Ήθελα να κάτσω και άλλο, δεν είχα χορτάσει. Αλλά τα κορίτσια είχαν βαρεθεί και ο Μάικ έβλεπε παντού τουονο, δεν ήταν και το καλύτερο περιβάλλον. Προτείναμε ένα μπόουλινγκ στον Gerard λοιπόν και ξεκινήσαμε… Στον δρόμο έκανε μια μικρή παράκαμψη και μας πήγε να δούμε το σημαντικότερο μοναστήρι της Ανδορας, όπου έχει χτιστεί και μια εκκλησία σε μοντέρνο ύφος..
![]()
Me gusta la moto, me gustas tu....
Κάπου εκεί, o Gerard που μίλαγε στο τηλέφωνο, το έκλεισε και μου είπε, άκυρο το ανταλλακτικο. Δεν μπορεί να το έχει αύριο…
Έμεινα, άντε να το πεις στον Μαικ τώρα…
Όταν του το είπα, η απογοήτευση του ήταν μεγάλη, μαζί και η δική μου. Αρχίσαμε τα τηλέφωνα επιτόπου για να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο Β. Από Ελλάδα μας είπαν, ότι το καράβι φεύγει στις 27 από Βαρκελώνη. Το θέμα ήταν ότι ο Μαικ δούλευε στις 27 του μηνός και δεν μπορούσε να μείνει, για να συνοδεύσει το μηχανάκι. Πρότεινα λοιπόν, να μείνω εγώ Ανδόρα για να συνοδεύσω το μηχανάκι και εκείνος να κατέβαινε με το δικό μου Ελλάδα, παρέα με τα παιδιά. Βέβαια συνειδητοποίησα λίγο αργότερα ότι σε περίπτωση στραβής, δεν θα τον κάλυπτε η ασφάλεια και ακυρώθηκε σαν εναλλακτική…Όσο ψάχναμε ποιος θα κατέβαζε την μηχανη, μας πήραν από Ελλάδα και μας είπαν ότι τελικά φεύγει στις 26 το καράβι. Τέλεια λοιπόν, θα το συνόδευε ο Μαικ και το ίδιο βράδυ θα έπαιρνε το αεροπλάνο.
Ξεκινήσαμε για το σπίτι του Gerard λοιπόν, για να οργανωθεί η επιστροφή μας.
Me gusta la moto, me gustas tu....