Μαζεύει ομίχλη, λεμε να φύγουμε. Το ίδιο απότομα τη διωχνει και ξανατρέχουμε για φωτο στην εξέδρα.
Παω προς τη μηχανή. Πούλμαν απο το QM2 έχει φέρει τουρίστες, ηλικίες κρουαζιεροπλοίου, κυρίως άγγλοι.
Μια γριούλα περιεργάζεται τη μηχανή μου. Ακολουθεί απολαυστικός διάλογος (φανταστείτε φωνη, προφορά και στόμφο αγγλίδας γιαγιούλας)
"Excuse me, is this a Triumph?"
"Indeed!" (φοράω την καλύτερη cockney προφορά μου)
"Οh, I didn't know they still make them! My husband and I had one, back in 1948! It was our first motorbike!"
"Oh really?"
"Yes, and then we bought a BSA, then a Norton, then I think another Triumph. I thought they don't make them anymore!"
Η γριούλα έφυγε συγκινημένη. Ηρθε ο Γιαννης, του τα μετέφερα, γελάσαμε. Ωρα να συνεχίζουμε, η μέρα ειναι ακόμα καλή και έχουμε πολλα χιλιόμετρα μπροστα μας και μπολικα φέρυ