Αξίζει η ζωή σου για μιά μηχανή

[gdevelek]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gtsiros
Λες μαλακίες._(tm)
Και επειδή αυτό δεν το περίμενες, φάε και το επόμενο...:

Πίστεψέ με, από σένα, το περίμενα.

[tifoefs]

:rotflmao: :rotflmao:

[Rezeguet]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gtsiros
Λες μαλακίες._(tm)

εσυ λες πιο πολλες

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[nimbus]

θέλω να δω ποιός λέει τις περισσότερες μαλακείες ετούτη την νυχτιά...:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: έχετε πολύ πλάκα

[bonepeeler]

Αρχικά δημιουργήθηκε από gdevelek
Πίστεψέ με, από σένα, το περίμενα.

Κι εσύ τώρα περίμενες καλύτερη απάντηση από αυτόν;

[Nikoskazer2000]

Να σας πω και 'γω τη δικιά μου ιστορία:

Φεύγουμε απο το σπίτι ενα Suzuki WagonR που οδηγούσε η κοπελιά μου με συνεπιβάτες την μάνα της και μια φίλη μας.
Εγώ (κλασσικά) με το Kaze-R μπροστά - ααα ηταν και βράδυ ξέχασα να πω-. Πριν φύγουμε με πείραζε η κοπελιά μου πως το μηχανάκι μου δεν πάει και τα σχετικά...

Με το που φεύγουμε απο το σπίτι, το οποίο βρίσκεται σε επαρχιακό δρόμο με έντονα τυφλό στροφιλίκι, της κάνω νόημα αν μπορεί να με φτάσει. Με το δικό μου αμάξι δεν είχα ποτέ πάει πάνω απο 70χ.α.ω. Με το Kaze-R έφτασα τα 100 κοντερίσια (90χ.α.ω πραγματική τελική) ώσπου μπήκα σε μια στροφή με χώμα, οπου και έχασα πλήρως πρόσφυση (κοινώς έφυγα φέτα). Ευτυχώς φορούσα, το τότε πιστό μου, AGV, απλό δερμάτινο σακάκι και γάντια με ενισχύσεις.

Ο απολογισμός: 200ευρώ ζημιά στο Kaze-R, σκισμένη η πλάτη στο δερμάτινο και η ζελατίνα παρέα με τα αμπέλια στο διπλανό χωραφάκι. Εγώ, ευτυχώς, αύθραστος και με μερικά μολοπονέματα σ' όλο μου το σώμα.

Πήγαμε και κάτσαμε για λίγο σ' ενα αποθηκάκι στο μαγαζί της. Εγώ σε μια καρέκλα να κλαίω για το Kaze-R και το κορίτσι μου να μ' εχει πάρει αγκαλιά και να κλαίει λέγοντάς μου "οταν σε είδα να πέφτεις ήθελα να το κάψω το κωλομηχανάκι που πήγε να σου κάνει κακό...".

Μου ζήτησε να της υποσχεθώ πως θα παρατήσω τους 2 τροχούς. Δεν της υποσχέθηκα γιατί περίμενα κάποια πράγματα και για τους δυό μας που δεν έγιναν ποτέ. Αν ηταν να είμασταν μαζί ακόμα θα τα είχα παρατήσει. Δεν ήθελα να την ξαναδώ να κλαίει για 'μένα ή να αγωνιά και να σπάει τα τηλέφωνα για το αν ήρθα σπίτι μου σώος, ούτε θα ήθελα ποτέ να αφήσω γυναίκα και παιδιά για μια καύλα που λέγεται μηχανή.

Συμπέρασμα: Για ν' αφήσεις κάτι που αγαπάς πολύ (στη περίπτωση μας η μηχανή) πρέπει να βρείς κάτι που να αγαπάς περισσότερο ή ακόμα καλύτερα: ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ. Αγαπώ ολες τις μηχανές του κόσμου, την έκσταση που νιώθω οταν κάνω το μπάσιμο και επιταχύνω μέσα στη στροφή, τη μαγεία του να γίνεσαι ενα με περιβάλλον που κινήσαι αλλα αγαπώ μόνο μια γυναίκα, το αλλο μου μισό.

Θα τα παρατούσα ολα χωρίς τύψεις...

[m1ke]

Σταύρο η ερώτησή σου έπρεπε να ήταν "Αξίζει να ρισκάρεις τη ζωή σου για να χρησιμοποιείς δημόσιους δρόμους;"
Οδηγάω μηχανές και αυτοκίνητο πάνω από δέκα χρόνια και το συμπέρασμά μου είναι ότι και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα. Και όποιος δεν το πιστεύει ας τραβήξει να δει στατιστικά από ασφαλιστική.
Λένε ορισμένοι ότι όλοι μας έχουμε παραδείγματα συναδέλφων που δεν στάθηκαν τυχεροί, αλλά μήπως δεν έχουμε αντίστοιχα ανθρώπων που χάθηκαν μέσα σε ένα αυτοκίνητο; Εγώ έχω τουλάχιστον μία ντουζίνα.
Η μηχανή ως όχημα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες τις οποίες πρέπει να αντιλαμβανόμαστε και να σεβόμαστε. Το ίδιο ισχύει και για το αυτοκίνητο.
Όταν χρησιμοποιείς δημόσιο δρόμο θα πρέπει να οδηγείς αμυντικά. Η αμυντική οδήγηση δεν έχει σχέση με το εάν πηγαίνεις "αργά" ή "γρήγορα". Εγώ σε ένα δρόμο μπορεί να κινούμαι με 100χλμ. και να οδηγώ επιθετικά, και ένας άλλος με 130χλμ. να οδηγεί αμυντικά, γιατί για παράδειγμα τα λάστιχα μου είναι τελειωμένα, ενώ τα δικά του είναι σε καλή κατάσταση.
Αμυντική οδήγηση σημαίνει να οδηγάω κάτω από τα όρια των ικανοτήτων μου, της μοτοσυκλέτας μου και των συνθηκών του δρόμου, έτσι ώστε να έχω περιθώρια αντίδρασης-διόρθωσης σε δικό μου λάθος ή σε λάθος άλλου.
Όσοι οδηγούν στα όρια είτε αυτοκίνητο είτε μοτό απλά αυξάνουν τις πιθανότητες για το μοιραίο.

Καλά χιλιόμετρα σε όλους.

[tifoefs]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Nikoskazer2000
Να σας πω και 'γω τη δικιά μου ιστορία:

Φεύγουμε απο το σπίτι ενα Suzuki WagonR που οδηγούσε η κοπελιά μου με συνεπιβάτες την μάνα της και μια φίλη μας.
Εγώ (κλασσικά) με το Kaze-R μπροστά - ααα ηταν και βράδυ ξέχασα να πω-. Πριν φύγουμε με πείραζε η κοπελιά μου πως το μηχανάκι μου δεν πάει και τα σχετικά...

Με το που φεύγουμε απο το σπίτι, το οποίο βρίσκεται σε επαρχιακό δρόμο με έντονα τυφλό στροφιλίκι, της κάνω νόημα αν μπορεί να με φτάσει. Με το δικό μου αμάξι δεν είχα ποτέ πάει πάνω απο 70χ.α.ω. Με το Kaze-R έφτασα τα 100 κοντερίσια (90χ.α.ω πραγματική τελική) ώσπου μπήκα σε μια στροφή με χώμα, οπου και έχασα πλήρως πρόσφυση (κοινώς έφυγα φέτα). Ευτυχώς φορούσα, το τότε πιστό μου, AGV, απλό δερμάτινο σακάκι και γάντια με ενισχύσεις.

Ο απολογισμός: 200ευρώ ζημιά στο Kaze-R, σκισμένη η πλάτη στο δερμάτινο και η ζελατίνα παρέα με τα αμπέλια στο διπλανό χωραφάκι. Εγώ, ευτυχώς, αύθραστος και με μερικά μολοπονέματα σ' όλο μου το σώμα.

Πήγαμε και κάτσαμε για λίγο σ' ενα αποθηκάκι στο μαγαζί της. Εγώ σε μια καρέκλα να κλαίω για το Kaze-R και το κορίτσι μου να μ' εχει πάρει αγκαλιά και να κλαίει λέγοντάς μου "οταν σε είδα να πέφτεις ήθελα να το κάψω το κωλομηχανάκι που πήγε να σου κάνει κακό...".

Μου ζήτησε να της υποσχεθώ πως θα παρατήσω τους 2 τροχούς. Δεν της υποσχέθηκα γιατί περίμενα κάποια πράγματα και για τους δυό μας που δεν έγιναν ποτέ. Αν ηταν να είμασταν μαζί ακόμα θα τα είχα παρατήσει. Δεν ήθελα να την ξαναδώ να κλαίει για 'μένα ή να αγωνιά και να σπάει τα τηλέφωνα για το αν ήρθα σπίτι μου σώος, ούτε θα ήθελα ποτέ να αφήσω γυναίκα και παιδιά για μια καύλα που λέγεται μηχανή.

Συμπέρασμα: Για ν' αφήσεις κάτι που αγαπάς πολύ (στη περίπτωση μας η μηχανή) πρέπει να βρείς κάτι που να αγαπάς περισσότερο ή ακόμα καλύτερα: ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ. Αγαπώ ολες τις μηχανές του κόσμου, την έκσταση που νιώθω οταν κάνω το μπάσιμο και επιταχύνω μέσα στη στροφή, τη μαγεία του να γίνεσαι ενα με περιβάλλον που κινήσαι αλλα αγαπώ μόνο μια γυναίκα, το αλλο μου μισό.

Θα τα παρατούσα ολα χωρίς τύψεις...

Ti sou kavouv oi guvaikes etsi ki'arxisouv th klapsa !

:a011: :a011:

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[Herr Fortis]

Αρχικά δημιουργήθηκε από m1ke

Η μηχανή ως όχημα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες τις οποίες πρέπει να αντιλαμβανόμαστε και να σεβόμαστε. Το ίδιο ισχύει και για το αυτοκίνητο.
Όταν χρησιμοποιείς δημόσιο δρόμο θα πρέπει να οδηγείς αμυντικά. Η αμυντική οδήγηση δεν έχει σχέση με το εάν πηγαίνεις "αργά" ή "γρήγορα". Εγώ σε ένα δρόμο μπορεί να κινούμαι με 100χλμ. και να οδηγώ επιθετικά, και ένας άλλος με 130χλμ. να οδηγεί αμυντικά, γιατί για παράδειγμα τα λάστιχα μου είναι τελειωμένα, ενώ τα δικά του είναι σε καλή κατάσταση.
Αμυντική οδήγηση σημαίνει να οδηγάω κάτω από τα όρια των ικανοτήτων μου, της μοτοσυκλέτας μου και των συνθηκών του δρόμου, έτσι ώστε να έχω περιθώρια αντίδρασης-διόρθωσης σε δικό μου λάθος ή σε λάθος άλλου.
Όσοι οδηγούν στα όρια είτε αυτοκίνητο είτε μοτό απλά αυξάνουν τις πιθανότητες για το μοιραίο.

Καλά χιλιόμετρα σε όλους.

Θα συμφωνήσω απολύτως. Είμαι (δυστυχώς) και εγώ ένας από τους πολλούς ταγμένους υπερασπιστές του δικύκλου, με απόφαση ζωής, να μην πιάσω το στρογγυλό τιμόνι στο χέρι.

Η οδηγική μου πείρα (επίσημη, με δίπλωμα, γιατί εξαιρούμε τις βόλτες με το μηχανάκι του μπαμπά, στα 13-14) ξεπερνάει τα 15 χρόνια. Τι με δίδαξε αυτή η πείρα? Ότι πάντα θα είμαι το αυγό! Πάντα.

Η οδηγική απόλαυση ενός δικύκλου δεν μετριέται ούτε περιγράφεται. Είναι προσωπικό συναίσθημα του καθενός. Προσωπικά μιλώντας πάντα, ίσως και επειδή είμαι σε ψιλοεύθραυστη ηλικία αποφάσισα να κατέβω από το CBR μου και να επενδύσω σε ένα πραγματικά βαρύ (αλλά ασφαλές μηχανάκι). Μια Harley.

Πολλοί πιθανόν θα γελάσετε ή θα με χλευάσετε, αλλά πλέον έφτασα στο σημείο που δεν με εξιτάρει το ξύσιμο του μαρσπιέ, ούτε τα 265 χλμ. στην κατάβαση της βούτας. Να φταίει ο μπόμπιρας που πρόσφατα ήρθε ή η τρομακτική εμπειρία που έζησα πάνω σε ανοικτή στροφή με 170 χλμ., όταν έχασα τα πάντα από τρόμπα βενζίνης, δεν ξέρω να σας πω...

Αυτό που μπορώ να πω όμως, είναι ότι η μηχανή είναι ένα εργαλείο απόλαυσης όταν χρησιμοποιείται με σύνεση. Οποιοσδήποτε ξεπεράσει τα όρια της, τότε είναι υπόλογoς των πράξεων του.

Υ.Γ. Το έχω ακόμα το CBR και αραιά και που το βγάζω καμιά εθνική για βολτούλα. Όταν βγάζει όμως ήλιο, θα πάρω τον μικρό και την ... κοιλάρα μου, θα ανεβούμε στην Harley και θα πεταχτούμε μέχρι την Λαμία για καφεδάκι και γάλα! Και για να σας προλάβω, όχι δεν το πουλάω. Είναι κομμάτι της ζωής μου.

Υ.Γ.2 Αν και καιρό γραμμένος στο forum, αποφάσισα να κάνω το συγκεκριμένο post γιατί βλέπω να υπάρχει μια αντιπάθεια όλων των streetαδων προς τις Harley. Όριστε λοιπόν ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου με Heritage και CBR. Γιατί αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολύ (καθώς βρίσκονται στα πρώτα 20) είναι ότι και ο άλλος που καβαλάει την Harley δίπλα, είναι και αυτός μοτοσυκλετιστής. (με εξαίρεση κάποιους κάγκουρες, που δεν αγοράζουν την μηχανή για αυτό που προσφέρει, αλλά για φιγούρα). Αυτοί ναι, ότι και αν οδηγάνε θέλουν χλευασμό.

[ela ela]

Μια και το ποστ εχει ιδαιτερη σημασια(οχι πως τα αλλα δεν εχουνε)ας προσθεσω και εγω τη γνωμη μου!!
Απο πιτσιρικας μου αρεσανε πολυ οι μηχανες ειδικα ολα τα γυμνα και ειδικοτερα τα Gpz550,cb900,gsx1000 και αλλα τετοια γυμνα αλητικα μηχανακια της10ετιας του΄80.Απο την κ@@λα που ειχα τοτε αν ειχα παρει κανα τετοιο μπορει τωρα και να μην σας εγραφα.Τα χρονια περασανε και η πρωτη μου μηχανη μετα απο μια vespa ητανε ενα transalp.Καταλαβα με το καιρο οτι μου αρεσει η μοτο για της βολτες την και γενικα την αισθηση της ελευθεριας που σου προσφερει!Τωρα ειμαι ενας πανευτυχεις κατοχος ενος Ζ750 και αυτο που ευχαριστιεμαι ειναι οταν ντυνομαι κανονικα και παω βολτα και την ευχαριστιεμαι ρε παιδια!!!!Παλια οταν μου ελεγες για κρανος γελουσα,τωρα το φοραω και το ευχαριστιεμαι κιολας!!!Πιστευω οτι μεγαλωνιντας αλλαζουμε σαν ανθρωποι με τι σκεψη μας να καλυτερευη προς οφελος ολων μας,αλλα ποτε δεν πρεπι να λεμε"αμα και αμα"πρεπει οτι κανουμε να προσεχουμε τους ευατους αλλα και τους υπολοιπους.Καβαλατε μηχανακια και ας εκτιμησει ο καθενας τις οδηγυκες του ικανοτητες και ας μην κανουμε υπερβολες,η μηχανη ειναι παθος!Ας προσεχουμε λοιπον για να εχουμε!

[Nikoskazer2000]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Herr Fortis
Θα συμφωνήσω απολύτως. Είμαι (δυστυχώς) και εγώ ένας από τους πολλούς ταγμένους υπερασπιστές του δικύκλου, με απόφαση ζωής, να μην πιάσω το στρογγυλό τιμόνι στο χέρι.

Η οδηγική μου πείρα (επίσημη, με δίπλωμα, γιατί εξαιρούμε τις βόλτες με το μηχανάκι του μπαμπά, στα 13-14) ξεπερνάει τα 15 χρόνια. Τι με δίδαξε αυτή η πείρα? Ότι πάντα θα είμαι το αυγό! Πάντα.

Η οδηγική απόλαυση ενός δικύκλου δεν μετριέται ούτε περιγράφεται. Είναι προσωπικό συναίσθημα του καθενός. Προσωπικά μιλώντας πάντα, ίσως και επειδή είμαι σε ψιλοεύθραυστη ηλικία αποφάσισα να κατέβω από το CBR μου και να επενδύσω σε ένα πραγματικά βαρύ (αλλά ασφαλές μηχανάκι). Μια Harley.

Πολλοί πιθανόν θα γελάσετε ή θα με χλευάσετε, αλλά πλέον έφτασα στο σημείο που δεν με εξιτάρει το ξύσιμο του μαρσπιέ, ούτε τα 265 χλμ. στην κατάβαση της βούτας. Να φταίει ο μπόμπιρας που πρόσφατα ήρθε ή η τρομακτική εμπειρία που έζησα πάνω σε ανοικτή στροφή με 170 χλμ., όταν έχασα τα πάντα από τρόμπα βενζίνης, δεν ξέρω να σας πω...

Αυτό που μπορώ να πω όμως, είναι ότι η μηχανή είναι ένα εργαλείο απόλαυσης όταν χρησιμοποιείται με σύνεση. Οποιοσδήποτε ξεπεράσει τα όρια της, τότε είναι υπόλογoς των πράξεων του.

Υ.Γ. Το έχω ακόμα το CBR και αραιά και που το βγάζω καμιά εθνική για βολτούλα. Όταν βγάζει όμως ήλιο, θα πάρω τον μικρό και την ... κοιλάρα μου, θα ανεβούμε στην Harley και θα πεταχτούμε μέχρι την Λαμία για καφεδάκι και γάλα! Και για να σας προλάβω, όχι δεν το πουλάω. Είναι κομμάτι της ζωής μου.

Υ.Γ.2 Αν και καιρό γραμμένος στο forum, αποφάσισα να κάνω το συγκεκριμένο post γιατί βλέπω να υπάρχει μια αντιπάθεια όλων των streetαδων προς τις Harley. Όριστε λοιπόν ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου με Heritage και CBR. Γιατί αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολύ (καθώς βρίσκονται στα πρώτα 20) είναι ότι και ο άλλος που καβαλάει την Harley δίπλα, είναι και αυτός μοτοσυκλετιστής. (με εξαίρεση κάποιους κάγκουρες, που δεν αγοράζουν την μηχανή για αυτό που προσφέρει, αλλά για φιγούρα). Αυτοί ναι, ότι και αν οδηγάνε θέλουν χλευασμό.

Πολύ σωστός και ακριβής είσαι φίλε, μπράβο!

Να χαίρεσαι το κανόνι σου και τον μικρό σου

[Multi-Duc]

H zwh pisteuw axizei otan thn zeis . Kai kleismenos mesa se 2343245626 fobies DEN zeis .

Omws prin apo ola th zwh prepei na xereis na thn axiologeis . Kai dystyxws auto to mathaineis h me ton kako tropo h me ta xronia.

[Herr Fortis]

H zwh pisteuw axizei otan thn zeis . Kai kleismenos mesa se 2343245626 fobies DEN zeis .

Δεν είναι όπως ακριβώς το περιγράφεις, αγαπητέ φίλε. Θα πρέπει να έχουμε φοβίες για πολλά πράγματα (ειδικά εμείς που καβαλάμε τα δίκυκλα) για να μπορούμε να έχουμε την αδρεναλίνη να δουλεύει.

Το λέω όμως και το τονίζω. Φοβία και όχι Πανικό!!! Υπάρχει διαφορά τεράστια. Η φοβία εξιτάρει και στο τέλος είναι αυτή που προσφέρει την αίσθηση του ωραίου και της ικανοποίησης.

Όταν δοκίμασες να χώσεις για πρώτη φορά την μηχανή σου, στα όρια της, δεν μπορεί να μην ένοιωσες φόβο? Αυτό είναι που σε έκανε μετά να πανηγυρίζεις. Το ίδιο ισχύει και με την σούζα, το έντο, κτλ...

Ο φοβισμένος οδηγός είναι ο σωστός οδηγός. Αυτός που φοβάται ότι στο αμάξι μπροστά που οδηγάει η γιαγιά, θα κάνει απότομα δεξία. Και αυτή κάνει. Αυτός που φοβάται ότι ο ταρίφας, θα σταματήσει απότομα. Και το κάνει. Προσφέρει ασφάλεια ο φόβος.

Τονίζω ξανά... Ο φόβος κάνει καλό. Ο πανικός όχι.

(και επειδή κάποιοι από εσάς είστε έτοιμοι να μου ορμήξετε, σας υπενθυμίζω ότι παραθέτω προσωπικές απόψεις. Οχι θεωρίες συνόλου )

[Multi-Duc]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Herr Fortis
Δεν είναι όπως ακριβώς το περιγράφεις, αγαπητέ φίλε. Θα πρέπει να έχουμε φοβίες για πολλά πράγματα (ειδικά εμείς που καβαλάμε τα δίκυκλα) για να μπορούμε να έχουμε την αδρεναλίνη να δουλεύει.

Το λέω όμως και το τονίζω. Φοβία και όχι Πανικό!!! Υπάρχει διαφορά τεράστια. Η φοβία εξιτάρει και στο τέλος είναι αυτή που προσφέρει την αίσθηση του ωραίου και της ικανοποίησης.

Όταν δοκίμασες να χώσεις για πρώτη φορά την μηχανή σου, στα όρια της, δεν μπορεί να μην ένοιωσες φόβο? Αυτό είναι που σε έκανε μετά να πανηγυρίζεις. Το ίδιο ισχύει και με την σούζα, το έντο, κτλ...

Ο φοβισμένος οδηγός είναι ο σωστός οδηγός. Αυτός που φοβάται ότι στο αμάξι μπροστά που οδηγάει η γιαγιά, θα κάνει απότομα δεξία. Και αυτή κάνει. Αυτός που φοβάται ότι ο ταρίφας, θα σταματήσει απότομα. Και το κάνει. Προσφέρει ασφάλεια ο φόβος.

Τονίζω ξανά... Ο φόβος κάνει καλό. Ο πανικός όχι.

(και επειδή κάποιοι από εσάς είστε έτοιμοι να μου ορμήξετε, σας υπενθυμίζω ότι παραθέτω προσωπικές απόψεις. Οχι θεωρίες συνόλου )

Συμφωνω απολυτα αλλα εγω δεν μιλησα για φοβο , μιλησα για φοβιες

[tifoefs]