Ετσι ρε τυπε.Αρχικά δημιουργήθηκε από bulmont
Η δική μου η μικρή άρχισε να πρωτοανεβαίνει σε δίκυκλο από περίπου 15 μηνών.
Ορθια μπροστά από εμένα σε βέσπα. Ισα-ισα που έφτανε και έβλεπε πάνω από το
τιμόνι της βέσπα και να κρατιέται από το καπάκι του τιμονιού.
Αρχίσαμε με ήσυχες βόλτες σε άδειους δρόμους και σιγά-σιγα άρχισα
να μπαίνω σε περισσότερη κίνηση με μεγάλη προσοχή.
Πάντα φορούσε το κράνος της (όχι κινέζικο) και το έχει συνηθίσει τόσο πολύ που
ακόμα και τώρα που ειναι δεκατριών χρονών σε ολιγόλεπτες στάσεις δεν το βγάζει
καθόλου από το κεφάλι της.
Εδώ και τριάμιση χρόνια οδηγάει το δικό της μηχανάκι (malagutti grizzly) πάντα
με full εξοπλισμό.
Η αγαπημένη της διαδρομή;
Ανάβαση στο Παναχαικό.
Εχουμε πέσει δύο φορές μαζί . Μία σε επιτόπια στροφή (άτιμα μονοκύλινδρα-σβήσιμο)
και μία σταματώντας (πιάστηκε το μπατζάκι μου στό μαρσπιέ). Και τις δύο η ζημιά ηταν
μόνο ο πληγωμένος εγωισμός μου (και μιά σπασμένη πίσω βάση μαρσπιέ)
Στο R51/3 απέφευγα να την βάζω γιατί ξάπλωνε πάνω στό τεπόζιτο και έγλυφε το
χρωμιωμένο καπάκι της εργαλειοθήκης..........
Τρελαίνετε γιά βόλτες με το EXC520 και ας μην υπάρχουν πίσω μαρσπιέ.......
Με την απαιτούμενη προσοχή από μέρους μας τα πάντα μπορούμε να κάνουμε
με τα παιδιά μας και να τους δείξουμε τον σωστό δρόμο ώστε να μην καταντήσουν
κάγκουρες. Αλλωστε και μέσα σε αυτοκίνητα ο κίνδυνος πάντα υπάρχει.
Ας τους δώσουμε από μικρά τις σωστές κατευθύνσεις και εικόνες και δεν υπάρχει
λόγος να τα κρατάμε σε μιά εύθραυστη γυάλα.....![]()
![]()
![]()