Το μνημείο που στήθηκε για να τιμήσει την μνήμη των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους φέρει την ακόλουθη επιγραφή στις γλώσσες όλων των λαών που «φιλοξενήθηκαν» στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Το μνημείο που στήθηκε για να τιμήσει την μνήμη των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους φέρει την ακόλουθη επιγραφή στις γλώσσες όλων των λαών που «φιλοξενήθηκαν» στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Το μνημείο
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Σε όλες τις γλώσσες:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Η θέα που για πολλούς έμελλε να είναι και η τελευταία τους:
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Περιττό να σας πω για το πόσο πονούσαν τα πόδια μου από το περπάτημα όλες αυτές τις ώρες. Εγώ μάλιστα αφού περπάτησα τα σπουδαιότερα σημεία του στρατοπέδου την έπεσα στην σκιά με λεμονάδες και νερά. Περιμένοντας τον πρόεδρα προτίμησα να αποθανατίσω δυο γερόντια με τα μοτόρια τους. Οι πινακίδες τους είναι από το κεμπέκ!!!
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Το πρόγραμμα κανονικά είχε ξεκούραση μετά φαγητού και μπύρας και ακολούθως επίσκεψη στο αλατωρυχείο. Έλα μου όμως που ήμασταν behind schedule και running late (γ@μω τα εγγλέζικα μου) και η πρωινή μας περιπέτεια στην πολωνική ύπαιθρο δεν μας άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για το υπόλοιπο της ημέρας. Έτσι, ζέψαμε τα ζα και με το στομάχι στην πλάτη (και τώρα πεινάω για αυτό είναι έντονο το συναίσθημα) πήραμε τον μπούλο μας. Εδώ να αναφέρω ότι μαζί μου είχα και την δεξιά (σπασμένη) βαλίτσα για να βάζουμε τα κράνη μας όταν κάναμε τουρισμό. Εν κινήσει όμως την βαλίτσα την έπιανα με ιμάντες και χταπόδια στην θέση του συνεπιβάτη.
Μετά από καμία ωρίτσα φτάσαμε και στο αλατωρυχείο και αναζητήσαμε θέση για παρκάρισμα. Το επίσημο παρκινγκ ήθελε να μας χρεώσει σαν αυτοκίνητα (παρόλο που δεν υπήρχε ψυχή μέσα σε αυτό) και σύντομα αντίκρισε τις πλάτες μας. Εγώ πρότεινα να τα βάλουμε μέσα σε ένα παρκακι που υπήρχε δίπλα και μόλις ξεκαβαλήσαμε μας πλησίασε ένα παλληκάρι και σε άπταιστα ελληνικά μας είπε ότι θα έχουμε πρόβλημα με την αστυνομία. Έτσι, ξανα-μανα στο παρκινγκ για παζάρι και εξασφαλίσαμε μια θέση αυτοκινήτου για δυο μοτοσυκλέτες. Νοτ μπαντ.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Ο μύθος λέει ότι στο αλατωρυχείο κατοικούσαν μικρά ξωτικά με μεγάλα αυτιά. Μάλιστα συναντήσαμε ένα και ήταν τόοοοοσο γλυκούλικο το καλό μου
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Πληρώσαμε την είσοδο για το ορυχείο και ένα επιπλέον «καπέλο» για να μπορούμε να βγάζουμε φωτογραφίες (Πολωνική πατέντα) και μπήκαμε στα ενδότερα. Εδώ αξίζει να σημειώσω ότι την φωτογραφική μηχανή την είχα ξεχάσει στο ξενοδοχείο από το πρωί και έτσι είχαμε μόνο τα κινητά μας τηλέφωνα. Έτσι, ίσως έχετε παρατηρήσει ήδη ότι η ποιότητα των φωτό είναι λίγο για τον πέοντα. Φανταστείτε ότι από εδώ και πέρα δεν θα έχει και καθόλου φυσικό φωτισμό, για να μην πω ότι το μόνο φώς θα προέρχεται από τους ανθρακωρύχους γνωστούς και ως κωλοφωτιές.be gentle λοιπόν. Μια που είχαμε περπατήσει λίγο όλη την ημέρα έπρεπε να κατεβούμε 57 ορόφους κάτω από την γη, zu fuss, με φόβους και ψίθυρους για ανώμαλη προσγείωση. Μια ματιά στο φρεάτιο της ξύλινης κλίμακας…
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο το ηθικό ήτο ακμαιότατο (τώρα που ξαναβλέπω την φωτό μάλλον φταίει η ελλιπής οξυγόνωση)
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Λοιπόν λίγα λόγια για το έργο. Το ορυχείο ορυκτού αλατιού ξεκίνησε τον 13ο αιώνα και είναι από τα αρχαιότερα. Οι εξορύξεις συνεχίζονταν ανελλιπώς μέχρι και το 2007. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν περίοδοι που το ορυχείο δεν δούλεψε, είτε για λόγους ασφαλείας ή γιατί η τιμή του αλατιού έπεφτε δραματικά. Το ορυχείο υπολογίζετε ότι το επισκέπτονται 1,2 εκατ. τουρίστες το χρόνο (νοτ μπαντ ατ ολ). Η όλη φάση φτάνει μέχρι και τα 330 μέτρα κάτω από την επιφάνεια ενώ το συνολικό μήκος των τούνελ είναι περι τα 300 χλμ!!!. Όπως μας πληροφόρησε η (ομορφούλα) ξεναγός μας, το ορυχείο είναι σαν ελβετικό τυρί, αλλά μόνο το 1% είναι επισκέψιμο για τους τουρίστες.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Δηλαδή άλλα 3 χιλιομετράκια για τα ήδη ταλαιπωρημένα μου κανιά. Λοιπόν για να μην τα πολυλογώ το σύστημα με τους αλατωρύχους είχε ως εξής: Αντι στην βάρδια τους να πρέπει να περνάνε μια ώρα ανέβα και άλλη μια κατέβα με τις σκάλες, αποφασίσανε να μένουν στο ορυχείο. Έτσι αναπτύξανε χώρους για ξεκούραση και ψυχαγωγία αλλά κάποιοι πιο δημιουργικοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν γλυπτά από ορυκτό αλάτι. Μάλιστα κάτω από την γη έμεναν μαζί τους και άλογα (!!!!) που βοηθούσαν στην διαδικασία της εξόρυξης και κατά συνέπεια είχαν φτιάξει και στάβλους. Το τελευταίο άλογο που βγήκε (για πρώτη φορά στην ζωή του) από το ορυχείο ήταν το 2002. Το καημένο έζησε έξι μήνες στην επιφάνεια της γης και μετά πέθανε.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Τα περισσότερα πράγματα μέσα στο ορυχείο είναι φτιαγμένα από ξύλο και αλάτι. Τόσο οι πολυέλαιοι όσο τα αγάλματα και οι εικόνες. Στο ορυχείο οι εξορύξεις δημιουργούσαν εκλύσεις μεθανίου που έβαζε σε κίνδυνο την υπαρξη του ορυχείου. Πόσο μάλλον όταν όλες οι υποστυλώσεις είναι ξύλινες. Υπήρχε ειδικότητα εργάτη λοιπόν που με μακρύ κοντάρι και κάρβουνα να αναζητάει το μεθάνιο για να το εξουδετερώσει. (είναι τρελός ο πολωνός?)
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Στο ορυχείο υπάρχει υπόγεια λίμνη (στην οποία ένας κουζουλός wind-surfer έχει κάνει ρεκόρ Γκίνες) και φυσικά (για τους βαθύτατα θρησκευόμενους καθολικούς πολωνούς) Εκκλησία. Όλες τις αναπαραστάσεις στην εκκλησία τις έχουν κάνει 3 άτομα. Φυσικά μπορείτε να κανονίσετε τον γάμο ή την βάφτιση σας εκεί αλλά να απολαυσετε και την κυριακάτικη λειτουργία. Μάλιστα μέχρι και ο πάπας Ιωάννης ο 2ος έχει περάσει από εκεί.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Λεπτομέρεια από γλυπτό στον ορυκτό τοίχο. (πάντα έβλεπα με συμπάθεια τον Ιοσήφ)
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Από μακριά σου έδιναν την εντύπωση της προοπτικής αλλά από κοντά έβλεπες ότι ήταν σχεδόν ανάγλυφο.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση