Μικρές μοτοσικλετιστικές στιγμές.

[QSpec]

Μερικά ΔΣ (ανοιχτές συναντήσεις Παρασκευής) πριν, συζήταγα με τον bikerted για τον γύρο της Ελλάδας που έκανε και μου έλεγε τα διάφορα που συνάντησε στον δρόμο. Οσο συζητάγαμε θυμήθηκα και μερικές δικές μου εικόνες. Εικόνες οι οποίες για κάποιον άλλον μπορεί να ήταν αδιάφορες αλλά για εμένα την συγκεκριμένη στιγμή πολύ δυνατές.

Όλοι μας πιστεύω έχουμε κάτι παρόμοιο. Για πείτε λοιπόν, μπορεί να το δούμε κι εμείς από τα δικά σας μάτια. Κάνω την αρχή με 2 στιγμές από το 1ο μου, και μοναδικό μέχρι στιγμής, ταξίδι στο εξωτερικό.

Η πρώτη είναι στην Βουλγαρία. Επαρχιακός δρόμος με σφιχτό στροφιλίκι. Όχι πολύ μακριά από τα σύνορα αν και είχα χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου και της απόστασης. Όση ώρα οδηγούσα παντού γύρω μου δέντρα και λίμνες (περιοχή Dospat). Βγαίνω από μια αριστερή κατηφορική στροφή και έχω στα δεξιά μου μια λίμνη.

Στο εσωτερικό της δεξιάς που ακολουθούσε υπήρχε ένας μεγάλος τσιμεντένιος αγωγός, επάνω του ένας πιτσιρικάς να κάθεται και να ψαρεύει. Το νερό από κάτω δεν θα ήταν πάνω από 5 πόντους. Τριγύρω μόνο δέντρα. Δεν ξέρω γιατί μου φάνηκε τόσο δυνατή αυτή η εικόνα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν η ελπίδα. Η πιθανότητα να πιάσει κάτι εκεί κανείς ήταν ανύπαρκτη, αλλά αυτός ήταν εκεί, μόνος του, στο πουθενά, να προσπαθεί.

Φωτό -> http://www.moto.gr/forums/showthread...59#post1577172

Η δεύτερη ήταν στην εθνική προς Βιέννη έχοντας μόλις βγει από την Σλοβακία. Στα σύνορα αποχαιρέτησα τον Μένιο που με είχε ξεναγήσει στην χώρα την μισή μέρα που μπόρεσα να περάσω εκεί. Παράθεση από το ταξιδιωτικό:

Στο μικρό κομμάτι της εθνικής που οδηγεί στην Βιέννη, κοιτάω τον δρόμο μπροστά μου και σε κάθε λωρίδα , πάνω στην άσφαλτο, γράφει μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη. Bratislava, Wien, Brno και από πάνω τους βελάκια για το ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσεις.

Εκεί, έχοντας μπροστά μου αυτές τις επιλογές, πάνω στην μηχανή μου, έχοντας αφήσει πίσω έναν συνάδελφο μοτοσικλετιστή ταξιδιώτη, με την δροσιά της νύχτας να έχει αντικαταστήσει την αφόρητη ζέστη, ένοιωσα μια μεγάλη αίσθηση ελευθερίας. Τέτοιες μικρές στιγμές ήταν που μου θύμιζαν γιατί κάνω αυτό το ταξίδι. Κάποια στιγμή συνηθίζεις την αίσθηση του ταξιδιού και του αγνώστου και βασίζεσαι σε τέτοιες μικρές συνειδητοποιήσεις για να «γυρίσουν» κάτι στο κεφάλι σου και να σε γεμίσουν πάλι με αυτήν την ακατανόητη, απροσδιόριστη αίσθηση χαράς που έχεις όταν ταξιδεύεις με την μηχανή σου.

Αυτά για τώρα από εμένα. Για να διαβάσω και τα δικά σας. Θοδωρή βάλε την φάση με το γεράκι οπωσδήποτε!

[George_M.]

ετσι ακριβως!
πριν ξεκινησεις κοιτας χαρτες κτλ,με το που πατας ξενο τοπο τα ξεχνας ολα,κοιτας μονο μερικες πινακιδες κ μετα παει μονο του.ασθανεσαι κ εκει ανετα πλεον..αυτη η αισθηση του ειμαι σε ξενο τοπο αλλα εχω στο νου μου την πορεια -την οποια σου επιβεβαιωνει η καθε πινακιδα που συναντας - δεν περιγραφεται...

[Vagelis Gar]

Ήρθε η ώρα.....ίσως με πιάσει βροχή.....γιατί δεν λειτουργεί το αριστερό φλας......προλαβαίνω το πράσινο?......κίνηση σήμερα.....πόσα χρόνια είχα να ακούσω αυτό το κομμάτι......έπρεπε να κόψω πιό πριν......συγκεντρώσου......σε λίγο μπαίνω Εγνατία......να έχει φτάσει ο Γιάννης?......καλά χιλιόμετρα ταξιδιώτη......

Μικρές σκέψεις που αυθόρμητα ξεπηδούν απο το μυαλό μας είτε πρόκειται για το ταξίδι που ετοιμάζαμε καιρό πριν, είτε πρόκειται για την Κυριακάτικη βόλτα μας.

Μικρές στιγμές.......που απέναντί σου έχεις απλά τον εαυτό σου, να σου χαμογελά και να σου υπόσχεται πως αν συνεχίσεις την διαδρομή σου, στην επόμενη στροφή αυτό που θα δεις θα σε ανταμείψει.

Ζητώ συγνώμη που δεν ξεχωρίζω κάποια "μικρή μου στιγμή" αλλά θεωρώ πως όλες οι μοτοσυκλετιστικές μου στιγμές (καλές ή κακές, ενδιαφέρουσες ή αδιάφορες) όταν τις αναμοχλέυω απο το κλειδωμένο ντουλαπάκι του μυαλού μου (που μόνο εγώ ξέρω που βρίσκεται το κλειδάκι) πάντα θα βρω κάτι που θα με κάνει να χαμογελάσω,να δακρύσω ή να αναπολήσω.

Φιλικά Βαγγέλης

[ggs]

Τα πρόβατα τα βλέπω…. Τους σκύλους δεν βλέπω …. Ωπ , τώρα τους είδα …. Είναι αυτοί οι δυο που είναι λίγο μεγαλύτεροι από τα πρόβατα… να γκαζώσω…. να πάω σιγά ….. η μπότα θα αντέξει την δαγκωνιά…

[orizontas]

οτι μέτρο και να διαινυσα με οποια μοτοσυκλετα ειχα

με το 6 βολτο παπι με τα στρειτακια και τα ονοφ που ειχα την τιμη να ειναι στην κατοχη

μου ...... με λεφτακια αλλα και τεραστιες αφραγκιες ....

με βλαβες ....τουμπες .....χασημο δρομου και προορισμου(το καλυτερο μου )

με φιλους που ηρθανε αλλα και φυγαν .....

και οποια ιστορια ταξιδακι, στραβα αναποδα, ανεκδοτα και ναπω ......

με συμπαθειες και στραβομουτσουνιασματα ....

με καλα και κακα .....

με ολα τα οριζοντια γραπτα μου , με σκεψεις αντε και σεις και ο γρυλος σας ....

με οσο ασχετος και να ειμαι απο μοντελα οδηγηση κλπ....

ποσο τυχερος ειμαι θεε μου που μπηκε στην ζωη μου και εγινε κοματι μου.......

η μοτοσυκλετα ......


τιποτε αλλο απο μενα ......

ειμεθα ξεχωριστοι ......

.......

[road spirit]

«Ξυπνάς το πρωί όλος κέφι για μια ακόμη φορά και για μια στιγμή σκέφτεσαι «μα καλά ρε, ξυπνάω 7 το πρωί? στις διακοπές μου?». Η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου ήταν απλά ένα χαμόγελο, ένα κοίταγμα στη μηχανή και δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο…»

από εδώ

[MikeG]

«Δεσποινίδες και wannabe άντρες, απλά είναι τα πράγματα. MuziK!
Ανοίγεις το minidisc, κάνεις plug in στα αυτιά σου τα ακουστικά, επιλέγεις Vibrasphere, δυναμώνεις την ένταση, πατάς τη μίζα, κάνεις check στους φίλους & ξεκινάς...

Απέραντα λιβάδια, δάση που νομίζεις ότι στην επόμενη στροφή θα βγει η νεράιδα που πάντα φαντάζεσαι, με το απαλό λευκό της δέρμα, τα λεπτά δάχτυλα, το μακρύ μαλλί, τα μάτια που απλά ξεχνάς οτιδήποτε όταν τα κοιτάς, άσφαλτο που απλά στρίβεις με πίστη, χωριά που δεν γνωρίζουν τι θα πει ρυπαίνω το περιβάλλον... Δυναμώνεις κιάλλο την ένταση, στρίβεις ακόμα πιο πολύ...
Οι μοναχοί στα Ιμαλάια, προσπαθούν να φτάσουν στη νιρβάνα με το διαλογισμό, αντιστεκόμενοι και ξεχνώντας το πόνο.. Εγώ, απλά φωνάζω από το ντελίριο, δε ξέρω τι να κάνω, πως να βγάλω τη χαρά μου, τη κάβλα μου, το συναίσθημα μου προς τα έξω, στους άλλους...

Βάζω τέρμα την ένταση του minidisc! Είμαι σε νιρβάνα τώρα μάστορα! Άσε με επαέ! & όταν κάνεις τη στάση, όλα τα τυχόν νεύρα, στραβωμάρες με τους συνταξιδευτές σου, προβλήματα, όλα έχουν περάσει.....»



San Sebastian

[el patron]

Ξεκιναω το πρωι,η μερα μαλλον θα ειναι ζεστη ,εχω δουλειες στην πολη,δηλαδη εφορια,ικα,τεβε,και εναν πουστη γιατρο που θελει να μου χαιδεψη τα α@@@ρχιδια για εξεταση, η μηχανη μου ,σκορτσαρη,βγαζει κυματα αφορητης ζεστης που μου καινε τα μπουτια ,σταματημενος μεσα στην κινηση ,το μυαλο ,η σκεψη ,ταξιδεουν καπου , αχ και να ημουν καπου...

[makis206]

Βλέπω τον ένα πίσω απ'τον άλλο, αυτοκίνητα που κινούνται σε γραμμή παραταγμένη λες και τους οδηγεί Στρατηγός.. όλοι θέλουν να βγούν για μια κλεφτή ματιά σ'αυτό που βρίσκεται μπροστά αλλά κανείς τους δεν τολμά, στο μυαλό κυριαρχεί η φωνή που λέει "δεν υπάρχει λόγος, μάλλον θα σε βρει μπελάς και δεν θά'χεις καταφέρει το παραμικρό.."

Έχω λίγα μέτρα στη διάθεσή μου, είναι όμως υπέρ-αρκετά για να με κάνουν να νιώθω ασφαλής καθώς ακολουθώ την πορεία μου, είτε προς το άγνωστο είτε προς τον προορισμό που σχεδίασα εξ'αρχής.. τίποτα δεν με κόβει, κινούμαι ακριβώς εκεί που η ζυγαριά της ασφάλειας και της απόλαυσης δεν γέρνει πουθενά.. και βλέπω μπροστά!!

Στη μεγάλη ευθεία και στο απέναντι ρεύμα ένα φως.. όσο έρχεται προς τα εμένα κι όσο πηγαίνω προς αυτό αρχίζει σύντομα να διακρίνεται καθαρά, είναι μοτοσυκλετιστής!

Περιμένω πως και πως τη στιγμή που θά'ρθουμε κοντά και το σινιάλο ή το σήκωμα του χεριού θα μας κάνει φίλους.. κι όταν αυτή έρχεται.. "γεια σου ρε φίλε, πάντα καλά χιλιόμετρα να έχεις.."

[J.T.R]

Παμε πισω στο 1995 Μαιος και με το Τρανσαλπ 600 βρισκομαι ακινητοποιημενος στο Καλομανεστι στην κεντρικη Ρουμανια.Ο δρομος κλειστος λογω υπερχειλισης του ποταμου Ολτ.
Συνηθες φαινομενο για την περιοχη.Το νερο καβαλησε το δρομο με τοννους λασπη και κλαδια ''Δεν περνα κανεις''διαταγη της αστυνομιας που ειχε κλεισει το δρομο.
Τι θα πει κανεις αδερφε?Τους εγραψα κανονικα και προχωρησα...50ΧΛΜ σε 4 ΩΡΕΣ
Κατα τις 2 το βραδυ εφτασα στο Κλουζ στην Πιατσα Πατσι οπου ηταν το σπιτι της γυναικας μου.Ο δρομος που οδηγει εκει ειναι κατηφορικος οποτε οι φιλοι οδηγοι ταξι εβλεπαν ενα καφετι μα πολυ καφετι οχημα με εναν καφετι μα πολυ καφετι οδηγο να παρκαρει στην εισοδο της πολυκατοικιας.
Μπορεσα και κατεβηκα χωρις να πεσω και εσυρα τα ποδια μου μεχρι...οχι οχι ηταν αδυνατον να ανεβω μεχρι το 2 οροφο απο τα σκαλια.Παραπατωντας βγηκα απο το ασανσερ και ζαλισμενος περπατησα τα τελευταια μετρα αφηνοντας λασπες και χωματα στο διαδρομο.
Χτυπησα το κουδουνι...Η αγαπη μου ανοιξε την πορτα και βγαζοντας ενα επιφωνημα φωναξε...













ΜΗΝ ΜΠΕΙΣ ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΑ!!!!!!






:a5: :a5:

[Lupo]

Συνολικά,


Σε βλέπω. Κάθομαι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Είσαι με το παπί δίπλα μας. - Μπαμπά , μπαμπά κοίτα! Μηχανή!!!
Καίω την γάμπα μου στο cb750 του θείου, κατεβαίνοντας απ'αυτό άγαρμπα.
Είμαι ο road runner κάνοντας μπιπ-μπιπ στα στενά με τον πάπιο, προσπαθώντας να ξεφύγω από το coyote του μυαλού μου.
Είμαι και ο πρώτος που αγοράζω δερμάτινο με προστατευτικά!
Γυρίζω με το δυόμιση , αποστάσεις εξωπραγματικές.
Πάω στην σχολή και το παίζω μούρη!
Φορτώνω το εφτάμιση, αγρια χαράματα, για να δω την γκόμενα που σπουδάζει πολλάααα χιλιόμετρα μακρυά για λίγη ώρα έστω.
Τραγουδάω μόνος, στην άδεια εθνική, στο κλειστό μου κράνος.
Είμαι με την κόρη μου στο αυτοκίνητο και τις δείχνω τις μηχανές που περνάνε.
Η κόρη μου βλέπει μηχανές . - Μπαμπά, μπαμπά κοίτα! Μηχανή!!!


Χαιδεύω , πλένοντας την γριά μου .... που γέρασε γράφοντας χιλιόμετρα για μένα.


Επιστρέφω. Υπάρχουν κι άλλες στιγμές να μου προσφέρουν.

[ontas]

Περιμένω πως και πως τη στιγμή που θά'ρθουμε κοντά και το σινιάλο ή το σήκωμα του χεριού θα μας κάνει φίλους.. κι όταν αυτή έρχεται.. "γεια σου ρε φίλε, πάντα καλά χιλιόμετρα να έχεις.."


[/B][/QUOTE]

Αυτό ακριβός φίλε μου . δεν έχω πολλά χμ σε δυο ρόδες μιας και είμαι καινούριος ακόμη αλλά από την πρώτη στιγμή που με χαιρέτισε αλός οδηγός ήταν το καλύτερο που ένιωσα.
Δεν σε ξέρω Δεν έχουμε περάσει τίποτα μαζί . Αλλά γεια σου Φίλε μου καλά χμ . . .
Ένα σινιάλο χίλιες λέξεις

[lice13]

Αυτό ακριβός φίλε μου . δεν έχω πολλά χμ σε δυο ρόδες μιας και είμαι καινούριος ακόμη αλλά από την πρώτη στιγμή που με χαιρέτισε αλός οδηγός ήταν το καλύτερο που ένιωσα.
Δεν σε ξέρω Δεν έχουμε περάσει τίποτα μαζί . Αλλά γεια σου Φίλε μου καλά χμ . . .
Ένα σινιάλο χίλιες λέξεις

+1000

Θυμάμαι την πρώτη μου βόλτα με την πρώτη δικιά μου, ολοδικιά μου μηχανή. Μια honda cb 400 SF. Μόλις την είχα πάρει με σκοπό να τη φτιάξω.
Και όμως δεν κρατήθηκα, την πρώτη Κυριακή ξεκίνησα απο Ηράκλειο για Ρεθυμνο χωρίς φώτα, με κούτσουρα λάστιχα, με τις πίσω αναρτήσεις να μην έχουν σταγόνα λάδι μέσα, την εξάτμιση να χάνει απο 3 μεριές, τα φρένα ισα που πιάναν, το τιμόνι ψιλοστραβό και η ντίζα του γκαζιού έτοιμη να κόψει.
Την πρώτη φορά που με χαιρέτησε μοτοσυκλετιστής πραγματικά μου σηκώθηκε η τρίχα. Απερίγραπτο συναίσθημα. Σκάλωσα τόσο πολύ που δεν τον χαιρέτισα κ εγώ. Άνοιξα το γκάζι και είπα, "αν φτάσω, έφτασα". Μου έδωσε τόση δύναμη που ξέχασα όλα τα προβλήματα της μηχανής και ένοιωθα σα να οδηγούσα το πιο σούπερ ουάου τελευταίο μοντέλο της honda...
Να σαι καλά φίλε μου δεν ξέρεις πόσο καλό μου έκανες απλά με το να σηκώσεις το χέρι σου και να με χαιρετίσεις...

[boldor900f]

Περιμένω πως και πως τη στιγμή που θά'ρθουμε κοντά και το σινιάλο ή το σήκωμα του χεριού θα μας κάνει φίλους.. κι όταν αυτή έρχεται.. "γεια σου ρε φίλε, πάντα καλά χιλιόμετρα να έχεις.."