Χθές ήμουν στην Αθηνών Λαμίας με τη γυναίκα και το παιδί. Στην τέρμα δεξιά λωρίδα και με 90 περίπου. Οι αριστερές λωρίδες πιο γρήγορα, όχι πολύ όμως γιατί είχε κίνηση. Κάμποσο πριν τα πρώτα διόδια γύρισα το βλέμμα προς τα αριστερά γιατί άκουσα έντονο θόρυβο, καθαρά από μηχανή που είχε κατεβάσει ταχύτητα (μία μόνο?) και άνοιγε πόλύ δυνατά. Την είδα με 2 παιδιά πάνω, να περνάει ανάμεσα από τα αυτοκίνητα της αριστερής και της μεσαίας λωρίδας. Όλα αυτά 20-30 μέτρα μπροστά μου και αριστερά. Στο επόμενο κλάσμα δευτερολέπτου βλέπω τον πίσω τροχό να χορεύει αριστερά δεξιά και αμέσως μετά τη μηχανή να σκάει πάνω στο αριστερό πίσω μέρος αυτοκινήτου που πήγαινε στη μεσαία. Με 100-120 χλμ τα επόμενα είναι εύκολο να τα φανταστείς. Δεν κατάλαβα πως δεν τους χτύπησε αμάξι από πίσω, πρόλαβαν να τους αποφύγουν-σταματήσουν. Είδα το συνοδηγό, νομίζω κοπέλα, να σηκώνεται (!!!)και τον οδηγό να προσπαθεί αλλά να μην μπορεί. Τουλάχιστον κουνιότανε. Δεν ξέρω πότε θα σταματήσω να έχω αυτά τα 2-3 δευτερόλεπτα μπροστά μου ολοζώντανα και πότε θα φύγει ο κόμπος από το στομάχι. Ξέρω όμως ότι κατάλαβα για άλλη μια φορά ότι δεν ξέρουμε τί μας φέρνει η επόμενη στιγμή.
Προσοχή πάντα και παντού...