όχι ότι έχει καμια σημασία τι λέμε εδώ μέσα "περι σοβαρών θεμάτων" αλλά δε βαριέσαι ...
Ελπίζω η κατοχή μιας Triumph μοτοσυκλέτας μετα απο πολυ καιρό να μην με κάνει να λέω και εγώ τέτοια πράγματα.
Πότε μα πότε .... μα ποτέ δεν κινδύνεψα στα 20 χρόνια της μοτοσυκλετιστικής μου εμπειρίας αλλά ουτε τα αδερφια μου άλλα τόσα, αλλά ουτε και οι φίλοι μου που έχουν άλλα τόσα και βάλε από κάποιον που δε φόραγε κράνος.
Πότε μα πότε σε τόσες χιλιάδες συζητήσεις δεν έχω ακούσει μια περίπτωση με ένα ρημάδι έντομο που να προξένησε πτώση μοτοσικλετιστή. Μια φορά έτσι για το γαμώτο. Οχι οτι θα άλλαζε τίποτα
Απεναντίας οι κίνδυνοι που έχω περάσει καθημερινά και εγώ και όλοι οι προαναφερθέντες απο αντίστοιχους αμέτρητους λόγους (ανούσιο να τους απαριθμήσω) είναι καθημερινοί.
Τώρα θα μου πείς ... "και τι έγινε ρε φιλε" ας έχουμε χίλιους 2 λόγους και έναν παραπάνω για τον οποίο όμως κάτι πρέπει να κάνουμε επειγόντως.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Φοράω ανελλιπώς το κράνος μου ΠΑΝΤΑ παρεμπιπτόντως και συμβουλεύω όλους να κάνουν το ίδιο.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν ξεκινάνε οι συζητήσεις με βάσει τα επιχείρημα των πιθανοτήτων και της στατιστικής τότε "τα πάντα όλα" να πούμε.
Οτι να ναι και όπως να ναι στο βωμό της Αρετής της Ηθικής της Κανονικότητας αρκεί να μπορεί να θεσμοθετηθούν σε μια συζήτηση 2 πράγματα:
1. Η στατιστική πιθανότητα
2. Ο Θάνατος
Οι μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες της Αμερικής στα τέλη της δεκαετίας του 90 όταν πια υπολόγισαν ότι πλέον η πίτα για τα καινούργια συμβόλαιά συρρικνώνεται... συνειδητοποίησαν οτι κερδίζουν λιγότερα απο καινούργια συμβόλαια συγκριτικά με το πόσα μπορούν να κερδίσουν απο το να αναιρέσουν τους ίδιους τους όρους στα συμβόλαια που είχαν.
Το πρόβλημα με τις ασφαλιστικές στα δικαστήρια και τα εφετεία ήταν πάντα η έννοια της προσωπικής ελευθερίας και κυριότητας επί του σώματος μας. Πάνω σε αυτή την ασήμαντη και καταστροφική επιχειρηματολογία περι ελευθερίας οι ασφαλιστικές δεν μπορούσαν να κανουν και πολλά. Κάποια στιγμή όμως ξεκίνησαν να βάζουν (επιτέλους για αυτές) τις αναλογιστικές μελέτες στην επιχειρηματολογίας εναντίον της έννοιας της Ελευθερίας στη βάση του κόστους που έχει (είτε χρηματικού είτε σωματικού) με βάση τις πιθανότητες.
Και άμα έρθει το πετραδάκι στο χέρι σου την ώρα που οδηγάς με την μηχανή και σε κάνει να χάσεις τον έλεγχο και προξενήσει ζημιά στον απέναντι?
Και άμα δέν έχεις βάλει κολλύριο αρκετό το πρωί και την ώρα που έρθει η σκόνη στο μάτι σου ο αμφιβληστροειδής δέν είναι αρκετά υγρός να το καθαρίσει?
Και μην μου πεί κανένας οτι αυτά δε γίνονται ρε φιλε. Γιατί δε γίνονται? ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ σε αυτά?
Όταν στο μέλλον τα παιδιά σας δεν θα μπορέσουν να καβαλήσουν οτιδήποτε όχημα στο οποίο τον χειρισμό τους θα απαγορεύεται να το χειρίζονται ανθρώπινα χέρια αλά στη θέση του θα είναι αυτοματοποιημένες συσκευές μετακίνησης να τους πείτε οτι έφταιξα και εγώ γιαυτο.
Όταν στο μέλλον τα εγγόνια σας δεν θα νιώσουν ποτε την εμπειρία αυτή που ζούμε εμείς τώρα να ξέρετε οτι φταίμε και εμείς γιαυτό. Και μη μου πείς κανείς ότι αν φόραγαν το κράνος τότε δε θα λέγαμε τίποτα και θα το βουλώναμε.... γιατί γελιέστε. Ο αγώνας απόδειξης της μοναδικότητας και διαφορετικότητας και ανωτερότητας παίρνει πολλές μορφές. Αυριο μεθαύριο θα έρθουν και σειρά τους οι μοτοσυκλέτες οι ίδιες.
ΝΑ ξέρετε οτι τότε στο απώτερο μέλλον ο λόγος που θα απαγορευτεί τελείως η αυτόβουλη ελεύθερη κίνηση θα γίνει με βάσει τις πιθανότητες κινδύνου θανάτου του συνανθρώπου.
Με βάση αυτό θα κλειστούμε μέσα και θα κάνουμε τις απολύτως απαραίτητες ελεγχόμενα κινήσεις μήπως και αποφύγουμε όσο μπορούμε την πιθανότητα ζημιάς στον συνάνθρωπο.
Παίζει ούτε έρωτα να κάνουμε γιατί μπορεί η προς στιγμήν υπερένταση και αυξημένη λειτουργία της καρδιάς του εραστή μας να του προξενήσει ζημιά. Και τότε? τότε τι θα κάνουμε τότε οέο? Τι θα κάνουν και οι Ασφαλιστικές εταιρίες τότε? Να στείλουμε μια επιστολή λέω εγώ σε κάποιους τότε.
Να ξέρετε όμως ότι δικιά μας επιλογή θα είναι, να είμαστε ευνουχισμένοι στο μέλλον.