Εκεινη: Άκαρδε, δε μου δινεις σημασία τοσο καιρο, δυο σπρεϊ αλυσιδας εχεις στο ντουλάπι μα εμενα μάφησες αγρασάριστη.
Το σερβις μου το χρωστάς εδω και πέντε χιλιάδες χιλιομετρα, ούτε καν λαδια δε μου αλλαξες.
Μαυρισαν! Σου λειπουν 40 ευρω? Ανεπροκοπε!
Στα σουβλάκια και τους καφέδες ξέρει να τα δίνεις ε?
Κάηκε η λυχνια των οργανων κι ουτε που σκέφτηκες να ασχοληθείς, σάρεσει να με βλεπεις μονοφθαλμη?
Κλειδια ποτε θα μου βγάλεις? Ενα σου μεινε,τι περιμένεις? Τι θα κάνεις αμα το χάσεις? Δεν ειμαι bros να με βάζεις μπροστα με καλώδια.
Ποσο καιρο εχεις να μου πάρεις παπουτσια? Δε το βλεπεις που γλυστράω, ουτε να στρίψεις δε μπορεις πια ,δε σε νοιάζει?
Σε βλεπω που φέυγεις με τα ποδια,μη κοιτας που κάνω πως κοιτω απ την άλλη .Που πηγαίνεις? γιατι δε με παίρνεις? Δεν αντέχω την ακινησία ,τις βαρέθηκα τις νερατζιές και τις γάτες.
Τελευταία με οδηγάς μονο με το δεξί. Ουτε να με αγγίζεις δε θέλεις? Δεν ειμαι παπί να με πηγαίνεις με 30 .Δε το καταλαβαίνεις οτι με ξευτελίζεις.
Με κοιτάς καμια φορά με ένα βλεμμα...κοιτας τις γρατσουνιές μου,ηθελα να ξερα τι σκέφτεσαι.
Θυμασαι τι θυσία έκανες για να με αποκτήσεις?
Καποτε ήσουν ερωτευμένος μαζι μου. Αμέσως μολις με πήρες ,πήγες να μου βελτιώσεις τα καλάμια.
Θυμασαι που μου πήρες το ohlins? Moυ το δειξες και μου πες πως το θελες να το κάνεις πορτατίφ. Ειχα πάρει μια τρομάρα. Το θελα τόσο πολυ. Είδες πως μου πηγαινε το κιτρινο?
΄Ησουν περήφανος για μένα γυρίζαμε μαζι σβέλτα στους δρόμους κι αμα πετυχαίναμε κανένα χιλιάρι ανυποψίαστο το κοιταγαμε σα μπριζολάκι για φάγωμα, τωρα μας περνούν και οι βέσπες.
Τι έπαθες? Με βαρέθηκες? Σε τρομαξε η κρίση? Βγες μαζι μου στους δρομους σαν άλλωτε. Ξύπνα, η ζωη είναι μικρή.
Απάντηση με παράθεση
