Το πέρασμα του Δουναβη (Νοβισαντ-Βουδαπεστη-Κρακοβία-Τιμισοαρα-Σοφια)

[dukeandthecity]

Δεν λέω, πολλές οι ώρες μέσα στο ορυχείο για να σκοτώσεις αλλά και αρκετή δουλειά από τους γλύπτες.

[dukeandthecity]

Ο προεδρας αποσβολωμένος είχε να αντικρίσει τέτοιο υπερθέαμα από την εποχή του κολλημένου βολάν στο KLE.

[dukeandthecity]

Ο παπάς και το κορίτσι. Η ξεναγός μας (την αδικεί η φωτό) και αντικείμενο του πόθου του προέδρου.

[dukeandthecity]

Αίθουσα που μοιάζει με τα ελληνικά ολυμπιακά έργα. Η συγκεκριμένη αίθουσα ανοιγοκλείνει για το κοινό πιο συχνά και από τα μπούτια της Τζούλιας. Πρέπει να έχουν καταστρέψει τα μισά δάση της περιοχής για την ξυλεία που «τρώει» το ορυχείο.

[dukeandthecity]

Μια άσχετη φωτό αλλά μαλλί «καπελάκι» είχα να δω από τα mid- 80s. Αμερικανός (νομίζω) συν-ταξιδιώτης στην τουρ του ορυχείου.

[dukeandthecity]

Το τέλος της διαδρομής είναι όλο το καλό! Μπαίνεις στα ορίτζιναλ ασανσέρ των αλατωρύχων και φεύγεις προς τα πάνω. Όταν λέμε ασανσέρ μην φανταστείτε με μουσική και καθρέφτη και να λέτε στον συμπαθητικό συνταξιούχο που βρωμοκοπάει σκόρδο «συγνώμη δεν χωράμε, πάρτε το επόμενο». Όλοι μέσα στο κουτί, παστωμένοι και όχι απολύτως σίγουροι ότι θα φτάσουμε πάνω. Πάντως από το σφιγγοψύχικο πρωινό τουρ ήταν ευχάριστη αλλαγή. Όσοι είστε στην περιοχή αξίζει να το επισκεφτείτε.

[dukeandthecity]

Στον γυρισμό μας προς το ξενοδοχείο προμηθευτηκα από ένα βενζιναδικο εποξική κόλλα δύο συστατικών για να κολλήσω την βαλίτσα. Μάλιστα η κόλλα που βρήκα ήταν made in Uruguay και λέω Pablo Garcia, δεν μπορεί θα γίνει τούμπανο η βαλίτσα. Και όσο ο πρόεδρας μπανιαριζόντανε εγώ έβγαλα το μυστρί το πηλοφόρι για να φτιάξω το σπάσιμο. Βεβαία ο πρόεδρας τελείωσε τα μπάνια του σε dt για να προλάβει να βγάλει και τις κατάλληλες φωτό.

[dukeandthecity]

«Χμμμμ από πού το έβγαλα αυτό το μαραφέτι ?» (παρατηρήστε το ωφέλιμο πλάτος του δωματίου-διαδρόμου)

[dukeandthecity]

Τέλος καλό όλα καλά. Εγγύηση ζωής Bavaria quality.

To υπόλοιπο της ημέρας περιλάμβανε οπωσδήποτε φαί και αλκοόλη, καθώς τα είχαμε στερηθεί και τα δυο την δύσκολη τούτη μέρα. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι το καλύτερο μέρος για να σταθείς σε μια πολωνική μπυραρία είναι στα σκαλοπάτια της εισόδου. Και να καπνίζεις μπορείς αλλά και να έχεις την μπύρα σου σε απόσταση βολής. Οι πολωνοί βαρανε καμπανάκι στις 11:30 για λαστ ντρινκς. Δοκιμάσαμε και ουκρανική μαύρη μπύρα (κατουρο με άχυρο) και πήγαμε για τον ύπνο μιας και μας περίμενε δύσκολη μέρα. Την επομένη θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από την Πολωνία και μέσο Σλοβακίας και Ουγγαρίας να καταλήξουμε στην Ρουμανία. Τέσσερις χώρες και ένα οδικό χαμαιτυπείο σε μια μέρα είναι δύσκολο ακόμα και για μια bmw.

[Anty12]

Ρε λακαμά μικρέ.....δεν σΕ είπα να μην βάζεις φώτο που φαίνεται ο μπυρο-σκεμπές μου...???

όλο αρούφιχτο με βάζεις......έχει και γυναίκες το φλόρουμ.....


Καλά τα πάς...τσίμπα δύο Ουγγαρέζικες και συνέχα..

[dukeandthecity]

Ημέρα 6η -1 Σεπτεμβρίου – Κρακοβία – Τιμισοάρα (681 χλμ).
Η έκτη μέρα ήταν ημέρα ταξιδίου άρα δεν έχει πολλές φωτογραφίες. Δεν είχα καθόλου τουρισμό γαρ, και όσες φωτό βγήκαν ήταν από τις στάσεις που κάναμε. Ο μεγάλος άγνωστος της σημερινής μέρας ήταν η Ρουμανία και η κατάσταση του οδικού δικτύου που θα συναντούσαμε. Θα μπορούσαμε να πάμε πιο χαμηλά στην Ουγγαρία και να μπούμε από το σύνορο που είναι κοντά στο τριεθνές Ρουμανίας Ουγγαρίας Σερβίας. Επίσης θα μπορούσαμε να μπούμε και στην Σερβία και από εκεί να το κόψουμε για Τιμισοάρα. Το πρώτο σενάριο το αποκλείσαμε καθώς θέλαμε να αποφύγουμε τον βαρετό αυτοκινητόδρομο της Ουγγαρίας ενώ το δεύτερο αποκλείστηκε λόγο Βοϊβοντίνας. Αν περνούσαμε κοντά από το Νοβισαντ αποκλείετε να φτάναμε στην Τιμισοάρα. Έτσι θα περνούσαμε το σύνορο κοντά στην Ornadea και ο θεός βοηθός. 180 χιλιόμετρα Ρουμάνικου δρόμου πόσο άσχημα να ήτανε??? Με αυτές τις σκέψεις και πλάνα ξυπνήσαμε νωρίς και φάγαμε τα πρωινά μας. Αρματώσαμε και ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά του ξενοδοχείου για να πάρουμε σιγά σιγά τον δρόμο προς τα νότια.

Αναμνηστική φωτό με τις μηχανές φορτωμένες και έτοιμες για την κατάβαση προς τα ζεστά κλίματα. (Στο ξενοδοχείο μας έμεναν ΜΟΝΟ συνταξιούχοι, συμβολικό ε?)

[dukeandthecity]

Θα αφήναμε την Πολωνία των 10ο C για να κατηφορίσουμε στην Τιμισοάρα των 30ο C. Επίσης μόλις κούμπωσα την βαλίτσα πάνω στην βάση της, η σουπερ ντούπερ κόλλα από την Ουρουγουάη μου έκλεισε πονηρά το μάτι. Ένα επιπλέον πρόβλημα που είχαμε ήταν ότι δεν είχαμε βινιέτα για την Ουγγαρία και έτσι θέλαμε να την περάσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες στάσεις. Σε μια κουβέντα που είχαμε πιάσει με Έλληνες της Ουγγαρίας μας είπαν ότι συνήθως οι έλεγχοι για βινιέτες γίνονται στα βενζινάδικα. Αυτό κάπως μας βόλευε μια που και η βενζίνη είναι ακριβή στην Ουγγαρία αλλά και δεν θα έπρεπε να ξανά μπλέξουμε με φιορίνια. Η διαδρομή στην Πολωνία ήταν κυρίως σε επαρχιακό δρόμο με υποφερτή κίνηση. Οι στάσεις που κάναμε ήταν μόνο για τα βασικά, βενζίνη, τσιγάρο, καφέ και κατούρημα.

[dukeandthecity]

Άντε για να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία από ένα κάστρο

[dukeandthecity]

Ή από μια διαστημική εκκλησία.

[dukeandthecity]

Το σύνορο ανάμεσα σε Πολωνία και Σλοβακία (περάσαμε από άλλο σημείο από ότι ανεβαίνοντας) ήταν μαρκαρισμένο από έναν οβελίσκο στην άκρη του δρόμου. Ούτε ταμπέλα, ούτε ξεχασμένα απομεινάρια, ούτε τίποτα. Nice που λέει και ο Borat. O δρόμος συνέχιζε να είναι επαρχιακός με λίγη κίνηση και μάλιστα εκεί συναντήσαμε για πρώτη και μοναδική φορά στο ταξίδι μας λίγο στροφιλίκη της προκοπής. Η άσφαλτος κρατούσε καλά, η φουρκέτες διαδέχονταν η μια την άλλη και επιτέλους έκανα και λίγο χαβαλέ στο tenere που δεν στρίβει ούτε για πλάκα. Στην Σλοβακία ήταν που η εξάτμιση από το tenere αποφάσισε ότι μέχρι τώρα δούλευε χαμηλοφώνως και αποφάσισε να ξεφορτωθεί το σιλανσιέ. Έτσι είχαμε τον πρόεδρα στην άκρη του πεζοδρομίου να ψάχνει για βίδες και αλλενακια να φτιάξει την εξάτμιση του. Όχι που θα του την χάριζα…