Μόλις περάσαμε και το έλεγχο διαβατηρίων των Βουλγάρων σταματήσαμε σε ένα παρκινγκ για να ανασυγκροτηθούμε. Εκεί άρχισε να μας φωνάζει κάποιος υπάλληλος από τα σύνορα ότι κάτι ξεχάσαμε. Γυρίζουμε πίσω και είχαμε ξεχάσει να πληρώσουμε νταβατζιλίκι 4€ έκαστος για insurance. Όπως μάθαμε αργότερα πρέπει να ήταν από τα πιο πεταμένα λεφτά. Ο δρόμος στην Βουλγαρία δεν είναι καλύτερος από ότι στην Ρουμανία αλλά πλέον δεν ανησυχούσα για την βαλίτσα. Το ήξερα ότι θα γυρίσει Ελλάδα αφού είχε βγάλει την Ρουμανία. Μάλιστα μπήκα εγώ μπροστά για να δώσω πιο γρήγορο ρυθμό (και να μην ακούω την εξάτμιση του tenere) καθώς τα χιλιόμετρα δεν έβγαιναν και θα το βραδιάζαμε και πάλι. Το μόνο που κατάφερα ήταν να μας σταματήσει η μπατσία και να ακολουθήσουν σουρεάλ διάλογοι. Ο μπάτσος με κοιτούσε και μου έλεγε “big problem” και μετά κοιτούσε στο άπειρο. Εγώ σε άπταιστα Ελληνικά του έλεγα «καταλαβαίνω» και κοιτούσα το άπειρο μαζί του. Πρέπει να περάσαμε έτσι κανα μισάωρο μέχρι που κατάλαβαν ότι δεν έχει μπαξίσι και μας έδιωξαν. Στον περιφερειακό της Σόφιας φτάσαμε κατά το σούρουπο και μετά από λίγο συναντήσαμε τους δυο Παναγιώτηδες, τον Δημήτρη και τον Joop. Όλοι μοτοσικλετιστές και όλοι σε ταξίδι. Μεγάλη τύχη που βρεθήκαμε σε αυτό το σημείο του πλανήτη όλοι μαζί για 2 βράδια.
Για το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού μας δεν θα γράψω πολλά πράγματα παρά μόνο θα παραθέσω κάποιες φωτογραφίες.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Απ΄τους δυο μας ποταμούς
θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
μπραβο παιδια και τυχεροι που δεν φαγατε νερο.αντε και εις ανωτερα![]()
![]()
![]()
37.12.07n
22.47.01.e
τα on-of φορανε ακτινες,τα αλλα ειναι μπασταρδα
το χειμερινο μπανιο αναζοωγονει μυαλο και σωμα,το καλοκαιρινο τα καιει