Κυνηγώντας τον Ήλιο (Νορβηγικά Φιορδ, Nordkapp)

[Cpt. Haddock]

Αυτή τη φωτο θα 'πρεπε να στην πουλήσω ακριβα Γιαννο

(αμα το 'χει ο φωτογραφος)

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

Νομίζαμε οτι βαρεθήκαμε στη Φιλανδία. Που να ξέραμε.

Σουηδία. Δεν παλεύεται. Εντάξει, ωραια τα απέραντα δάση, ωραιες οι λιμνες και τα ποτάμια, αλλα εαν εχεις να το βλέπεις για 1500 χιλιόμετρα, σε πιάνει μια απελπισία.

Ευτυχως ο καιρός συνεχισε να ειναι καλός - σε σημείο που δεν το πιστεύαμε.

Ταρανδοι και γαρμπίλι στο δρόμο εκει που καναν εργα, ήταν αυτα που μας κράταγαν ξύπνιους.

Αυτον πήγα να τον πλησιάσω, αλλα γυρισε προς το μερος μου με περίεργο βλέμμα. Φροντισα να φοράω το κρανος καλου-κακου

[Cpt. Haddock]

Το αστειο με αυτά τα ζωντανά ειναι οτι καθονται στη μεση του δρόμου (στη διαχωριστικη), πιθανολογούμε γιατι το θεωρουν ξέφωτο οποτε απο ενστικτο θελουν ανοιχτους χώρους. Μολις ακουνε οχημα αρχιζουν να τρέχουν κοιτώντας προς τα πισω μια αριστερα και μια δεξια και περιμένεις να δεις προς τα πού θα τη κάνουν.

Ειδαμε και λευκους...

[Cpt. Haddock]

Φτάσαμε στην Pajala, κωμόπολη, ψιλονεκρή. Θελαμε να πιούμε ενα καφε και δε βρισκαμε μια καφετέρια σε σημειο που αρχισαμε να γλυκοκοιτάμε το βενζινάδικο (για πολλοστή φορα).

Το καμπινγκ ομορφο και ήσυχο, ο ιδιοκτήτης με το που άκουσε "Ελληνες" χάρηκε και μας ειπε οτι η κόρη του ειναι στην Ελλαδα και εχει μια ταβερνα στο χωριο "Φλοκας" στην Ολυμπια.

Κατι πραγματα...

[Cpt. Haddock]

Μια μπυρίτσα ήταν οτι έπρεπε για βραδυ. Ειδικα αφου λυθηκε το προβλημα του κινητου

(panvas για σενα )

[Cpt. Haddock]

7 Αυγούστου, Pajala – Lycksele, Χλμ ημέρας : ~ 540

540 χλμ σε δρομους μονοτονους, με αυστηρα όρια, με ευθείες με τοπίο απαράλλαχτο. Ευτυχώς που υπάρχουν οι Ταρανδοι, η πρωτεύουσα του μεταλλεύματος και κατι υδροηλεκτρικά.

Εφιάλτης. Επιασα τον εαυτό μου να χασμουριέται σε μια στροφή. Καπου εκει πήραμε και την απόφαση μετα το Lycksele να πιάσουμε θαλασσα να δουμε και λιγο κόσμο και να πάμε και πιο γρήγορα.

Βασικό στην ενδοχώρα της βόρειας Σουηδίας: Βενζιναδικα υπάρχουν μονο στις πόλεις/κωμοπόλεις και αυτές μπορει να απέχουν 100+ χιλιόμετρα. Φλερτάραμε με τη ρεζερβα πολλές φορές. Ενδιαμεσα περναει ένα αυτοκίνητο την ώρα...

[Cpt. Haddock]

Το καμπινγκ στο Lycksele τεράστιο, μια πολη ολόκληρη με βιλες, καραβανοτροχοσπιτα και πολλά παιδάκια...

Μια όμορφη λιμνη στην οποία ο κόσμος εκανε μπανιο, ήθελα ι εγω να κολυμπησω (τί σκ@τα κουβάλησα μπανιερό), αλλα περασε η ώρα και "δροσισε" λιγο.

Η σκηνη που περιεγραψε ο Γιάννης με το μπατσικο να ρολάρει αργα στο καμπινγκ ήταν απιστευτη. Αραχτοι εμεις στο παρακείμενο μπαρ, με το που το βλέπουμε λεμε για πλάκα "για μας ερχεται". Οταν σταμάτησε εξω απο τις σκηνές μας και έμεινε εκει κανενα 20λεπτο, δεν είχε τόση πλάκα. Σε αρκετά σημεία είχαμε παει σβελτα, σιγουρα πανω απο το όριο.

Ηπιαμε και δεύτερη μπυρα, σκεφτομενοι οτι δε θα παμε στις σκηνές μας και θα τη βγάλουμε εκει το βράδυ

Τελικά έφυγαν, το ίδιο αθόρυβα.

Μια πιθανή (και λιγότερο ηρωική) εξήγηση ειναι οτι απ' ολο το χώρο του καμπινγκ για σκηνές μπροστα στη λιμνη, εμείς στήσαμε κατω απ' το μοναδικό φως. Γυρω σκοτάδι και δυο σκηνές να φέγγουν. Αμα το 'χεις το κατασκηνωτικο.

Αντε Γιαννη, παμε για Στοκχόλμη

[road spirit]

8 Αυγούστου, Lycksele - Sonderhaim, Χλμ ημέρας : ~ 510

Η κουβέντα το προηγούμενο βράδυ στο κάμπινγκ στο Lycksele με ένα Νορβηγό δεν μας έφτιαξε το κέφι. Είδε μηχανές - ο ίδιος καβαλούσε μια σπριντ 955 - και ήρθε και μας έπιασε τη κουβέντα.
Συστηθήκαμε και τα σχετικά, μας ρώτησε απο που είμαστε και που πηγαίνουμε. Σύντομα γύρισα τη συζήτηση στη Σουηδία, σκέφτηκα πως θα έχει να μας προτείνει κάτι καλύτερο για τη συνέχεια. Αμ δε...

«Νο, It’s boring, fuckin’ boring... Any road you choose, it’s the same bullshit. Endless straights...»
Διάολε... συνέχισε δείχνοντας μας στο χάρτη που είχαμε απλώσει στο γρασίδι:

«I’ve done this road, and this one, and over here, and this whole region, and then these roads here ... and the smaller ones, ahh and these here, that look twisty on the map but aren’t ...»
Τι λες τώρα...

«Since it’s Stockholm that you want to go to, just take the shortest way there dude, there’s no meaning at all to try anything else, really...»

Και γιατί στο φούτσο είσαι εδώ τότε? Γιατί δεν έμεινες στη Νόργκε να βολτάρεις?

«For the sun dude, I thought I’d take a break from fuckin rain, you know...»
και μας κέρασε με το τελειωτικό

«yeah... it’s one of the worst summers for Norway this year. Rain above the average, all summer long. It’s not THAT bad usually. It just happened this year...»

φωτό: αυτή η φωτογραφία συνοψίζει ΌΤΙ υπάρχει για να δείτε στη Σουηδία. That’s all folks... Αυτό είναι το τοπίο, δεν αλλάζει, δεν κινείται, δεν δεν... τίποτα... Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι της Φιλανδίας που κάναμε

[road spirit]

Η ανία της Σουηδικής χώρας. Ευθείες, ευθείες, ευθείες... Που και που μερικές καμπές ενώ σπανιότερα και συνήθως κοντά σε οικισμούς ο δρόμος στένευε και έκανε 2-3 διαδοχικές πιο κλειστές στροφές. Τι κλειστές δλδ, με 70 τις έπαιρνες με κλειστά μάτια. Η μονότονη ομορφιά του δάσους παραήταν άχρωμη. Καμία εναλλαγή στο τοπίο, καμία διαφορετική παράσταση. Είχαμε κάνει πάνω από 1000 χλμ, είχαμε ακόμα άλλα 400-500 και πλησιάζαμε ολοένα και πιο κοντά να γίνουμε μέρος της στατιστικής αυτής της χώρας με τα υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών. Αυτοκτόνα ρε μλκ! Μην οδηγείς εδώ πέρα, δεν έχει κανένα νόημα...

Ακόμα και το σχετικό κιόσκι που σηματοδοτούσε το πέρασμα του Αρκτικού Κύκλου σε Σουηδικό έδαφος, κοντά στο χωριό Jokkmokk, ήταν βαρετό και δεν είχε καμία μα καμία σχέση με το αντίστοιχο Νορβηγικό στη Μο I Rana. Μάθαμε έστω ότι το Napapiri σημαίνει Αρκτικός Κύκλος στη γλώσσα της φυλής Sami.

[road spirit]

Το πρωί λοιπόν ξυπνάμε και πριν προλάβουμε να αρχίσουμε το μάζεμα, να σου η βροχή... Ρε μανία, άσε μας να μαζέψουμε τις σκηνές έστω, άσε μας. Καμία ελπίδα. Βιαστικά και πρόχειρα πακετάραμε. H σκηνή μούσκεμα, τύλιγμα όπως όπως και μέσα στο λουκάνικο βρεγμένη χύμα.

Πάμε στη ρεσεψιόν για πληρωμή και να σταθούμε λίγο στο υπόστεγο να στραγγίξει απο πάνω μας το πολύ νερό, ναι για 10 λεπτά γίναμε παπιά. Τα λόγια του Νορβηγού αφενός και αφετέρου η στενή φίλη μας πια, η βρόχεν, μας έκαναν να αποφασίσουμε πολύ εύκολα πως μας τελείωσε η ενδοχώρα, να πάει να γαμηθεί και το τεράστιο δάσος που κάποιος το ονόμασε «Σουηδία», χαράζουμε πορεία ανατολικά, να βγούμε στα παράλια της χώρας και απο εκεί να κατευθυνθούμε νότια. Στα παράλια θα έχει καλύτερο καιρό, θα δούμε και άλλες εικόνες, ίσως κάτι πιο ενδιαφέρον ρε αδερφέ.

φωτό: save yourselves και μη επιχειρήσετε κανένα οδικό πέρασμα σαν και αυτό που δείχνει η παρακάτω εικόνα. Γλιτώστε χρήμα και χρόνο ... για Σουηδία επιλέγετε μόνο τις 3 πόλεις του νότου (Stockholm, Goteborg, Malme) και πάτε αποκλειστικά με αεροπλάνο. Ένιθινγκ έλς ις μπούλσιτ

[road spirit]

Αν θυμάμαι καλά, ήταν στο advrider.com όπου σε μια ερώτηση κάποιου για τα παράλια της Σουηδίας, ένας ντόπιος είχε απαντήσει στο θρεντ πως καλά θα κάνει να τα αποφύγει γιατί σχεδόν στο σύνολο της απο βορά μέχρι νότο η ακτογραμμή της Σουηδίας είναι μια βιομηχανοποιημένη ζώνη και δε προσφέρει απολύτως τίποτα στον ταξιδιώτη.

Το ποστ επαληθεύτηκε προς μεγάλη μας απογοήτευση. Βιομηχανίες και γύρω τους μικρές πόλεις που προφανώς ζεί ο κόσμος που δουλεύει σε αυτές. Ψιλομιζέρια, σχεδόν φτώχεια θα έλεγα, καμία σχέση με την εικόνα που είχα για αυτή τη χώρα του βορά. Μυρωδιά εργοστασίων και βιομηχανικών αερίων στην ατμόσφαιρα. Αυτή η είναι η Σουηδία? Όλος ο κόλπος της Bothnia, μια μεγάλη χαβούζα...

Φτάσαμε στο Soderhaim και στήσαμε τις σκηνές μας λίγα χλμ πιο κάτω απο τα εργοστάσια της ΑΚΖΟ ΝΟΒΕL.

[road spirit]

9 Αυγούστου, Sonderhaim – Stockholm, Χλμ ημέρας : ~ 240

Το πρωί και πριν καν προλάβουμε να φτιάξουμε ένα καφέ η βρόχεν ήρθε στη παρέα μας και πάλι. Ξανά βρεγμένες θα τσουβαλιάσουμε τις σκηνές όπως όπως στα λουκάνικα. Είναι που στα παράλια θα είχαμε καλύτερες συνθήκες...

Μέχρι την Uppsala ο ουρανός κατέβασε τα Α-ΠΕΙ-ΡΑ. Μπότες βατραχοπέδιλα ξανά. Σταματάμε σε ένα βενζινάδικο έξω απο την πόλη ... τι θα γίνει ρε μάστορα με αυτή τη κατάσταση? Αφού ζεσταθήκαμε λίγο με καφέ και χοτντογκ (είχαν φυτρώσει πλέον στο στομάχι) συνεχίσαμε και η βροχή σταμάτησε επιτέλους. Πίσω μας βλέπαμε ένα τεράστιο πέπλο μαύρης κουρτίνας ενώ μπροστά μας ήταν χαρά θεού. Θα φτάσουμε στη Στοκχόλμη με ήλιο? Μα πες στο λόγο σου!

Stockholm

[road spirit]

10 και 11 Αυγούστου, Stockholm, Χλμ : ~ 50

Για τη Στοκχόλμη δεν έχω να γράψω πολλά πράγματα. Μείναμε δυο μέρες σε κάμπινγκ και ήταν μια καλή ευκαιρία για ανάπαυλα απο τη σέλα και το κακό καιρό καθώς και για να το παίξουμε λίγο τουρίστες.

Γνώμη μου είναι ότι σε τέτοια ταξίδια πρέπει να παρεμβάλλονται και κάποιες μέρες χωρίς μηχανή. Κάνει καλό γιατί η κούραση απο την οδήγηση και την συνεχή περιπλάνηση ή εξερεύνηση (ή πείτε το όπως αλλιώς θέλετε) είναι σωρευτική και αρχίζει να επιδρά αρνητικά στη διάθεση και τη ψυχολογία.
Έστω και ένα 24ωρο μετά απο πχ 1 βδομάδα συνεχούς οδήγησης (τα όρια είναι διαφορετικά για τις αντοχές του κάθενος) μπορεί να είναι αρκετό για φορτώσουν οι μπαταρίες.

[road spirit]

Η πόλη είναι πανέμορφη. Φυσικά σε 2 μέρες δεν προλαβαίνεις να τη γυρίσεις πόσο μάλον να ευχαριστηθείς τα όσα έχει να προσφέρει, αλλά παίρνεις μια καλή γεύση ... τόσο καλή που έχω δώσει υπόσχεση να ξαναπάω, κατά προτίμηση χειμώνα. (αεροπορικώς, δεν θέλω μαλακίες ... )