Εχουν περασει χρονια απο τοτε που θυμαμαι εμενα και την μικρη μου παρεουλα να παιρνουμε τα ποδηλατα και να κανουμε βολτες ανεμελοι στα χωραφια, στα ποταμια.. Αυτο το βιντεο http://www.youtube.com/watch?v=CDafM...eature=related που ειδα τυχαια σημερα με εκανε να καταλαβω σε τι βαθμο πλεον ολα εχουν γινει αντικειμενο οικονομικης εκμεταλευσης... Σε τι βαθμο πλεον τα παιδια ζουν πραγματικα το σημερα ζουν την ελευθερια την τρελα. Πεφτουν χτυπανε αραγε οπως εκανα εγω? Βαζουν χωμα απο το εδαφος για να καλυψουν τα τραυματα απο τα πεσιματα? Πινουν νερο απο το στομιο καθε βρυσης που βρισκουν η μονο ανθρακουχο και εμφιαλωμενο? Δεν ξερω πολλα εχουν αλλαξει.. Και αυτο που με πειραζει περισσοτερο ειναι οτι πλεον τα παιδακια προτιμουν να τα λενε απο το φασεμποοκ απο το να πηγαινουν εξω απο τα σπιτια και απλα να φωναζουν.. Αληθεια με πειραζει αυτη η εποχη που ζουμε.. Αληθεια εχουμε ξεχασει να ζουμε.. Αληθεια ποσο δυσκολο ειναι πλεον να πατησεις ενα κουτακι κοκα κολα και απλα μετα να το βαλεις κατω απτο πηρουνι του ποδηλατου σου προκειμενου να ακουσεις εκεινο τον μικρο χαρακτηριστικο διχρονο ηχο που μας εκανε ολους να ονειρευομαστε οτι οδηγαμε κατι μεγαλυτερο απο εκεινο το μικρο ποδηλατακι μας.. Αναμνησεις... Μου λειπει αυτη η ανεμελια, μου λειπει αυτη η αληθινη ελλαδα, μου λειπει το να μπορω να τρεξω και να κυλιστώ στα χωματα και τις λασπες χωρις να λερωθει το iphone μου.. Μου λειπει αυτη η μικρη ελλαδα που γνωρισα και αγαπησα...
Καλημερα σε ολους.!