Αρχικά δημιουργήθηκε από stvr1
Είναι σίγουρα κρίμα που χάθηκε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, καθώς όπως είπαν και άλλοι υπήρξε μοναδικός. Ακόμα και αν δεν ήταν κάποιος λάτρης του έργου του, δεν μπορούσε να αρνηθεί την καλλιτεχνική του αξία.
Δεν μπορώ, όμως, να μην σκεφτώ τα λόγια ενός άλλου σπουδαίου (σε τελείως διαφορετικό χώρο), του Ιαβέρη, ο οποίος έχει επανειλημένα πει ότι δεν σκοτώνουν οι δρόμοι αλλά το πως κινούμαστε σε αυτούς.
Καλώς ή κακώς ο μακαρείτης, έφυγε από το κομμάτι που είχαν κλείσει για την παραγωγή, πέρασε με κάκιστες συνθήκες φωτισμού (σε έναν κάκιστο, είναι αλήθεια, δρόμο) στο αντίθετο ρεύμα σε ένα σημείο όπου δεν έπρεπε να βρίσκεται κανένας πεζός, ακόμα και αν ο δρόμος ήταν πιο καλοφτιαγμένος.
Και που θέλω να καταλήξω; Με όλο το σεβασμό σε έναν άνθρωπο την προσφορά του οποίου δεν θα την φτάσω πιθανώς ποτέ, το συμβάν αυτό δείχνει πως ακόμα και οι πιο καλλιεργημένοι Έλληνες είναι "αναλφάβητοι" σε ότι αφορά την οδική ασφάλεια. Σκεφτήτε τι είναι όσοι δεν έχουν ούτε αυτό το επίπεδο παιδείας...
Ας μας γίνει μάθημα αυτό, καθώς δεν έχει τελικά σημασία αν οδηγούμε μηχανή, αυτοκίνητο, νταλίκα ή είμαστε πεζοί... Είμαστε εν δυνάμει κινούμενοι κίνδυνοι για τους άλλους χρήστες του δρόμου, όσο είναι και αυτοί για εμάς.
Όχι ότι έχεις άδικο αλλά για την ιστορία, πέρασε το δρόμο απρόσεκτα γιατί «είδε» μια σκηνή σε κάτι χαλάσματα πιο δίπλα.
Δεν ξέρω αν γνωρίζεις κάτι αλλά οι άνθρωποι αυτοί «ζουν»για να αιχμαλωτίσουν τη σκηνή.
Ζουν για να βλέπουν.
Από το πάθος του τη πάτησε και αυτό το σέβομαι.
Αν μη τι άλλο τόσοι φίλοι πλήρωσαν το πάθος τους…
Είχε γράψει
«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου ανήκει
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν όνομα
και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».
Απάντηση με παράθεση
