Καιμάκτσαλαν, χωρίς αναισθητικό...

[Uriah Heep]

Στην παρέα ήμασταν όλοι γνωστοί. Με πολλά hardcore παρεϊστικα ταξίδια στο ενεργητικό μας.


Κοινός τόπος, η εκ βλαστοκυττάρων μανία φυγής, το ανένταχτον σε μοτοσυκλετιστικά ιδεολογήματα, signe’ ορνιθοτροφία και τρίχες περμανάντ!

Δεν χωρούν, κύριος, ημικατεργασμένες αντιλήψεις εδώ. Μετά την απομάκρυνσιν εκ του μπουγατσατζίδικου, ουδέν λάθος συγχωρείται!

Οι καινούργιοι, ο Νώντας με τον Γιάννη (tenerisios) έδεσαν καλά στη μπουγιαμπέσα.

Η παρέα δε στηρίζεται σε καμποϊλίκια, επίδειξη και τρύπια αυταρέσκεια!

Για άλλη δουλειά βρισκόμασταν εκεί…

Αυτή ήταν άλλωστε η συνταγή για σουξέ του βρώμικου τριημέρου μας!

Κι άμα πετύχει η συνταγή, μεγάλε, δεν ξεκολλάς ούτε με βίντσι …
.
.
.
.
.
.
.
.
…ακόμα κι αν έχεις φάει τη σαβούρδα της σουρωμένης αρκούδας.

[Uriah Heep]

Η Γολγοθείω δοκιμασία των 9 μαρτύρων δικυκλιστών , των αμετανοήτων …
.
.
…συνεχίζεται.



Ο μάστορας ζητάει καφέ...
.
.
.
.
.
....επανέρχομαι!

[Uriah Heep]

Το πρόγραμμα είχε λασπούρα προς Κουτσούφλιανη και άνω Γραμματικό.

Ιδανικές συνθήκες για πίλινγκ και ολικό μασάζ λασποθεραπείας ακολουθώντας τα 2 ΚΤΜ…
.
.
.
.
.
...κι άμα το παρακάνεις, στο τέλος θα σε μπερδεύουνε με τον γνωστό κορμοράνο με το μαζούτ!

Στάση για τσιγάρο στα λιβάδια της Κεδρώνας, γαργάρες να φύγει η λάσπη απ΄το λαιμό και παιχνίδι με τ΄άγρια άλογα, για όσους είχαν ακόμη κουράγιο.

Αργά τ΄απόγευμα φτάσαμε στον παλαιό Άγιο Αθανάσιο. Μας φιλοξένησε στο παραδοσιακό πέτρινο σπίτι του ο Θωμάς.





Αν φάγαμε το βράδυ σε ταβέρνα?
Στρίβε λόγια!

[Uriah Heep]

Η καλή παρέα, η φοβερή διαδρομή και η γλυκιά κούραση που μας βγήκε μετά τα εξαιρετικά κόκκινα κρασιά, έκανε τα αρκουδοειδή ροχαλητά και τις κλανιές να ακούγονται μελωδικά, σαν τα τρομπόνια της 2ης Ουγγρικής Ραψωδίας του Λιστ!

[Uriah Heep]

Η δεύτερη μέρα θα μείνει αξέχαστη σ΄όλους μας!


Ξεκινήσαμε για τις πλαγιές της Πιπερίτσας με όχημα συνοδείας, για μεταφορά καφέδων, γαριδακίων, τσίπς, ποπ-κορν, ντόνατς εν είδει ΚαΨιΜί.

Όχι τίποτ΄άλλο! Μη το ξεφτελίσουμε κιόλας… στυλ γκαραγκαγκάν πολέμαρχοι για κυνήγι πεταλούδας με όχημα συνοδείας!

Για ν΄ακριβολογούμε, ο Θόδωρος (DodokEdessa) λόγω του ότι είχε πρόβλημα το ΚΜΧ του, έκρινε ότι δεν θα ήταν φρόνιμο να ακολουθήσει με το Ducati 999, μιας και ήταν αυτός που έκανε την αυτοψία στη διαδρομή την προηγουμένη της αναχώρησης…



Εξαιρετικός και με το 4Χ4. Το πήγε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε!

[Uriah Heep]

Όταν λέμε ότι ΔΕΝ πήγαινε άλλο,
.
.
.
.
.
.
...δεν βήχουμε!

[Uriah Heep]

Περάσαμε πολλά δύσκολα σημεία. Οι τούμπες ήτανε ρουτίνα. Το Therios πήγαινε πλέον μπροστά για να ανοίγει ροδιές.

Μετά από ένα τρίωρο,

… το ύψος του χιονιού που «σήκωνε» το 4Χ4 στον αέρα,
.
… και η ομίχλη που θύμιζε μακροβούτι σε γουμαρόγαλο,
.
…μας ανάγκασαν σε ηρωική υποχώρηση, με ίχνη ελεγχόμενης απογοήτευσης λόγω της φιλότιμης προσπάθειας.



Τριανταπέντε χιλιόμετρα στο χιόνι και μας έφυγε ο τάκος. Ξαναγυρίζουμε πίσω και την κάνουμε για Παναγίτσα με τελικό προορισμό τις κατασκηνώσεις των «Φίλων του Καϊμάμτσαλαν»...

[Uriah Heep]

Εκεί η κατάσταση ήταν χειρότερη. Το μέρος είχε "μαζέψει" πολύ φρέσκο χιόνι και δεν πήγαινε ούτε αυτή τη φορά με τίποτα.

Ζοριστήκαμε κομμάτι, με τον ιδρώτα ποτάμι και τη καρδιά να κοπανάει σα βαριοπούλα, να βγούμε από την περιοχή, ανεβαίνοντας κάτι χιονισμένες ανηφόρες και περάσαμε στην άλλη πλευρά του βουνού, αρχίζοντας την κατάβαση προς Μαύρο Δάσος.

Ρε μπας κι έχουμε κανα περίεργο βίτσιο?

Αυτό είναι διασκέδαση ή ποινή καθείρξεως?

Άλυτα φιλοσοφικά ερωτήματα για τους πληθυσμούς των μικροσκοπικών πεπρωμένων και του εντόπιου adventure αυτοεκμηδενισμού!

[Uriah Heep]

Τι είναι τελικά το ταξίδι?

Ποιό το νόημα?

Για την εν λόγω παρέα θα έκρινα αρμόδιο τον Κλεάνθη Γρίβα, να δώσει μια ψυχιατρική γνωμάτευση...


Είτε είναι μεγάλο το ταξίδι, my friend, είτε μικρό θα παραμείνει μια κατάσταση διαρκούς σφάλματος.
Επιμονή στην ψευδαίσθηση, την αβεβαιότητα και την αυθεντική εμπειρία της ύπαρξης.

Γιατί αυτή είναι η γνήσια περιπλάνηση. Είτε κρατάει 1 μέρα είτε 2 χρόνια!

Κι όταν είσαι σε θέση να καταλήξεις στον ευτυχή σκεπτικισμό της γαλήνιας αποδοχής του ΜΗ νοήματος,
.
...σε μια στάση αναχωρητισμού και ταυτοχρόνως ύπαρξης μέσα στον πλανήτη,
.
.
.
.
.
.
.
.
...έρχεται η επόμενη ταβέρνα για να σΕ δώσει μια σφαλιάρα και να σου ξαναδείξει ποιό είναι ΤΟ ΝΟΗΜΑ!

[Uriah Heep]

Μαύρο Δάσος ...οι ασύλληπτες διαδρομές!






Φωτό. Μαύρο Δάσος, απέναντι η κορυφή Πίνοβο και η Τζένα.

[Uriah Heep]

Μακριά από την κίβδυλη αυθεντικότητα της σημερινής ζωής, την πλατυποδία απόψεων περί μοτο-life style, τους adventurers της σακούλας, το γιαχνί και λαμά σαβαχθανί.



Εδώ είμαστε στο Μαύρο Δάσος!

[Uriah Heep]

Περάσαμε την Όρμα και σταματήσαμε στα λουτρά Πόζαρ για διανυκτέρευση.

Στην ταβέρνα εξελίχθηκαν σκηνές από ντοκιμαντέρ National Geographic…
…με θέμα το τάισμα του λευκού καρχαρία!
.
.
.
.
.
.
.
...μόνο που εδώ δεν πρωταγωνιστούσαν καρχαρίες!

Άγιες μέρες για τους ταβερνιάρηδες. Ξεπούλησαν κανονικά!



Μετά την κοπιαστική μέρα, ο ύπνος στο ξενοδοχείο ΕΥ ΖΗΝ ήταν ηδύς τε και δαψιλός…


Φωτογραφίες με σκηνές που εξελήχθηκαν μετά το σερβίρισμα των κρεατικών ΔΕΝ θα βάλω.
.
.
.
.
.
.
.
...Εγώ κουτσομπόλης δεν είμαι κι όποιος πει τ΄αντίθετο να του χαλάσει ο ανορθωτής.




YΓ Να σημειώσω μόνο ότι με την προστραπέζωση της πιατέλας με τα λουκάνικα και τις παντσέτες, δύο κοριτσάκια από το διπλανό τραπέζι έβαλαν τα κλάματα τρέχοντας στη μαμά τους και δείχνοντας προς το μέρος μας...

[Uriah Heep]

Τρίτη ημέρα.

Χάρηκα που είδα ξανά ζωντανά κατσίκια στα λιβάδια. Με τα παϊδάκια που είδα να αφανίζονται μου καρφώθηκε στο υποσυνείδητο ότι …ΔΕΝ θα ξανάβλεπα!

Επόμενη κρούση, το Πάικο.

Ξεκινάμε για Θεοδωράκι, Μεγάλα Λιβάδια, Κούπα. Για να βρούμε δε την χωμάτινη διαδρομή προς Αρχάγγελο, επιστρατεύτηκε και η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης.Το μοναδικό τζιπ που συναντήσαμε σ΄ολόκληρη την on-off διαδρομή του ταξιδιού μας.

Ταξιδιωτικό aids!

Τα Grand Cherokee και τα Hummer είναι σίγουρο ότι θα έφαγαν πολύ σαμπουάν με conditioner αυτό το τριήμερο της 25ης Μαρτίου. Τι δουλειά, άλλωστε, έχουν στα βουνά?

Αυτά είναι πιο σπάνια κι από τη λευκή φάλαινα της Μεσογείου, ακόμα και σε χωματόδρομο!

[Uriah Heep]

Η περιπέτεια πλέον φαντάζει ως αφηρημένο και μεταφυσικό μέγεθος!
Οι άνθρωποι οδηγούν τερατώδη εργαλεία περιπέτειας, αποστερημένοι ταξιδιωτικού μεγαλοϊδεατισμού!
Έχουν γίνει απηνείς διώκτες του αυτονόητου. Δεν αρκεί να σε γαργαλάει τους αμφιβληστροειδείς το εργαλείο, Μεγάλε. Πρέπει να σου μιλάει και στην καρδιά.

Αλλάξανε αι εποχαί.

Άλλοι ζήσανε τις Belle Epoque ….
.
.
.
.
.
.
… άλλοι αρέσκονται στη Σαρμπέλ Epoque!


Είναι κι αυτή μία άποψη.


Σεβαστή. Μακριά από μας, μόνο…

[Uriah Heep]

Τελικά τα ψηλοτάκουνα δεν είναι μόνον ...ερωτικό φετίχ!


Υπάρχουν διαδρομές που δεν τις βγάζεις,
.
.
.
.
.
.
.
...ακόμα κι αν έχεις μάθει να ισορροπείς με 5 τόμους στο κεφάλι σαν μανεκέν!