Η ιστορία αρχίζει τον Νοέμβριο του 2010 όταν η απόφαση να ξαναφύγω από την Ελλάδα πάρθηκε. Είχα κάνει το ''αγροτικό μου'' πριν λίγα χρόνια σε Αγγλία και Ολλανδία και ξανά το κατάλληλο εργασιακό σκηνικό στήθηκε στην Αγγλία. Τον Ιανουάριο κούνησα μαντήλι και έβαλα πλώρη για άλλες αγγλικές-βασιλικες πολιτείες.
Όταν έφυγα ένα συναίσθημα ήμουν σίγουρος ότι θα μου λείψει και ήταν αυτό το ηλίθιο χαμόγελο του 'πάλι εστριψα λίγο'...! Τα Μέγαρα δεν ήταν ότι καλύτερο αλλα εκεί εκανα το level 1 και 2 με το CSS και εκεί απολάμβανα τα track days και τον ελληνικό ήλιο.
Η απώλεια του συναίσθηματος αυτού με ώθησε στην απόφαση να το αντικαταστήσω εν μέρη αγοράζοντας πάλι μοτοσυκλέτα. Νομίζω πως όλοι ξέρουμε ότι το γεγόνος ότι είναι στο garage και περίμενει, σου δίνει μια ευχαρίστηση. Αφού την απέκτησα λοιπόν, το σαράκι των track days έκανε παλι την εμφάνιση του και ας ήταν 'βρεγμένα'. Μια μέρα πάνω την τρελα μου, μπήκα στο site του California Superbike School και αίφνης η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά και σκέφτηκα: Why f@cking not????
Είδα ημερομηνίες και ανήμερα των γενεθλίων μου (τα πρώτα -αντα...) είχε διαθέσιμες θέσεις για Level 3 στα ...ΜέγαραSilverstone. No brainer που λένε και οι Άγγλοι και όπως φαντάζεστε επόμενη κίνηση ήταν να ψαξω για την κάρτα μου. Από τον Μάρτιο λοιπόν ένα πράγμα ευχόμουν: 'ΜΗΝ ΒΡΕΞΕΙ pleaseeeeeeeee!!!
Η μέρα ήρθε, και το φως του ήλιου άρχισε να κάνει την εμφάνιση του. Ναι, ναι ήλιος και ελάχιστα σύννεφα αλλά λόγο Αγγλίας fingers crossed μην αλλάξει.
Η ωρα 5:30 και είμαι έτοιμος. Χρειάζομαι περίπου μια ώρα και κάτι να φτάσω στα ΜεγαραSlivesrstone ακολουθώντας το οριο ταχύτητας γιατί εδώ δεν σε παίρνει για ταρζανίες έχει sex και βία έτσι και σε τσακώσουν. Στις 7:00 πρέπει να είμαι για registration και breakfast.