Δεκα λεπτα μετα ερχεται ενα GS650. Βερμουδα και πουκαμισο ο Μιχαλακης, ειναι απο Βελιγραδι και παει κατα κει. Ο μικρος σπουδες LSE και Boconi, η μπεμπα του μπαμπα και εκεινος με σπαστο κρανος ακουει κηρυγμα για κανα μισαωρο . Περναει και η ωρα,ανταλλασουμε μειλ και ετοιμαζομαστε. Η γεφυρα ανοιγει και ολα θυμιζουν motogp με τους οδηγους να μπαινουν αλαφνιασμενοι στα οχηματα και γω αναμεσα να προσπαθω να ντυθω γρηγορα..Το περασαμε και αυτο.
Σταματαω στο 1ο βενζιναδικο για νερο και για να ντυ8ω σωστα.Αντε λεω, ολα καλα περασαμε τα δυσκολα.Αμ δε! Μπαινω Βελιγραδι..Ω ναι!εθνικη οδος μεσα απο την πολη και ειναι magnifique! Μια λωριδα ανοικτη αντι για 3, η μπεμβε ειναι ετοιμη να παρει φωτια, οι δρομοι σαν Ελλαδας, οι οδηγοι επισης, εχω ξεσυνηθισει..Σκεφτομαι τι θα αντιμετωπισω κατω,οτι αυτο ειναι η αρχη και σιχτιριζω. Ειναι η στιγμη σαν οταν τα ξαναφτιαχνεις με την πρωην-αργεις λιγο αλλα με το χρονο θυμασαι τους λογους που χωρισες. Και σιχτιριζεις..
Περναω το Βελιγραδι με τα πολλα και ευτυχως συναντω πιο νορμαλ εθνικη οδο. Κανω σταση και μαζι ενα πουλμαν με Ελληνες. Αρχιζω και μπαινω στο κλιμα..
«Γιαννηηη, εδω εχει φαγητο, φερε και τα κοριτσια!!»