Παρ' ολη την υπερένταση, η κουραση ειναι εμφανής, αλλωστε ειμαστε 13 ωρες στο δρομο σχεδον. Εχουμε να στησουμε και τσαντήρια. Φεύγουμε, με σκοπό να επανέλθουμε το πρωί για περισσότερες φωτογραφιες και - φυσικα - τα σουβενιρ. Χωρις το τριπτυχο μπλουζακι/μπαφ/αυτοκόλλητο δε φεύγω.
Στρατηγικο λάθος, αλλα αυτο ειναι μια άλλη ιστορία - ήταν το τρίτο νορβηγέζικο μαθημα...
Στα 13 χιλιομετρα στηνουμε τις σκηνές μας. Πληρες το φως, ουτε καν εκανε να σκοτεινιασει λιγο. Πουλια πετουσαν, τάρανδοι εβοσκαν και με τόση κουραση η νυστα δεν ερχοταν.
Κατασκήνωση, ρακή με ταμπακο για να το γιορτάσουμε. Να προσπαθήσουμε και να νυσταξουμε....