Απλά διάßασε και σκέψου
Ήταν µια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συµπεριφερόταν µερικές φορές ßίαια.
Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι µε καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόµιο µπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υποµονή του και θα µάλωνε µε κάποιον.
Την πρώτη µέρα έφτασε στο σηµείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόµιο. Κατά τις εßδοµάδες που ακολούθησαν έµαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθµός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόµιο λιγόστευε συνεχώς µέρα µε τη µέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.
Τελικά, έφτασε η µέρα κατά την οποίa ο νεαρός δεν έßαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόµιο. Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ηµέρα δεν χρειάστηκε να ßάλει ούτε ένα καρφί.
Τότε ο πατέρας του, του είπε να ßγάζει ένα καρφί για κάθε µέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υποµονή του.
Οι µέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά µπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε ßγάλει όλα τα καρφιά απ το πεζοδρόµιο.
Ο πατέρας τότε, οδήγησε τον υιό του στο πεζοδρόµιο µπροστά από τον κήπο και του είπε:
- «Παιδί µου, συµπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόµιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. Όταν µαλώνεις µε κάποιον και του λες κάτι προσßλητικό, του αφήνεις µια πληγή όπως αυτή. Μπορείς να µαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και µετά να του ßγάλεις το µαχαίρι, ωστόσο όµως θα του µείνει πάντα µια πληγή.»
«Λίγη σηµασία έχει πόσες φορές θα ζητήσεις συγνώµη, η πληγή που γίνεται µε τα λόγια κάνει τόση ζηµιά όσο και µία πληγή στο σώµα σου. Οι φίλοι είναι σπάνιοι, σε κάνουν να γελάς και σου φτιάχνουν το κέφι. Πάντα είναι διαθέσιµοι να σε ακούσουν όταν το χρειάζεσαι, σε αγαπάν και σε δέχονται στο σπίτι τους.»
Απάντηση με παράθεση
