Τακτοποίησα τα πράγματά μου στην υπερλούξ καμπίνα, η οποία είχε θερμοκρασία σάουνας.
Με το που έκανα να ανοίξω λιγάκι το παράθυρο να μπεί λίγος δροσερός αέρας, ήρθα αντιμέτωπος με ένα από τα κολλήματα των Ρώσων και των Ουκρανών. Κάτι παθαίνουν με τα ανοικτά παράθυρα…
Το είχα διαβάσει και σε κάποιο κείμενο του Lonely Planet παλιότερα αλλά το θεώρησα μάλλον υπερβολική υπεροπτική δυτική αντίληψη. Τελικά όμως είναι έτσι και χειρότερα! Προτιμούν να πάθουν ασφυξία σε ένα λεωφορείο γεμάτο μέχρι την οροφή παρά να ανοίξουν παράθυρο!
Δεν κατάλαβα αν είναι κάποιου είδους προκατάληψη, δεισιδαιμονία ή απλά υποχονδρία, αλλά είναι απλά γεγονός
Από τα πρώτα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση ήταν η ιδιαίτερη αγάπη τους προς το ποτό. Με το που ξεκίνησε το καράβι, άνοιξε το μπάρ και μπορούσες να βρείς μπύρα πολύ πιο εύκολα απ’ότι νερό.
Βότκα και μπύρα λοιπόν είχαν την τιμητική τους, σε ένα πλοίο με Ρωσικό πλήρωμα και σημαία Sierra Leone όπου δέχονταν μόνο δολάρια και είχαν στο μπαρ τη σημαία του Αμερικανικού νότου!
Ώ καιροί, ώ ήθη...
Το δεύτερο πράγμα που μου έκανε εντύπωση, ήταν το πόσο φιλικοί ήταν.
Παρ’όλη την αντικειμενική δυσκολία της επικοινωνίας, είχαν όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουν. Όταν έβγαινε η ανακοίνωση (στα Ρώσικα) για γεύμα ή δείπνο, θα έρχονταν να με φωνάξουν και θα με καλούσαν στο τραπέζι τους.
Όταν θα σκόνταφτα σε εμπόδιο μετάφρασης, θα έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια στη νοηματική.
Αυτό που είναι όμως πιο εντυπωσιακό με αυτούς τους ανθρώπους, είναι το πόσο έχουν κάνει βίωμά τους το «άδραξε τη μέρα»!
Είναι ικανοί να ζήσουν τα πάντα και να αντλήσουν ευχαρίστηση ακόμη και από το πιο μικρό πράγμα. Δε θα γκρινιάξει κανείς γιατί το πλοίο δεν έχει A/C, δε θα νοιάξει κανένα που πάμε με 8 κόμβους!!!