πλέκει ένα πουλόβερ".
"Πόσων ετών είσαι;"
"Είμαι 19."
"Και πόσων ετών είναι η κοπέλα;"
Ο νεαρός κοιτάζοντας το ρολόϊ του απαντά: "Σε περίπου 12 λεπτά γίνεται
18."

[sergiosm]

από μικρό και από τρελό ....

[sergiosm]

αν και τζάμπα περίμενε ...δύο ολόκληρα χρόνια (παρά δώδεκα λεπτά)

[sergiosm]

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[ziggΥ]

κρυάδες..


































:rotflmao: :rotflmao:

[fantacid]

οταν μεγαλωσει ετσι θα γινει!!!!

[AUFGEBRACHT]

Καλό.....

[guzzistas]

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[jimmy10]

χαχαχχαχααχαααααα


αυτο μαλιστα!!!!



καμμια φορα τα χαλασμενα toner εχουν ωραια αποτελεσματα!!!