Λιγο πριν φυγω αφησα και εγω κατι εδω… Τον λογο δεν χρειαζεται να τον πω... Τον ξερω εγω και μου φτανει…
Λιγο πριν φυγω αφησα και εγω κατι εδω… Τον λογο δεν χρειαζεται να τον πω... Τον ξερω εγω και μου φτανει…
Νίκος
Open Horizons
Ποση ωρα μειναμε εκει δεν ξερω... Σε τετοιες περιπτωσεις τετοιες εννοιες χανουν το νοημα τους και μοιαζουν τοσο ανοητες και μικρες... Το μονο που ξερω ειναι οτι καθως η νυχτα πλεον επεφτε ενοιωθα να τρεμω ολοκληρος και δεν ηταν απο το κρυο της βραδιας...
Χανομουν στα δρομακια του λοφου αναμεσα στους σταυρους και ηθελα να αγγιζω τα πραγματα γυρω μου για να νοιωθω οτι ειναι αληθινα. Κατι να μου πει οτι ολο αυτο το ζουσα πραγματικα και δεν ηταν ολο μεσα στο μυαλο μου.
Κατεβηκα απο το λοφο και η γνωριμη οψη της Αυρας που περιμενε στο πλαι του δρομου ηταν ενα ευπροσδεκτο ξυπνημα που με επανεφερε στην πραγματικοτητα.
Νίκος
Open Horizons
Ηταν ομως σχιζοφρενικο: οσο ενοιωθα την αναγκη να φυγω απο εκει, αλλο τοσο ηθελα να μεινω για παντα... Η παραιτηση παντα ηταν η ευκολη λυση τελικα...
Ομως ηξερα οτι δεν γινοταν: "Συνελθε και ξεκινα! Εχουμε να φτασουμε στη Λετονια αποψε!" σκεφτηκα και εβαλα μπροστα...
Ευτυχως απο εδω που ημασταν μας χωριζαν μονο 80 χιλιομετρα για την Ριγα, την πρωτευουσα της Λετονιας, κατι εξαιρετικα καλοδεχουμενο μετα απο ολη αυτη τη μερα!
Στο δρομο η διαδρομη περνουσε διπλα απο πυκνα δαση και μια λεπτη ομιχλη εβγαινε απο τα δεντρα προσδινοντας εναν τονο μυστηριου στην ατμοσφαιρα... Ανατριχιλα...
Νίκος
Open Horizons
Στο τελευταιο βενζιναδικο πριν τα συνορα καναμε μια μικρη σταση για ανεφοδιασμο και με τη βοηθεια μερικων τσιπς και νερου που ειχαμε μαζι στησαμε ενα αυτοσχεδιο πικνικ επι τοπου.
Συντομα θα ημασταν Riga οποτε θα τρωγαμε εκει. Τουλαχιστον αυτο ηταν το σχεδιο...
Μια ανασα απο τα συνορα πλεον και γυρω επεφτε απολυτη ερημια. Αραια και που περνουσε καποιο αυτοκινητο απο το αλλο ρευμα και στιγμιαια ενοιωσα μια απεραντη μοναξια να με τυλιγει...
Νίκος
Open Horizons
Μπαινουμε στην δευτερη πιο μυστηριωδη χωρα του ταξιδιου μας...
Συνορα Latvia, 9:52 μμ
Νίκος
Open Horizons
Σε μια δραματικη αντιθεση με την Λιθουανια οι δρομοι εδω ηταν ΑΘΛΙΟΙ! Λακουβες, νεροφαγωματα, και αντι για ασφαλτο τσιμεντοπλακες -προφανως ενα κληροδοτημα απο την εποχη της Σοβιετικης Ενωσης.
Η ωρα ηταν πλεον 10 το βραδυ και το σκοταδι πυκνο. Η μηχανη κοπανουσε συνεχως πανω απο της ανωμαλιες του δρομου και εγω ειχα αρχισει να φοβαμαι πολυ για τις βασεις των GIVI -αν συνεχιζαμε ετσι με εβλεπα να μαζευω βαλιτσες και πραγματα απο τα διπλανα χωραφια! Το θερμομετρο της μηχανης εδειχνε 10 βαθμους και η πυκνη ομιχλη που επικρατουσε ολοκληρωνε το σκηνικο της συμφορας ιδανικα... Υπο αυτες τις συνθηκες αναγκαζομουν να κραταω πολυ χαμηλες ταχυτητες αλλα τουλαχιστον ημασταν κοντα στον προορισμο μας!
Νίκος
Open Horizons
Σχεδον 2 ωρες αργοτερα μπαιναμε στην Riga. Περασαμε μια μεγαλη γεφυρα πανω απο τον ποταμο Daugava και απεναντι εβλεπα ενα θεαμα που δεν περιμενα: μεγαλοι ουρανοξυστες, γερανοι κατασκευων, λιμανι, και πυκνη δομηση με τεραστιες πολυκατοικιες και κτηρια. Ηταν μια μεγαλη βιομηχανοποιημενη πολη, κατι που δεν με ξετρελλαινε κιολας.
Κατευθυνομασταν για το Riga City Camping -το μονο camping που ειχα βρει στην πολη, το οποιο βρισκοταν σε ενα μικρο μακροστενο κομματι γης (δεν το ελεγες νησι) απεναντι απο την κυρια πολη. Το "νησι" ηταν γεματο μεγαλες αποθηκες και εταιριες. Εμοιαζε να ειναι βιομηχανικο παρκο;
Στο camping τα πραγματα δεν αλλαξαν: το μερος δεν εμοιαζε καθολου με την κλασσικη εικονα που εχουμε για τα campings με τα δεντρακια τους, τη θαλασσα μπροστα κλπ.
Αυτο ηταν μια μεγαλη επιπεδη εκταση χωρις καμια βλαστηση, χωρισμενη σε ισα τετραγωνα με γκαζον.
Ακριβως στη μεση ηταν ενα τεραστιο κτηριο που εδειχνε να ειναι η reception (αν και ημουν σιγουρος οτι δεν επιανε ολο αυτο το χωρο) και στην κατω ακρη του camping ενα αλλο εξισου μεγαλο κτηριο με τα λουτρα και WC.
Παρα το προχωρημενο της ωρας, αρκετα νεα παιδια καθονταν εξω απο σκηνες πινοντας μπυρες και κανοντας μπαρμπεκιου -ενα ομορφο θεαμα σε κατι που μονο camping δεν ηταν κανονικα μαλλον. Η σκηνη στηθηκε γρηγορα και ολα τα πραγματα ετοιμαστηκαν ευκολα χαρη στα αυτοφουσκωτα στρωματα και μαξιλαρια που ειχαμε μαζι, οποτε συντομα ημασταν ετοιμοι για εναν απολαυστικο υπνο.
Ξαπλωμενος σκεφτομουν ολα οσα ειχαμε δει σημερα. Η μερα αυτη ηταν ενα μαθημα στην ανθρωπινη φυση.
Οι ανειπωτες θηριωδιες των σφαγεων της KGB και απο την αλλη η συγκλονιστικη δυναμη της πιστης και ελπιδας των καταπιεσμενων και πονεμενων. Απο το απολυτο σκοταδι της φρικης στο πιο λαμπρο φως της αγαπης.
Δυο μερη τοσο διαφορετικα οσο η κολαση και ο παραδεισος, αλλα και ταυτοχρονα τοσο αλληλενδετα μεταξυ τους. Το ενα ειχε φερει το αλλο.
"Ο ανθρωπος ειναι ικανος για το συγκλονιστικοτερο θαυμα και το φρικιαστικοτερο εγκλημα τελικα" σκεφτηκα.
Ενω το μυαλο μου πασχιζε να συνειδητοποιησει οσα ειχαμε δει σημερα ακουσα την Alicja να λεει: "Νικο; Μηπως βρεχει; Ακουω ενα ταπ ταπ ταπ στη σκηνη."
Κοιταξα εξω -ψιχαλιζε. "Δεν ειναι τιποτα! Ενα ψιλοβροχο ειναι. Μεχρι το πρωι θα εχει περασει!" ειπα. Που να ηξερα...
Νίκος
Open Horizons
Ελπίζω απλά να έχει πέσει δουλειά (''Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι, Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά, Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του, Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά'' που λέει και το τραγούδι του Ζερβουδάκη) και να μην μας αφήσεις στα κρύα του λουτρού...
''Well, the rain ain't fussy about where it lands,
It'll find you hiding no matter where you stand.
It's gonna rain brother, and it's gonna rain hard,
When the blues comes calling with it's calling card.''
R o r y G a l l a g h e r
Είπα ότι θα κρατηθώ, δεν κρατήθηκα τελικά...
Ανυπομονώ για τη συνέχεια!
Τα σχόλια και οι ερωτήσεις μου στο τέλος, όμως!
"Qu ils mangent de la brioche"
Αδερφια μου σας ζητω λιγη πιστωση χρονου γιατι κατι απροοπτο εμφανιστηκε και πρεπει να το διαχειριστω και δεν μπορω να γραψω αυτες τις μερες... Ομως υποσχομαι να το συνεχισω!
Νίκος
Open Horizons
Κατανοητότατο Νικόλα, περιμένουμε εμείςΑρχικά δημιουργήθηκε από Ταξιδευτής
Αδερφια μου σας ζητω λιγη πιστωση χρονου γιατι κατι απροοπτο εμφανιστηκε και πρεπει να το διαχειριστω και δεν μπορω να γραψω αυτες τις μερες... Ομως υποσχομαι να το συνεχισω!
Να ΄σε καλα αδερφε για τις ομορφες εικονες, στιγμες, καταστασεις ευκολες κ δυσκολες π μας μεταφερεις μεσα απο την εμπιρια π ειχες στ ταξιδι σ! Απο τις καλητερες ωρες χαλαρωσεις π εχω περασει διαβαζοντας το ταξιδι σ ως τωρα!!
Περιμενω πως κ πως την συνεχεια!!
3 φορες εχω βγει εξω και ομως σε ζηλεβω...στειλε πμ να βγουμε για καφε η να σε κερασω φαγακι σπιτι να τα πουμε...
και με τι εργαλειαρα πηγες ρε κουκλε....
παντα τετοια!!!!
The precious made me do it...
Mερα 9
Riga (LATVIA) - Tallinn (ESTONIA)
268 km
Το πρωι ξυπνησα υπο τον σταθερο ηχο του ψιλοβροχου που επεφτε πανω στη σκηνη. Εμεινα τυλιγμενος στον ζεστο υπνοσακο και σκεφτομουν ποσο μου αρεσε να καθομαι στα ζεστα και να ακουω τη βροχη εξω, ομως η σκεψη του μαζεματος που ακολουθουσε με εκανε να σηκωθω.
Βγηκα εξω και πηγα στο μπανιο. Ο ουρανος ηταν εντελως γκριζος απ' ακρη σε ακρη και σκεπασμενος με βαρια συννεφα. Τουλαχιστον η βροχη ηταν πολυ ψιλη και εδινε μια μικρη ελπιδα οτι θα σταματησει τελικα.
Εριξα μια ματια στο "camping" στο φως της μερας. Δεν ηξερα τι ηταν ο χωρος κανονικα αλλα σιγουρα δεν ειχε φτιαχτει για camping. Αφου ομως μας παρειχε μια ασφαλεια για εμας και τη μηχανη και μια οικονομικη λυση για διανυκτερευση ηταν μια χαρα.
Γυρνοντας στη σκηνη ειχα την σκεψη να κανουμε μια επισκεψη στην πολη πριν μαζεψουμε -ισως στο μεταξυ η βροχη να ειχε σταματησει και να μαζευαμε σαν ανθρωποι. Συντομα ομως ο καιρος μου εδωσε σαφη απαντηση στις σκεψεις μου: δυναμωσε αποτομα και μεσα σε 10 λεπτα ειχε εξελιχθει σε κανονικη καταιγιδα.
Τωρα; Δεν ηταν μια μπορα για να σταματησει. Ηξερα οτι εδω πανω αν ξεκινησει να βρεχει ξεχναει να σταματησει. Οποτε; Πως μαζευουμε; Υπο βροχη; Υπο βροχη!
Νίκος
Open Horizons
Πακεταρισα τα παντα μεσα στη σκηνη -τουλαχιστον αυτα ηταν στεγνα- και αποφασισα να τα παω λιγα λιγα στη reception που για καλη μας τυχη βρισκοταν ακριβως απεναντι μας.
Μπαινοντας μεσα, ενας καπως μυστηριος τυπακος με κοιταζε περιεργα -οταν ειχαμε φτασει το βραδυ δεν ηταν εκει οποτε προφανως δεν μας ηξερε.
Μου μιλησε σε ενα μειγμα Ρωσικων, Γερμανικων και (λιγων) Αγγλικων ρωτοντας με τι θα ηθελα.
Του εξηγησα οτι ειχαμε ερθει χθες το βραδυ και θα φευγαμε σημερα, αλλα αν θα ηταν ευκολο να αφησουμε τα πραγματα εκει για λιγο λογω της βροχης.
Παρα την δυσκολια στη συννενοηση τελικα καταλαβε και μου ειπε με βαρια προφορα που θυμιζε Ρωσσο "νοου προμπλεμ μιστερ!"
Ομολογω οτι για καποιο λογο ο τυπος δεν μου γεμιζε και τοσο το ματι αλλα δεν ειχαμε πολλες επιλογες.
Το μερος τελικα ηταν εκθεσιακο κεντρο. Η ρεσεψιον στην ουσια ηταν ενα συναρμολογουμενο κιοσκι σαν αυτα που βλεπεις σε εμπορικες εκθεσεις, και απλα ειχαν κλεισει τον υπολοιπο (τεραστιο) χωρο με μερικα εκθεσιακα χωρισματα.
Οπως μου ειπε ενα παλικαρι που γνωρισα εκει το μερος χρησιμοποιουταν ως camping το καλοκαιρι οταν εκλεινε ως χωρος εκθεσεων.
Αφου μετεφερα βαλιτσες, ρουχα και λοιπα συμπραγκαλα ειχε μεινει το δυσκολο μερος: η ιδια η σκηνη.
Αν την μαζευα ετσι μουσκεμα οπως ηταν ηξερα οτι δεν θα στεγνωνε με τιποτα και σιγουρα οχι στους επομενους προορισμους μας. Αν την αφηνα βρεγμενη το λεπτο εσωτερικο υφασμα θα παθαινε ζημια -και οταν η σκηνη κανει 300+ ευρω ειναι κατι που ΔΕΝ το θες...
Η λυση ηταν να την μαζεψω απο μεσα προς τα εξω: Το εσωτερικο της σκηνης ηταν ξεχωριστο απο το εξω και ηταν απολυτα στεγνο. Προσεκτικα εβγαλα τα πιαστρακια απο τις μπανελες και το διπλωσα προσεκτικα. Οι μπανελες με το εξωτερικο καλυμμα εκτελουσαν τωρα χρεη μεγαλης ομπρελας.
Το εξωτερικο ομως; Πως θα το στεγνωναμε εστω και λιγο;
Στην κατω ακρη του camping ειχα προσεξει ενα κτηριο με μια μεγαλη πορτα και ενα υποστεγο μπροστα που εμοιαζε να ειναι χωρος εισοδου για φορτηγα και μεγαλα οχηματα.
Νίκος
Open Horizons
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση