Αλήτης και επικίνδυνος
Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά μου συνέβη. Κατευθυνόμενος απο κέντρο Πειραιά με κατεύθυνση πρός Θηβών, λίγο πρίν το village. Μαζί με τη γυναίκα με το παλιό scooter του πατέρα το οποίο έχω για μετακινήσεις μόνο εντός της πόλης καθώς το SMT καίει αρκετά. Στρίβοντας δεξιά στην Αγία Τριάδα του πειραιά, και κινούμενος με περίπου 30-40 χλμ, αφηνιασμένος λεωφορειατζής περνά ξυστά απο δίπλα και σταματάει στο κόκκινο φανάρι. Ξεκινώ πρώτος στο φανάρι και ενώ δεν έχω το χώρο να κάνω άλλο δεξιά, το λεωφορείο, άδειο και κινούμενο προφανώς πρός το αμαξοστάσιο που βρίσκεται κοντά στο village αν δε κάνω λάθος, τρέχει μανιασμένο, μήπως και σχολάσει κάνα λεπτό αργότερα. Στη ρετσίνα και ενώ η γυναίκα έχει ψιλοχεστεί πάνω της (και εγώ επίσης) κάνω δεξιά και σταματάω, ανοίγοντας τα χέρια μου από αγανάκτηση λέγοντας: τι διάολο? γιατί το πάει τόσο γρήγορα, ολόκληρο πράγμα? Ο τύπος, σταματάει δίπλα μου, ανοίγει τη διπλή πόρτα και κοιταζοντάς με με μάγκικο ύφος μου λέει: τι θέλεις ρε μεγάλε?
εγώ: ρε μεγάλε ύμαρτον. τι νομίζεις οτι οδηγείς? Rallye? έχουμε τρομάξει βλέποντας ολόκληρο πράγμα να τρέχει απο πίσω μας σα τρελλό.
Αυτός: Άντε ρε κάνε μας τη χάρη. Όπως γουστάρω θα οδηγώ.
Εγώ απλά κούνησα το κεφάλι και έφυγα ύστερα και από παρότρυνση της κοπέλλας μου δίνοντας τόπο στην οργή. Ξεκίνησα πρώτος και αυτός με ακολούθησε. Όταν πια βγήκαμε στη Θηβών, ο αληταράς μου αναβόσβησε τα φώτα και αφού ήρθε παράλληλα με εμένα, έστριψε το τιμόνι του δεξιά με συνέπεια να μου κλείσει το δρόμο. Μη έχοντας άλλη επιλογή, έκανα και εγώ τέρμα δεξιά σταματώντας στο πεζοδρόμια χωρίς ευτυχώς να πέσουμε κάτω. Η κοπέλλα μου, άρχισε να κλαίει από τη τρομάρα της και εμένα πραγματικά μου στέγνωσε το στόμα από το φόβο βλέποντας ολόκληρο όχημα να έρχεται καταπάνω μας. Από το φόβο μου μπλόκαρα εντελώς και δε συγκράτησα τον αριθμό κυκλοφορίας του. Ο παππούς, γιατί περί παππού μιλάμε (περίπου καμιά 60 χρονών), γκάζωσε και έφυγε γρήγορα περνόντας ένα φανάρι με κόκκινο. Μέχρι να ηρεμήσω τη κοπέλλα ο τύπος την έκανε. Δυστυχώς είχα το σαραβαλάκι μαζί μου αλλά και τη κοπέλλα.
Δε ξέρω τι άλλο να πώ παρα μόνο ότι ο κόσμος κουβαλάει τα προβλήματά του και στο δρόμο και δε ξέρει τι κάνει. Έχω νεύρα με τον εαυτό μου που δε συγκράτησα τη πινακίδα του.
Προσοχή παίδες. Λεωφορεία και ταξί δυστυχώς πολλές φορές οδηγούν σαν @@@@.
Απάντηση με παράθεση
:a13:
