Αποφάσισα να το βάλω κι εδώ μόνο του γιατί ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια, όταν το θυμάμαι κλαίω απ' τα γέλια κι ας το έγραψα εγώ κι ας το έζησα.
Νομίζω του αξίζει να έχει το δικό του θρέντ.
Απολαύστε το....
Το λοιπόν επειδήςςςς ούλοι έχετε γίνει οι καλύτεροι των καλυτέρων και δεν έχετε κάνει ποτέ σας λαλακία έστω και στην πρώιμη εφηβική σας ηλικία και βιαστήκατε να τα χώσετε στον φίλο που πήγε με τον κολλητό του "σούρα πατούρα" καβάλα στη φλορέτα κι επειδή όλη αυτή η φάση μου θύμισε μια δικιά μου περίπτωση, θα την βάλω εδώ με κίνδυνο να με χαρακτηρίσετε αλήτη μηχανόβιο, άμυαλο κλπ αλλά δεν με πειράζει καθόλου.
Θα χρησιμοποιήσω μη πραγματικά ονόματα για ευνόητους λόγους.
Είμαστε λοιπόν μια ωραία παρέα ηλικίας 18 - 19 χρόνων και ήταν του Αγ. Σπυρίδωνα. Ένας φίλος από την παρέα είχε καψούρα με τη Σούλα, η Σούλα όμως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα του άφησε μόνο το άρωμά της για να την θυμάται και την έκανε με άλλον λεβεντονιό. Ο δικός μας (ήταν και πολύ πρόσφατο το γεγονός) το πήρε κατάκαρδα και στο πάρτι που ήμαστε καλεσμένοι βούτηξε μια μπουκάλα τον Γιάννη που πορπατάει και την στράγγισε χωρίς κανένας μας να τον πάρει είδηση.
Στο συγκεκριμένο πάρτι είχε έρθει μαζί με τον αδερφό του, ο καθένας με το δικό του μηχανάκι (ένα παπάκι Honda 50cc) είχε ο περί ου ο λόγος Κώστας και ο αδερφός του ο Σωτήρης με το δικό του Honda MB 50cc. Εγώ εκείνη την περίοδο είχα μία vespa 200άρα.
Είμαστε λοιπόν στο τσακίρ κέφι, ο καθένας μας είχα κάνει την καβάτζα του από θηλυκό, χορεύαμε εκείνα τα ωραία ερωτικά που μόνο τότε έβγαιναν και όλα γενικώς έβαιναν μιά χαρά. Όλα???? όχι ακριβώς , γιατί ο Κώστας (ο καψούρης ντε) είχε αρχίσει να ξερνοβολάει σα γατί και όλοι γέλαγαν με τα χάλια του. Με πιάνει λοιπόν ο Σωτήρης ο αδερφός του και μου λέει να τον πάμε στο σπίτι, να τον αφήσουμε και μετά να ξαναγυρίσουμε στις κοπελιές για τη συνέχεια της βραδιάς. Με το πολύ μυαλό κι εγώ συμφωνώ και τον παίρνουμε τον βάζουμε να καθίσει ανάμεσά μας έτσι ώστε εγώ να οδηγώ και ο Σωτήρης να είναι τελευταίος και να κρατάει τον μεθυσμένο με τα χέρια του μη μας πέσει πουθενά και άντε να βγάλουμε άκρη μετά.
Η απόσταση που έπρεπε να κάνουμε από το ένα σπίτι στο άλλο ήταν περίπου 5 χλμ αλλά τα περισσότερα από αυτά σε γειτονιές, καθόλου κεντρικούς δρόμους και μία τα ξημερώματα.
Στην πορεία ο μεθυσμένος μία έβριζε τον μαλάκα που του έφαγε τη γκόμενα, μία έλεγε ότι οκ δεν τρέχει τπτ έχει άλλη γκόμενα και μία έβαζε τα κλάματα για την κατάντια του. Βεβαίως πάμπολλες φορές μου είπε (με ακατάληπτα λόγια) ότι είμαι αδερφός που τον φροντίζω ότι με αγαπάει, μέχρι και το μηχανάκι του (τη δεύτερη μεγάλη του αγάπη μετά τη Σούλα) μου χάρισε καμιά εικοσαριά φορές.
Πλησιάζοντας λοιπόν στο σπίτι του και προσπαθώντας να τον κάνουμε να το βουλώσει μη ξυπνήσει όλη η γειτονιά και δώσει ραπόρτο στην μάνα του που εκείνη την ώρα δούλευε στην Πειραϊκή Πατραϊκή βάρδια, σταμάτησα τη βέσπα και ταρακουνώντας τον άγρια του είπα επιτακτικά να το βουλώσει γιατί θα τον γ@μήσω. Ο αδερφός του είχε ξεραθεί από τα γέλια με το ύφος που είχε ο μεθυσμένος.
Τελικά φτάσαμε στο σπίτι των παιδιών, ζαλωθήκαμε στην πλάτη τον μαλάκα και ανεβήκαμε τρείς ορόφους από την εξωτερική σκάλα για να μπούμε από την πόρτα της κουζίνας στο σπίτι. Πήγαμε τον μαλάκα στην τουαλέτα, του ρίξαμε μπόλικο νεράκι στα μούτρα και μετά αφού τον γδύσαμε και τον αφήσαμε μόνο με το σλιπάκι και με το φανελάκι τον βάλαμε στο κρεββάτι να κοιμηθεί.
Ανάψαμε από ένα τσιγάρο με τον αδερφό του και συμφωνήσαμε να περιμένουμε λίγη ώρα και να παρακολουθούμε την κατάσταση του μεθυσμένου Κώστα.
Και τότε μου ήρθε μια φαεινή ιδέα.
- ΕΓΩ Σωτήρη έχετε αυγά στο σπίτι?
- ΣΩΤΗΡΗΣ Ναι, στο ψυγείο
- Πάμε μέχρι την κουζίνα να πάρουμε ένα.
- Τι το θες???
- Θα δεις.
Πραγματικά πάμε μέχρι την κουζίνα, παίρνουμε ένα αυγό, το σπάω και ξεχωρίζω το ασπράδι από τον κρόκο. Έχοντας το ασπράδι σ' ένα ποτήρι ξαναπηγαίνουμε στο δωμάτιο που κοιμόταν μπρούμυτα ο Κωστάκης, του κατεβάζω το σλιπάκι και αδειάζω το περιεχόμενο του ποτηριού στην (Χωρίστρα) του Κωστάκη. Έπειτα αφού τον ξαναβρακώσαμε φύγαμε και γυρίσαμε στο πάρτι.Συμφωνήσαμε να πούμε στον Κώστα ότι ο Σωτήρης με άφησε μόνο μου μαζί του για περίπου 20 λεπτά γιατί υποτίθεται ότι είχαμε αφήσει κάτι στο σπίτι που γινόταν το πάρτι και έπρεπε να πάει να το φέρει. Έτσι έμεινα εγώ να φυλάω τον Κώστα, μέχρι να γυρίσει.
Την επόμενη μέρα που ο Κώστα ξύπνησε εκτός από έντονο πονοκέφαλο είχε κι έντονο τσούξιμο στον πισινό του (είχε στεγνώσει το ασπράδι, είχε κάνει κρούστα και είχε κολλήσει με τις τρίχες και κάθε που πήγαινε να καθήσει τον έτσουζε.
χα χα χα (κλαίω από τα γέλια τώρα που το γράφω και το ξαναθυμάμαι, δεν μπορώ να κρατηθώ)
Αφού λοιπόν έκανε το μπανάκι του ο λεβέντης μας και το ασπράδι του αυγού άρχισε πάλι να γίνεται υγρό, μπήκανε ψύλλοι στ' αυτιά του και άρχισε να ρωτάει τον αδερφό του τι και πως γιατί δεν θυμόταν τίποτα. Ο Σωτήρης (μέγας μπινές κι αυτός) του είπε με μισόλογα ότι είχαμε συμφωνήσει και του άφησε υπονοούμενα.
Για μία εβδομάδα παίξαμε τους ρόλους μας και μετά του αποκαλύψαμε την αλήθεια. Το γέλιο που κάναμε ήταν ανεπανάληπτο αλλά και το ύφος του Κώστα που ήθελε να πιστέψει αυτά που του λέγαμε αλλά είχε και μια αμφιβολία για του λόγου το αληθές, ήταν όλα τα λεφτά. Από τότε δεν ξαναέβαλε γουλιά ποτού στο στόμα του.
Ρε πστ μου ωραία χρόνια και ωραίες πλάκες, χωρίς άγχη με άπειρη διάθεση για χαβαλέ.
Πολύ μου έχουν λείψει.
Υ.Γ.
Με τους Κώστα και Σωτήρη είμαστε ακόμα φίλοι και όταν ακόμα και σήμερα μιλάμε για το περιστατικό που σας έγραψα, κλαίμε από τα γέλια. Ο Κώστας όποτε με βλέπει έστω και τυχαία στην Πάτρα με φωνάζει "άντρα μου".
:rotflmao: :rotflmao:
:rotflmao: :rotflmao:
Απάντηση με παράθεση
