Long Way Round Europe 2010: Κυνηγώντας όνειρα σε 13 χώρες...

[Ταξιδευτής]

Ημουν στα συνορα της Πολωνιας! Οπως σε ολες τις αλλες χωρες, ετσι και εδω το μονο που μαρτυρουσε οτι καποτε εδω ηταν συνορο δυο κρατων ηταν ενα παλιο εγκατελλειμενο φυλακιο... Το κρυο μεσα στο δασος ηταν αισθητο και οντας ακομα βρεγμενος απο την μεσημεριανη καταιγιδα εκανε το κρυο να μοιαζει ακομα χειροτερο...

Η ατμοσφαιρα ηταν υποβλητικη.... Μια ελαφρια ομιχλη καλυπτε τα παντα και οι αδειοι δρομοι εστηναν ανετα σκηνικο ταινιας θριλερ....


Μετα τα οσα ειχα δει σημερα δεν ηθελε και πολυ το μυαλο να παιξει περιεργα παιχνιδια....

[Ταξιδευτής]

Η εικονα που συναντησα ομως στη συνεχεια εμελλε να μεινει για παντα χαραγμενη στο μυαλο μου....

Στο δρομο προς το Wroclaw ειδα στον οριζοντα το απολυτο σκοταδι να σκιζεται απο δυνατες αστραπες... Καπου στο βαθος ειχε καταιγιδα και εγω πηγαινα προς τα κει... Τριγυρω το σκοταδι ειναι απολυτο... Απο οσο φωτιζουν οι προβολεις μου βλεπω οτι ειμαι σε μια τεραστια ευθεια και καπου στο βαθος βλεπω ενα μικρο φως...
Καθως πλησιαζα το μικρο φως εδειχνε να ειναι στη ακρη του δρομου... Τι ειναι αυτο;

Και εκει το ειδα. Και επαθα σοκ....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Μεσα στο σκοταδι και την ομιχλη, ενα ΚΡΑΝΟΣ μηχανης πανω σε ενα ξυλινο σταυρο, να φωτιζεται απο ενα σωρο μικρα κερια....

[Ταξιδευτής]

Εσβησα τη μηχανη, εβγαλα το κρανος και κατεβηκα. Δεν ειχα ξαναδει ποτε κατι τετοιο στη ζωη μου... Ενα αδερφι ειχε χαθει σε αυτο το σημειο που ημουν τωρα...
Μου θυμησε τον αγαπημενο φιλο που εχασα το χρονο που περασε και ενας κομπος ανεβηκε στο λαιμο μου...
Μεσα στην απολυτη νυχτα, στο σκοταδι και την ερημια να δω ενα τετοιο θεαμα... Δεν ξερω αν μπορω να περιγραψω πως ενοιωθα...

Εκατσα εκει στο σκοταδι κοιταζοντας τα μικρα κερια να τρεμοπαιζουν και ευχηθηκα να ειχε καλους δρομους το παλικαρι... Αυτος εκανε πολυ πιο μακρυνο ταξιδι απο μενα....

[Ταξιδευτής]

Μιση ωρα αργοτερα βγαινοντας στην εθνικη οδο ενοιωσα μια μεγαλη ανακουφιση να με κατακλυζει... Ενοιωσα τα φωτα να διωχνουν απο πανω μου το βαρυ πεπλο του σκοταδιου που με ειχε καταβαλλει πριν... Η καταιγιδα ειχε απομακρυνθει ακομα περισσοτερο και ολα ηταν καλα...

Η εθνικη συντομα με εβγαλε στο αγαπημενο μου Wroclaw και λιγο αργοτερα βρισκομουν εξω απο το σπιτι της Alicja που με περιμενε με χαρα...

Wroclaw 12.03 πμ

{Συνεχιζεται...}

[Tpap]

...γειά σου ρε Νικολή...!
χρόνια και ζαμάνια ρε....



περιμένουμε την συνέχεια.

[Tropeas]

[Zack]

Ωραίος ρε Νικο, συνεχισε να ταξιδευεις και να γουσταρεις.
Καλως μας ηρθες

[alexxxcbr]

Ωραιος.Συνεχισε ετσι.

[h_m_akis]

πολυ HEAVY METAL το 'κλησακι να πουμε!!!:a45:

βαλε κι αλλες φωτο γιατι τα σπαει!

[Lupo]

[blackrose]

[Ταξιδευτής]

Μερα 4
Wroclaw

Για εμενα ειναι παντα καπως παραξενο συναισθημα να ξυπνας σε ενα ξενο χωρο... Νοιωθω απολυτα ανετα να ξυπνησω σε οροπεδιο στα 2,500 μετρα ομως οταν βρισκομαι αναμεσα σε μια ολοκληρη οικογενεια νοιωθω παντα καπως αμηχανα...
Η οικογενεια της Alicja με περιεβαλλε με αγαπη παροτι οι ανθρωποι δεν με ηξεραν, και θα ειχαν καθε λογο να ειναι μαγκωμενοι απεναντι μου. Σκεφτειτε σκηνικο: Ενας βρωμικος, βρεμμενος μηχανοβιος μπουκαρε μεσα στο σπιτι τους μεσα στα αγρια μεσανυχτα και εκανε καταληψη του μισου σπιτιου με τα συμπραγκαλα του, αλλα αυτοι χαμογελουσαν ευγεναστατα και εγκαρδια! Μπορει να ταξιδεψω στην ακρη του κοσμου, ομως οι πιο πολυτιμες στιγμες ειναι οταν περιβαλλομαι απο τοσο καλους ανθρωπους....

Μετα τις προηγουμενες μερες στο δρομο ενοιωθα ανακουφιση που το πρωι δεν ειχα στρατιωτικο εγερτηριο... Ο καιρος εξω εδειχνε αναποφασιστος αλλα αφου ειχα μια στεγη τωρα πανω απο το κεφαλι μου ας εκανε οτι ηθελε... Σηκωθηκα αργα απολαμβανοντας την σημερινη χαλαρωση και αφου φαγαμε ενα υπεροχο πρωινο, βγηκαμε να κανουμε μια βολτα στην πολη για καφεδακι στο Rynek -την καρδια της πολης και τη δευτερη μεγαλυτερη πλατεια της Πολωνιας.

[Ταξιδευτής]

p-852

[Ταξιδευτής]

Πρωτα ομως το προγραμμα ειχε μια επισκεψη στην Hala Targowa, την κεντρικη αγορα της πολης, που βρισκεται μεσα σε ενα εντυπωσιακο διατηρητεο κτηριο που φτιαχτηκε μεταξυ του 1906-1908 απο τον Γερμανο αρχιτεκτονα Richard Plueddemann.
Εχω μια μεγαλη αδυναμια στην Art Deco αρχιτεκτονικη των αρχων του 20ου αιωνα και αυτο ηθελα σιγουρα να το δω...

[Ταξιδευτής]

Το εσωτερικο ηταν απιθανο... Τεραστιες αψιδες απο γυμνο μπετο υψωνονταν κατα μηκος του κτηριου, ενω περιμετρικα υπηρχαν συνεχομενα παραθυρα που αφηναν να μπαινει απλετο φως δημιουργοντας μια αναλαφρη αισθηση στο κατα τα αλλα επιβλητικο κτισμα...