To μικρόβιο της μηχανής πως το αποκτήσατε;

[oulas]

Αυτά είναι. Να έχεις πατέρα που να στο συντηρεί κι όλας

+10000

[tifoefs]

Αρχικά δημιουργήθηκε από FestoNero
Εμενα παλι... Εσεις με κολλησατε..
Εχω κανει αρκετα ταξιδια στο πισω μερος του αμαξιου (το πισω καθισμα λεω, οχι το πορτ μπαγκαζ ρεεεεε!! ).
Κ σας εβλεπα παντα να προσπερνατε..
Εγω μεσα στο κουτι (το οποιο δ μπορω να πω, ηταν ανετοτατο)
κ εσεις να παλευετε με τα στοιχεια της φυσης κ τον μαλακα τον Νιουτον (καλα, αμα δεν ηταν αυτος θα ηταν καποιος αλλος -παντα υπαρχει μια θεση για εναν μαλακα).
Τρελα δεν ειχα ποτε, δεν ειχα το χρονο να ασχοληθω..
Τωρα ομως με εχει πιασει η "μανια" να παρω μηχανη..
Θελω ενα δειγματακι ανεξαρτησιας (η μαλλον αυτονομιας) δεν μπορω αλλο να περιμενω το αμαξι να γυρισει (το ατιμο παιρνει πρωτοβουλιες) κ δεν θελω δικο μου, μιας κ για να το απολαυσω θα πρεπει να σκασω πολλα λεφτα.. ενω η μηχανη θα ηταν η χρυση τομη..
Προς αποφυγη παρεξηγησεων, επαναλαμβανω οτι δεν ξερω τιποτα απο μηχανες, μονο το διπλωμα εχω παρει, κι'ακομη αναρωτιεμαι πως..
Η μανα μου παντα ελεγε:
-Αυτοι ενα πετραδακι θελουν για να χασουν τον ελεγχο..
(για σας λεει αλητες )

Ισως μερικοι να το αποζητουν αυτο στη βαρετη ζωη τους

Η ζωη μου ειναι βαρετη ετσι κι' αλλοιως..............

Οι μηχανες μου την χρωματιζουν και της δινουν την αισθηση οτι δε ζω για να χεζω και να δουλευω.....

Κι' απο την αλλη ειναι δικες μου και τις κανω οτι γουσταρω ........

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[panther78]

Εμένα μάλλον μου το κόλλησε το μικρόβιο ένας θείος μου. Φούλ εντουράς με DT 200αρια, XT, XR. Στα 6 μου με ανεβαζε επάνω και με πήγαινε στις κακοτραχαλιές για όργωμα. Καμιά φορά με άφηνε να κρατάω και το τιμόνι και εκεί ήταν όλα τα λεφτά!!!!!

Η πλάκα είναι οτι τώρα δεν καβαλάει και για να αποκλάσουμε στα γέλια είναι ταξιτζής!!!!!!!! (Ίσως ο μόνος που γουστάρω)

Μέτα έκλεβα την μηχανή του father στα 13, είχε πάει η κλωτσά σύννεφο αλλά εκεί εγω. Μόλις έφευγε του το βούταγα και δρόμο. Μόλις του ανακοίνωσα στα 17 οτι θα αγοράσω και εγώ το άτομο την χάρισε για να μην τη βλέπω!!!!!!! (ΜΖ 150 ΕΤΖ, τρελό μηχανάκι!!!!) Πρέπει να υπάρχει στην αποθήκη του θείου ακομα!!! Από ΧR600 σε MZ 150 λίγο δύσκολο να το πάει

Στά 18 τελικά πήρα την πρώτη μου κούκλα, ένα RD 350 YPVS. Μέχρι τα 19 το σπαράλιασα

[Smith]

Xμ... και εγώ δεν θυμάμαι... Βάσικα ρε παλιόπαιδα νιώθω σα να είμαι σε ψυχίατρο..''μιλήστε μου για την παιδική σας ηλικία!!!''...
(όχι δεν έχω πάει, αν και όλοι οι φίλοι μου μου το συνιστούν...:rotflmao: )
Ωστόσο, ναι ρε σεις νομίζω ότι είναι έμφυτο τελικά το ''σαράκι''...

Θυμάμαι λοιπόν που ο μπαμπάς μου μας έπερνε τρικάβαλο με τη Φλορέτα (!) 50cc και έπιανε και μια 100άρα, μετά από πολύ ώρα, και μας πήγαινε να δούμε το χωράφι...

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΤΑΤΟΣ οδηγός, και πηγαίναμε σε κάτι δρόμους που είχε χώμα όχι χαζά...Εγώ τώρα με τον Πήγασο, και το λυπάμαι να παώ...

Λοιπόν, αγελαδίτσες από εδώ, πελαργοί από εκεί, τα σύνορα με την Τουρκία από εκεί...Μυρωδιές και όλα τα σχετικά....

Μετά που μεγάλωσα κάπως πηγαίναμε τισ Κυριακές οι δυο μας...εκεί το άνοιγε στην άσφαλτο το μοτόρι..αν έβλεπε αυτοκίνητο και τρακτέρ, έπρεπε να το προσπεράσει...καλά άμα έβλεπε και κάνα παπακι Τ50 ή Τ80 με κάνα πιτσιρικα΄έβαζε κόντρα...τους άφηνε να ξεκινήσουν και μετά τους έριχνε και μια τάπα...5τάχυτο και πολύ καλό το άτιμο..Πάντα προσεγμένο..Τα κουμπούσε γερά σε κάθε service...

Λοιπόν, ποτέ δεν μου είπε να το οδηγήσω...λίγες φορές και εκείνο στο χαβαλέ, αλλά φοβόμουν...συμπλέκτης..μια κάτω, τέσσερις πάνω...???? τι` ναι αυτά τα πράγματα...

Αλλά είχα ποδήλατο....από χωριό σε χωριό πήγαινα....στην αρχή με παρέα, αλλά όταν μεγάλωσα στο Γυμνάσιο οι υπόλοιποι κωλώναν στο ποδήλατο και στα χιλιόμετρα και πήρα και αγωνιστικό και μόλις μου την βίδωνε την έκανα...Ώς συνήθως, άγνωστο για που...κάποιο χωριο, κάπου που δεν είχα ξαναπάει....

Εκεί γνώρισα και τους αχώριστους φίλους....τα μυγαράκια....

όχι μόνο στην μούρη, αλλά και στο στόμα και στη μύτη...το καθένα τη δικιά του γεύση... μπλιάξ, αλλά είναι αλήθεια...κι όταν κουραζόσουν και άνοιγες το στόμα...ακόμα χειρότερα....
Επίσης εκεί κατάλαβα, ότι όταν αρχίζει το σούροπο, σαν το μοναχικό καβαλάρη είναι ώρα να γυρίσεις σπίτι....

Μηχανάκι οδήγησα ένα Τ50 στην 1η Λυκείου...ανέβηκα σε μια αχλαδιά επάνω, και μια ΄΄αλλη φορά ένα honda50 που έβαζες ταχύτητα και πετούσαν τα πουλιά από δίπλα από το θόρυβο...!!!
Ε, ήταν στη Λίμνη του Πόρτου-Λάγους...''στρίψεεεεε!!!''
φώναζε ο ξάδερφος.... ''λ'ψε το γκάζιιιιι!!!'' να τος εγώ μες στα νερά... ολόκληρη παραλία μέσα βούτηξα....

χέστηκ..α... μιλάμε..μακρυά από τέτοια πράγματα...έλεγα, αλλα οι βόλτες βόλτες..εως ότου έμαθα να οδηγω τα Τ50 κτλ και κατάλαβα ότι..........ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ.....!!!!!!!!!

[hornetakias]

Με τράβαγαν από μικρό.Γιατί..... ?
Γιατί ήταν γρήγορες, τις έβλεπες μόνο γα μια στιγμή και μετά άντε γεια.
Ερωτεύτικα παράφορα στα 17 ένα ZX400R.Έφαγα χυλόπιτα όμως γιατί μου λέει
"απόκτησε πρώτα μούσι και φράγκα και τα λέμε".
Τώρα (κλασικός άντρας) καβαλάω και στήνω άλλη στα φανάρια(αμέσως το μυαλό σας στο πονηρό).
Όποτε την πετυχαίνω στο δρόμο όμως πάντα την καμαρώνω:a07:

[giorgosxt]

Εμένα μου το κολίσανε το στείγμα πάντως.

[img=http://img373.imageshack.us/img373/7013/bmw0hl.th.jpg]

Πως με βλέπετε???

[Alx 84]

Αρχικά δημιουργήθηκε από tifoefs
Η ζωη μου ειναι βαρετη ετσι κι' αλλοιως..............

Οι μηχανες μου την χρωματιζουν και της δινουν την αισθηση οτι δε ζω για να χεζω και να δουλευω.....

Κι' απο την αλλη ειναι δικες μου και τις κανω οτι γουσταρω ........

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[harpoon]

μεγαλωσα σε μια οικογενεια που δεν ηθελαν μοτο με τιποτα. μονο αυτοκινητο. ετσι κ γω μεχρι που στα 15 καβαλησα ενα παπι. τοτε επεσε το μικροβιο σαν βραχος στο κεφαλι. τι βραχος δηλ. ογκολιθος. απο τοτε μονο για μηχανες μιλουσα. μεχρι τα 20 που πηρα διπλωμα. μηχανη πηρα στα 26, ενα αχ-1, το οποιο το εχω μεσα στην καρδια μου, ασχετα αν δεν μπορεσα να το κρατησω. μετα το αλλαξα σε τρανσαλπ.
αυτα.

[siokatas]

το 89΄ και μολις 13 ολοι οι φιλοι μου ειχαν μοτο(ηταν ολοι πιο μεγαλοι απο εμενα 22-25) τοτε επαιζαν παπακια cricket παπουτσακι και τζηνακι και φυσικα ροκιες...δυστηχως τοτε δεν μπορεσα να εκπληρωσω το ονειρο μου .....το μικροβιο ομως υπηρχε και ολο μεγαλωνε.....

ομως αρκετα χρονια μετα........στα 30 μου πια αλλα ποτε δεν ειναι αργα........



και κατι ψιλο ασχετο ο μονος στην οικογενεια μου που ειχε μοτορι ηταν ο παπους μου μαλλον απο αυτον το κληρονομισα...τωρα ειναι 72 και το πρωτο του το πηρε σε ηλικια 25 και το ειχε κανει παγωτατζιδικο περσυ και λογου ζαχαρου τον αναγκασαν να πουλησει την vespa cosa 200 και απο την λυπη του ενα μηνα μετα επαθε εγκεφαλικο ...τωρα οποτε τον λεω για βολτα περνει το κρανος του και τρεχει σαν μικρο παιδι.....θλιβερη ιστορια για καποιον που μεγαλωσε με μηχανες αλλα τι να κανεις απο το ζαχαρο του δεν βλεπει καλα και γιαυτο εγιναν ολα.......

[H.A.Balafoutre]

Δε θυμάμαι ακριβώς αλλά σε κάποια φάση είχα δει MotoGp στην τηλεόραση με τους Kevin Schwanz, Wayne Rayne, John Kosinski και αν δεν κάνω λάθος ο Dirk Raudiers (αν θυμάμαι καλά και αν γράφω καλά τα ονόματά τους) με τα 500άρια τα θηρία και μου άρεσε πάρα πολύ. Εκείνη την εποχή αν δεν κάνω πάλι λάθος 92-93 αγόρασα και μια τσάντα για το σχολείο, Ducati 888 έγραφε, πρέπει να ήταν όμως παλαιάς εσοδίας η τσάντα αλλά μου άρεσε. Την έχω ακόμη.

Λίγο αργότερα βγήκε η Ducati 916 (novecento sedici) και μετά ερωτεύτηκα τις μηχανές.

Απίστευτος Carl Fogarty στα SBK και λίγο αργότερα ο Mick Doohan αλλά στα GP.

Περίμενα πάντως 11χρόνια να πάρω μηχανή.

Άντε και πολλά και καλά χιλιόμετρα σε όλους σας.

[startengine]

Ωραίες ιστορίες ρε παιδιά!!!
Σας ζηλεύω για τα παιδικές σας "δίτροχες" εμπειρίες...

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου έμβλημα ήταν:
Το δίτροχο είναι το σίγουρο μέσο για το θάνατο...
Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι να εκληπαρώ για ένα ποδήλατο χωρίς σχεδόν καμιά ελπίδα...
Το πιστεύετε πως ακόμα θυμάμαι τα όνειρα που έβλεπα να είμαι σ' ένα ποδήλατο και να φεύγω...να φεύγω.... να φεύγω...
Όπου και όπως μπορούσα ανέβαινα σε ένα και ...προσπαθούσα να μάθω σε χρόνο μηδέν (πριν με μυριστούν οι δικοί μου). Στο Γυμνάσιο διέπραξα και το μεγάλο μου κακούργημα: Σε μια εκδρομή, ανέβηκα σε ένα ...Καρελάκι νομίζω, ενός συμμαθητή μου, το οποίο και πλήρωσα με μια θεαματικότατη πτώση.
Απογοήτευση.
Την ανάγκη μου για μηχανοκίνηση - νόμιζα πως - ικανοποιούσα με την μανιώδη οδήγηση κουτακίων.

Μετά (στα 26 μου) αγόρασα (τάχα για να με εξυπηρετεί) ένα σκουτεράκι, μετά άλλο πιο μεγάλο, μετά άλλο...
Ώσπου....
Μια μέρα και για καθαρά επαγγελματικούς λόγους χρειάστηκε να αποκτήσω όλων των κατηγοριών τα διπλώματα οδήγησης. Έπρεπε να ανέβω και να οδηγήσω μεγάλη μηχανή (είχα δίπλωμα μόνο από την τροχαία για 50cc). Και τότε συνέβει!!!

Ερωτεύτηκα την αίσθηση, την ελευθερία, την ευέλικτη κίνηση, το στρίψιμο.... ... ...
Το αποφάσισα!
Σε δύο μήνες είχα αγοράσει την καλή μου!!!
Και η ζωή ξεκίνησε ξανά!
Κόλλημα λέμε μεγάλο... Τρέχω, διαβάζω, μαθαίνω και το ωραιότερο... κάνω όλες τις αγαπημένες μου διαδρομές πάνω στη σέλα της καλής μου , πόσο αλλιώτικα.....ερωτεύσιμα είναι όλα!!!
Κάθε μέρα προσπαθώ λες να κερδίσω τον χαμένο μου χρόνο...

Καλά χιλιόμετρα σε όλους παιδιά και πάντα μα ΠΑΝΤΑ όρθιοι!!!
:wave2