Είχε περάσει μια ώρα, είχε νυχτώσει, κρυώναμε αλλά οι νέοι μας φίλοι εμφανιστήκαν. Ο Πίτερ η Έλενα και ο Βόβα. Η Έλενα είχε μεγαλώσει στο Κρασνοπιρικοπσκ και ήταν παιδική φίλη του Σπιτς. Ξεκινήσαμε για να βρούμε το αποψινό μας Hotel, ακολουθώντας το Γκόλντ του Πίτερ. Φτάνοντας και μαθαίνοντας την τιμή των 4000(100ευρω) ρούβλια το βράδυ, ειπαμε ότι είναι πολλά και αν παιζει κάτι φτηνότερο. Απαντάει η Έλενα, αφού σας λέω ελάτε να σας φιλοξενήσουμε εμείς, γιατί δεν θέλετε? Σας το προτείναμε και νωρίτερα. Οκ λέμε, φύγαμε. Τους ακολουθήσαμε και φτάσαμε στο συνεργείο-γκαράζ-λέσχη και αφήσαμε τις μηχανές. Θυμάμαι ότι ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα όπως στο Κρασνοπιρικοπσκ. Περάσαμε μια είσοδο με φύλακες και χαθήκαμε σε στενά σοκάκια, με διάφορες παράγκες, σε λασπωμένο δρόμο και λακκούβες πυρηνικές. Που πάμε πάλι ρε γμτ σκέφτηκα..
Οι νέα μας μοτοπαρέα, μόλις έχει φτάσει...