Το άρθρο που θα παραθεσω στο επόμενο ποστακι γράφτηκε σε άλλο αδελφό χωματοφόρουμ με αφορμή την ασφαλιση των αγωνιζομένων στους αγωνες μοτοσυκλετας εκτος δρόμου.
Οι άνω των 40 υποχρεούνται εκτός απο το χαρτί του παθολόγου και του οφθαλμίατρου να κάνουν και τεστ κοπώσεως!
Όταν κανείς νοιώθει γερός και νέος ακόμα , και μπορει και στίβει το μηχανακι του κι ας καπνίζει 3 πακετα την ημερα ή τρωει ότι να'ναι επι σειρά ετών δεν σημαινει πως δεν πρέπει να προσέχει προκειμένου να προλάβει ασχημες καταστασεις...
Όσοι έχουν κάνει εντουρο, ξέρουν πόση καταπόνηση νοιώθεις όταν ντυμένος με θωρακες, κρανη , κολάρα, μπουφαν και λοιπά προσπαθεις να ξεκολλήσεις το μηχανακι σου (ή καποιου φίλου) τραβωντας σπρωχνωντας αγκωμαχωντας κατεβαινωντας ή ανεβαινωντας πλαγιές ολοκληρες.
Είναι στιγμές που πετας το κράνος ξεκουμπώνεις παντελονι και ζωνες και πεφτεις στους παρακειμενους θαμνους προσπαθωντας να προλαβεις ανασες που θα σε συνεφερουν αφου νοιωθεις την καρδιά σου να χτυπα τον θωρακα που φορας για να δραπετευσει απο το μαρτυριο που περνά...
Και άν στους αγώνες δικαίως σου ζητανε τις ιατρικες εξετασεις προκειμενου να λάβουν όσα περισσοτερα μετρα μπορουν στις Κυριακατικες μας βόλτες λαμβανουμε τα αντιστοιχα μετρα σαν υποχρεωση προς τις οικογενειες μας, τα παιδια και τις γυναικες μας; Προς τον εαυτο μας τον ίδιο;
Πρίν απο 3 χρόνια ένα παλικάρι γυρω στα 45 βγήκε βόλτα βαρυμπόμπη με φιλαρακια, δε ξαναγυρισε ποτε σπίτι του... ενα μνημα απο φίλους στα μονοπατια που σε οδηγουν στην Καλιφορνια (τοποθεσια εντουραδικη) μας θυμιζει καθε φορά πως ενας δικος μας αφησε την τελευταια του πνοη εκεί.. δεν ανεβηκε την επόμενη ανηφόρα...