Λοιπόν παιδιά να οργανωθούμε, να μαζέψουμε τα οικόπεδά μας και να χτίσουμε το σπίτι του σιμπιεφά!
Το δικό μου το αγόρασα χτες, στον Άνω Κορυδαλλό, με ελαφρύ ψιχάλισμα. Σε μια ανηφορική δεξιά, με καμιά 40άρα χαω, και χωρίς καμία πίεση, απλά με το απαραίτητο γκάζι της εξόδου. Φεύγει που λέτε το πίσω και αρχίζει να διπλώνει..... διπλώνει... διπλώνει.... Ψύχραιμος εγώ πιστεύω πως το σώνω... το σώνω.... έχω ξανασώσει τέτοια..... δεν κλείνω απότομα το γκάζι, (αλλά ούτε δοκιμάζω να γλύψω λίγο το πίσω φρένο, ίσως βοηθούσε....) διπλώνει... διπλώνει, φτάνει εντελώς κάθετα στο δρόμο, ... εγώ ακόμα πιστεύω πως μπορεί να το σώσω (έχω σώσει παρόμοιο με το ΑΧ-1 σε λάδια)... αλλά τελικά, λόγω κλίσης προς τα πίσω από το πολύ ανάποδο, πέφτω με τη δεξιά πλευρά, φωνάζω «όχι ρε πούστη μου» βλέπω μπροστά στα μάτια μου σπίθες από την εξάτμιση, σηκώνω το κεφάλι να δω πού πάω, βλέπω το κράσπεδο, ευτυχώς έχουν έρθει τα πόδια μου μπροστά, και σταματάω με λίγη βοήθεια από τις φτέρνες και τα χέρια (ναι, φορούσα γάντια, yeah!!!).
Η μηχανή είναι στη μέση του δρόμου, έχει συρθεί περίπου 10 μέτρα, κι εγώ επίσης. Βλέπω ένα αυτοκίνητο να έρχεται και σηκώνομαι και του κάνω νόημα να σταματήσει, για να μην πέσει πάνω στη μηχανή. Σταματάει, αλλά δεν τρέχω να τη σηκώσω, γιατί δε θέλω να πιέσω το σώμα μου σε περίπτωση που έχω καμία κάκωση. Δεν πονάω παρά μόνο λίγο στο δεξί γόνατο. Κάθομαι πάλι στο κράσπεδο και το αυτοκίνητο περνάει με έναν ελιγμό και φεύγει, χωρίς καν να ρωτήσει αν είμαι καλά... Περνάνε άλλα 2-3, και ο τέταρτος με ρωτάει, και του λέω είμαι καλά ευχαριστώ πολύ και φεύγει. Έρχονται κάτι παλικάρια από το δίπλα σπίτι εντωμεταξύ και σηκώνουν τη μηχανή και την πανε στην άκρη, μετά με ρωτάνε τους λέω καλά είμαι, μου φέρνουν νερό και μου λένε πως είμαι ο τρίτος που είδαν σήμερα (Κυριακή)! Με ρωτάνε πώς έγινε και δε θυμάμαι, τους λέω έφυγε το μπροστινό σε μια λακούβα...
Σηκώνω το αδιάβροχο και το τζιν, και βλέπω το γόνατο είναι οκ, λίγη επιδερμίδα μόνο έχει φύγει, ούτε αίμα ουτε τίποτα. Πάω στη μηχανή, έχει πάρει το τιμόνι μου φαίνεται. Τίποτα σπασμένο ευτυχώς. Κάθομαι λίγο να δω αν μου μυρίζει τίποτα, και μετά βάζω μπροστά. Ευχαριστώ τα παιδιά και φεύγω. Μετά από 500 μέτρα μου έρχεται η σκηνή και θυμήθηκα πώς έγινε! Παιδιά πραγματικά δεν το πίεζα ούτε έτρεχα ούτε τίποτα. Η άσφαλτος πάνω στη στροφή είχε πολλες ανωμαλίες που κρατάνε νερό, όπότε πιστεύω εκεί ξεκίνησε η απώλεια πρόσφυσης, γιατί με το γκάζι μου φαίνεται απίστευτο, και ας ήταν βρεγμένο κάτω. Τι να πω.
Σήμερα με ενοχλεί λίγο ο ώμος, που όμως δε χτύπησε στην πτώση, αφού το τζάκετ είναι καθαρό εκεί. Οπότε πιστεύω πως το τιμόνι είναι στραβό και απλά δεν το βλέπω. Ρε παιδιά, υπάρχει κανείς που να ισιώνει τιμόνια φτηνά? Αν το πάω σε μηχανουργείο θα το βάλουν σε καμιά πρεσα? Τι να κάνω?
Σήμερα είναι τελείως καλά το γόνατο, ευτυχώς. Μήπως να πάρω και κανένα παντελόνι με επιγονατίδες, δεν ξέρω. Πώς θα πηγαίνω δουλειά σα κομμάντο?! Ενώ το αδιάβροχο και αδιαβροχο και αντιενεμικό είναι και αφαιρούμενη θερμική επένδυση έχει, και μπαίνει πάνω από το τζιν χωρίς να βγάλεις ούτε τα παπούτσια, και τέλος το διπλώνεις και το αφήνεις στη βαλίτσα, ή σε τσάντα που έτσι κι αλλιώς κουβαλάω...