ΔΝΤ, ΤΡΟΙΚΑ και λοιπές δυνάμεις ΙV

[el_hymador]

Παντως το να εξισωνουμε η να προβαλουμε μονομερως τη κατασκευασμενη απο τα ΜΜΕ ιδεολογικη προκαλυψη που χρησιμοποιειται για αυτα τα 40-50 τσογλανακια - υπαλληλους, με τη βουληση 500000 κοσμου ειναι απαραδεκτο...

Κανεις δεν κατεβηκε εκει κατω ειδικα για να σπασει και να καψει τραπεζες... ασε που με 2-3 υποκαταστηματα λιγοτερα δεν καταρρεει κανενα τραπεζικο συστημα, οποτε τζαμπα συζηταμε... αλλα ειλικρινα, πιστευτε οτι το οραμα και το ονειρο την συντριπτικης πλειοψηφιας του κοσμου, αυτου του κοσμου που παει κατω ειρηνικα, ειναι να καταληθει και να εξαφανιστει το τραπεζικο συστημα;

Δεν νομιζω...

Οπως επισης πιστευω ακραδαντα, με τον τσαμπουκα και τη σιγουρια που ο Παπαδημος πιστευει οτι η νεα δανειακη συμβαση ειναι η μονη λυση, οτι υπαρχει τροπος να μην ξεπουληθει η χωρα και να μεταβουμε σε μια νεα εποχη οσο το δυνατον πιο ομαλα. Δεν λεω οτι θα ειναι ευκολο, ωστοσο τις καταστροφολογιες και το ερεβος που μου παρουσιαζουν στην περιπτωση που δεν θα συμμορφοθω με αυτο που μου επιβαλλουν το γραφω -οπως πρεπει αλλωστε σε καθε εκβιασμο- στα παπαρια μου!

[guzzistas]

Αρχικά δημιουργήθηκε από el_hymador


Οπως επισης πιστευω ακραδαντα, με τον τσαμπουκα και τη σιγουρια που ο Παπαδημος πιστευει οτι η νεα δανειακη συμβαση ειναι η μονη λυση, οτι υπαρχει τροπος να μην ξεπουληθει η χωρα και να μεταβουμε σε μια νεα εποχη οσο το δυνατον πιο ομαλα. Δεν λεω οτι θα ειναι ευκολο, ωστοσο τις καταστροφολογιες και το ερεβος που μου παρουσιαζουν στην περιπτωση που δεν θα συμμορφοθω με αυτο που μου επιβαλλουν το γραφω -οπως πρεπει αλλωστε σε καθε εκβιασμο- στα παπαρια μου!

Κώστα, ο άλλος δρόμος είναι σίγουρα πιο δύσκολος και κανένας τους δεν έχει τα @@ να αναλάβει ευθύνες.. ούτε πριν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.... ΚΑΝΕΝΑΣ!

[el_hymador]

Αρχικά δημιουργήθηκε από guzzistas
Κώστα, ο άλλος δρόμος είναι σίγουρα πιο δύσκολος και κανένας τους δεν έχει τα @@ να αναλάβει ευθύνες.. ούτε πριν, ούτε τώρα, ούτε ποτέ.... ΚΑΝΕΝΑΣ!

Φανη, οι ευθυνες μπορει καλλιστα να γινουν αναγκες...και οι αναγκες οταν παρουσιαστουν δεν γινεται να τις γραψεις στα παλια σου τα παπουτσια οπως γινεται με τις ευθυνες... η τις αντιμετωπιζεις και παρουσιαζεσαι ανταξιος τους η

[stefanos]

Βλέπετε δηλαδή κάποιο άλλο δρόμο εκτός της χρεωκοπίας?
(εκτός της δίμηνης παράτασης που πήραμε βέβαια)

[Anty12]

Αρχικά δημιουργήθηκε από stefanos
Βλέπετε δηλαδή κάποιο άλλο δρόμο εκτός της χρεωκοπίας?
(εκτός της δίμηνης παράτασης που πήραμε βέβαια)

Ναι...αυτόν της ημι-λιποθυμίας...

δηλαδή...

δεν τους συμφέρει να χρεοκοπήσουμε γιατί μας έχουν δανείσει λεφτά....και τα θέλουν πίσω με τόκο...δεν τους συμφέρει να πεθάνουμε, ο πεθαμένος δεν πληρώνει...μισολιπόθυμοι μπορούμε να πληρώνουμε τα δανεικά... νεκροί όχι..

[stefanos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Anty12
Ναι...αυτόν της ημι-λιποθυμίας...

δηλαδή...

δεν τους συμφέρει να χρεοκοπήσουμε γιατί μας έχουν δανείσει λεφτά....και τα θέλουν πίσω με τόκο...δεν τους συμφέρει να πεθάνουμε, ο πεθαμένος δεν πληρώνει...μισολιπόθυμοι μπορούμε να πληρώνουμε τα δανεικά... νεκροί όχι..

Αν θέλαν τα λεφτά τους πίσω δεν θα επέβαλαν τέτοια είδους μέτρα που εξασφαλίζουν με σιγουριά ότι ΔΕΝ θα πάρουν τίποτα.
Το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίσουν να παίρνουν φτηνά δάνεια από το ιδιωτικό κεφάλαιο με συνταγές που χρησιμοποιούνται εκτεταμένα στις επιχειρήσεις (κλείσιμο εργοστασίων περικοπές μισθών) και είναι γνώριμα στο κεφάλαιο.

[alres]

[ Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ' το blog spina nel cuore.
Στη ζωή υπάρχουν ακόμα περισσότερες αποχρώσεις και διαστάσεις απ όσες υπάρχουν ανάμεσα στο μάυρο και στο γκρι.
Κειμενάρα ]


σε έψαχνα μεσα στη νύχτα και με έκαιγε η φωτιά

Χτες το βράδυ, μπροστά σε μια τράπεζα που καιγόταν με μια απόκοσμη μπλε φλόγα, στεκόταν ένας ηλικιωμένος με τη σημαία στον ώμο και τον έβγαζε φωτογραφίες ο στενότερός του συγγενής. Ίσως να την αναρτήσει πάνω από την τηλεόρασή του, σε φτηνή κορνίζα, με λεζάντα γραμμένη στο χέρι: καιρός να δούμε τις τράπεζες καμένες. Χωρίς να το ξέρει ο κύριος αυτός, υπέγραφε τη διαθήκη θανάτου μιας εικονικής χώρας. Ο κύριος αυτός, που δεν πρόλαβε να ζήσει εθνικά μεγαλεία για να λέει στα εγγόνια του, θα διατηρήσει αυτό το ενθύμιο για να το βλέπουν τα παιδιά του και να λένε: ε, ρε ο παππούς παληκάρι. Τέτοιους λεονταρισμούς μας δίδαξε το θέαμα να εκτιμούμε.

Συνηθίζουμε να σκεφτόμαστε τα γεγονότα με βάση τις αυστηρές μας πολιτικές και ηθικές αρχές. Να χωρίζουμε την ήρα από το στάρι: αυτός είναι καλός, αυτός είναι ρουφιάνος. Αυτό είναι σωστό, αυτό είναι άσχημο. Ο δρόμος μας μαθαίνει πως τα πράγματα δεν είναι απολύτως έτσι, πως τα γεγονότα και οι άνθρωποι είναι γεμάτοι αντιφάσεις, πως οι καταστάσεις μπορούν να κριθούν και έτσι και αλλιώς.

Συνηθίζουμε να οραματιζόμαστε το διάλογο, τη συλλογική λήψη αποφάσεων, το κίνημα και την αταξική κοινωνία σαν ένα κόσμο ηθικό, όμορφο, αγγελικά πλασμένο. Ακόμα και κείνοι που δεν είναι πολιτικοποιημένοι, έχουν στο νου τους μια ιδεάπολη, ένα ιδανικό τρόπο ύπαρξης όπου όλες οι εντάσεις εξομαλύνονται, όλες οι αντιφάσεις λύνονται, όλοι είναι ευτυχισμένοι.

Στην πραγματικότητα όμως η βία είναι βασικό συστατικό της πολιτικής, της καθημερινής ζωής. Η βία είναι βασικό συστατικό και της συλλογικής λήψης αποφάσεων. Ο κόσμος προτιμά την τηλεόραση και το θέαμα γιατί εκεί βρίσκει την ολοκλήρωση αυτής της επιθυμίας, να είναι όλα καλά, να βγάζουν όλα νόημα, να είναι όλα ζυγισμένα. Να κρατάμε τη βία μέσα στο σπίτι, που όλα έχουν τη θέση τους, όμορφα ταχτοποιημένα από την πατριαρχία, όλοι στις θέσεις τους για το δράμα. Να εξορκίζουμε τη βία κάπου αλλού, εκεί που δε φαίνεται, στα γκέτο των μεταναστών, στα σύνορα, στις παραγκουπόλεις του τρίτου κόσμου. Φωνάζουμε και οδυρόμαστε όποτε η βία αυτή εισβάλλει στη ζωή μας, απρόσμενα, με το έτσι θέλω. Δε φωνάζουμε γιατί δεχτήκαμε βία, φωνάζουμε γιατί δεν είναι τα πράγματα στη θέση τους, ο καλός δε νικά στο τέλος, δεν εμφανίζεται το ιππικό να σώσει την κατάσταση. Στο δρόμο τα πράματα μπερδεύουν, πρέπει να δράσεις για να αλλάξει κάτι, πρέπει να ενώσεις τη φωνή σου με άλλους, να βρεις τρόπο να αρχίσεις ή να σταματήσεις ένα γεγονός. Η δημοκρατία είναι βρώμικο πράμα, πρέπει να λερώσεις τα χέρια σου, δεν είναι κουστουμάκια και εσπρέσο και κλανιές στα έδρανα της βουλής.

Α, τι κρίμα που κάηκε ένα ιστορικό κτήριο της Αθήνας. Ρωτήστε, αυτούς που λυπούνται, ξέρουν που είναι το Αττικόν; ποιά ήταν η τελευταία φορά που πήγανε; είχανε πραγματικά οχτώ και εννιά ευρώ να σκάνε για να βλέπουν την τελευταία παραγωγή του κώλου στο “ομορφότερο σινεμά της Ευρώπης”; Δε λυπάμαι κανένα κτήριο, λυπάμαι τους ανθρώπους με τις χαραμισμένες τους ζωές και τα σφιγμένα δόντια. Αφού, ας το πάρουμε απόφαση, το Αττικόν δεν είχε τίποτα να μας διδάξει παρά το θάνατο, ας πεθάνει και αυτό μαζί με όλα τα μουσεία θανάτου.

Δείτε όμως και πόσα ιστορικά μνημεία αποκτήσαμε: το μαρμαροστρωμένο οδόστρωμα της σταδίου, στο ύψος της Κοραή, τα σχεδόν ισοπεδωμένα κράσπεδα της πανεπιστημίου, είναι τα νέα μνημεία. Ποιός θα περάσει από κει και δε θα νιώσει ανατριχίλα, μετά τις πολύωρες μάχες, στις οποίες χιλιάδες κόσμου κράτησε με το σώμα τις επιθέσεις μιας μίσθαρνης φασιστικής συμμορίας που βασικά ξεκαβλώνει πάνω σε όποιον λάχει, και η οποία έτρεχε πανικόβλητη όταν της τέλειωσαν τα χημικά; Ποιά ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε ανατριχίλα στο Αττικόν; όταν είχε αφήσει κάποιος άξεστος ανοιχτή την πόρτα και έμπασε ρεύμα;

Είμαι βέβαιος πως ακόμα και κείνοι που ζορίστηκαν από τις καταστροφές και τα επεισόδια, ακόμα και κείνοι που στενεύτηκαν, αγκομάχησαν, ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με την αδυναμία τους, τις αντιφάσεις τους, τις αναστολές και τα συμπλέγματά τους, όλοι εκείνοι, θα ξαναβρεθούν στο δρόμο, λίγο αλλαγμένοι την επόμενη φορά. Αλλά θα ξαναβρεθούν. Γιατί πήραν για άλλη μια φορά αυτή τη γεύση της περιπέτειας, την ιδέα πως όλα παίζονται, αυτής την αίσθηση της βαθιάς συγκίνησης που σε ηλεκτρίζει όταν κάποιο χέρι σε τραβάει μέσα στο χαμό για να σε σώσει, το ρίγος που σε διαπερνά όταν ενώνεις τη φωνή σου με χιλιάδες άλλες ανθρώπινες φωνές.

Ανηφορίζοντας το έρημο πια κέντρο πέρασα από ένα σημείο που κοιμούνται αρκετοί άστεγοι (εκεί κοντά στο “στολίδι της Αθήνας”). Ένας από αυτούς είχε ξυπνήσει και περιεργαζόταν με απορία μια τρέντυ φόρμα που είχε ακόμα πάνω το ταμπελάκι από το κατάστημα: του την είχαν αφήσει πιτσιρικάδες που λεηλάτησαν τα καταστήματα στην Ερμού. Αναρωτιόταν αν θα μπορούσε να τη φορέσει και πως. Αξία χρήσης το λένε αυτό.

Κάθεστε και μετράτε τα μηδενικά από τις ζημιές των πολυεθνικών για να μετράτε τη φτώχεια σας. Μετρήστε όμως κάτι άλλο: Πόσα ζευγάρια έκαναν έρωτα χτες βράδυ μετά από πολύ καιρό, ζέχνοντας δακρυγόνο, πόσες φιλίες ξαναδέθηκαν, πόσοι άνθρωποι βρέθηκαν που είχαν να μιλήσουν χρόνια, πόσα βλέμματα πόθου ανταλλάχτηκαν μέσα από γυαλιά του σκι, πάνω από αντιασφυξιογόνες μάσκες; πόσοι άνθρωποι άφησαν να κυλήσει ένα δάκρυ που δεν ήταν από τα χημικά, αλλά από ένα κρυφό πόνο που μόνο χτες βράδυ κατάφερε να βρει μια διέξοδο; Αυτόν τον πλούτο που μαράζωνε πλάι μας τόσον καιρό, αυτόν τον άγριο πλούτο τον πήρατε άραγε μυρωδιά χτες βράδυ; Και το νιώσατε άραγε πως κάποια μέρα θα είναι δικός μας και πάλι;

[ggs]

να μην ανοιγουμε νεο θρεντ... ας ελπισουμε οτι θα ειναι μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΕΑ αρχη...

[nikos_abel]

Αρχικά δημιουργήθηκε από alres
[ Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ' το blog spina nel cuore.
Στη ζωή υπάρχουν ακόμα περισσότερες αποχρώσεις και διαστάσεις απ όσες υπάρχουν ανάμεσα στο μάυρο και στο γκρι.
Κειμενάρα ]

Υπέροχο και αληθινό κείμενο.

Αυτό κουβέντιαζα χθες με κάποιους μη παρόντες που είχαν στεναχωρηθεί για τις καταστροφές.

Αλλά από μια άλλη οπτική γωνία.

Όταν γίνεται μάχη, υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες. Απλά ας ευχηθούμε να είναι μόνο
ίστορικά κτήρια και μάρμαρα.

Γιατί έρχονται κι άλλες μάχες, είναι σίγουρο,

[alres]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nikos_abel
Υπέροχο και αληθινό κείμενο.

Αυτό κουβέντιαζα χθες με κάποιους μη παρόντες που είχαν στεναχωρηθεί για τις καταστροφές.

Αλλά από μια άλλη οπτική γωνία.

Όταν γίνεται μάχη, υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες. Απλά ας ευχηθούμε να είναι μόνο
ίστορικά κτήρια και μάρμαρα.

Γιατί έρχονται κι άλλες μάχες, είναι σίγουρο,

Αν το συνδυάσεις και με αυτή την κλιπάρα

http://www.youtube.com/watch?v=cud_k9f6tqk

παίρνεις πολύ κουράγιο

Αυτό και αν είναι άλλη οπτική γωνία

[SVX]

τα λεει ολα κατω απτον χιμπατζη


http://kourkouti.sport24.gr/wp-conte...outi-t1251.jpg

[iosif]

ΕΝΩ το κειμενο ειναι καλο πεφτει σε καποιες απλοποιησεις

παντως μην ειστε σιγουροι οτι αυτοι που εκαιγαν τραπεζες ειναι οι ιδιοι με αυτους που εκαιγαν σινεμα και για τους ιδιους λογους.

[nikos_abel]

Αρχικά δημιουργήθηκε από iosif
ΕΝΩ το κειμενο ειναι καλο πεφτει σε καποιες απλοποιησεις

παντως μην ειστε σιγουροι οτι αυτοι που εκαιγαν τραπεζες ειναι οι ιδιοι με αυτους που εκαιγαν σινεμα και για τους ιδιους λογους.

Δεν ήταν και άλλοι λόγοι.

Γκοτ ιτ. Όποιος όχι γκοτ ιτ να το ξανασκεφτεί.

[iosif]

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, ΟΙ ΧΤΕΣΙΝΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΚΙ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ



Ο πολιτισμός και η παιδεία είναι τα δυο πόδια που στηρίζουν τον άνθρωπο να σταθεί όρθιος.

Όποιος μας θέλει σκυμμένους, φροντίζει να τα κόψει.

Ας σκεφτούμε καλά ποιος και γιατί έκαψε την Αθήνα χθες.
Να το σκεφτούμε ψύχραιμα.
Ο γνωστός ήρωας της Αγκάθα Κρίστι, Ηρακλής Πουαρώ λέει: κίνητρο, ευκαιρία, κέρδος.
Τα 3 στοιχεία για να βρείς τον εγκληματία.


Και κάποια ερωτήματα:


# Τυχαία έκαψαν τόσα νεοκλασικά-διατηρητέα ?
Τι θα χτιστεί στη θέση τους ? Πολυώροφα τσιμεντένια μεγαθήρια ? Σ’ ένα καταρρακωμένο κέντρο της Αθήνας όπου ήδη υπάρχουν ένα σωρό άδεια κτίρια ?

# Τυχαία τα δυο απ τα καμμένα ήταν κινηματογράφοι-χώροι πολιτισμού ? (να επισημανω εδω οτι κατι τετοιο δεν εχει ξανασυμβει σε καμια διαδηλωση)

# Ποιος θα βγει κερδισμένος αν ο κόσμος, από φόβο μην καεί ή τραυματιστεί, σταματήσει να διαδηλώνει ?

# Ποιος έχει τώρα ακόμα ισχυρότερο επιχείρημα για να πιέσει να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας ?

# Αυτοί που υπογράφουν τα μνημόνια του θανάτου, δεν οργανώνουν από τώρα τους τρόπους με τους οποίους θα περιορίσουν την έκφραση της αγανάκτησης και της οργής του κόσμου, η οποία όλο και θα εντείνεται το επόμενο διάστημα λόγω της όλο και μεγαλύτερης εξαθλίωσής του ?

Όπως ίσως θα ξέρετε είμαι καλλιτέχνης, δουλειά μου είναι το θέατρο, ζω και εργάζομαι στα Εξάρχεια, όπου σε ένα διατηρητέο έχουμε φτιάξει έναν χώρο πολιτισμού, το Θέατρο Εξαρχείων, το οποίο συντηρούμε με πολύ αγώνα και τεράστιες δυσκολίες. Κοιτάζω τον εαυτό μου λοιπόν, κοιτάζω τη δουλειά μου και γι αυτό ακριβώς, με κόπο μάλιστα, κατεβαίνω να διαδηλώσω για να σταματήσει το απόλυτο ξεπούλημα της χώρας μου κι η εξαθλίωση μας. Κατεβαίνω να διαδηλώσω μήπως και μπορέσω να ξαναρχίσω να ασκώ το επάγγελμά μου, την τέχνη μου, μήπως και το Θέατρο Εξαρχείων μπορέσει να επιβιώσει.

Και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί άλλοι κάτοικοι των Εξαρχείων που κοιτάν τον εαυτό τους, κι έτσι δεν είμαι μόνη μου και μπορώ να κατέβω με παρέα στη διαδήλωση, να σπάει κι ο φόβος…

Και μια προσωπική μαρτυρία:
Γύρω στις 6.15, ανεβαίνοντας από το κάτω μέρος του Συντάγματος προς τη Βουκουρεστίου, για να πάρω ανάσα γιατί είχαμε πνιγεί κυριολεκτικά απ’ τα χημικά που ρίχναν από τις 4.30 ήδη, βλέπω μπροστά στα μάτια μου πλήθος χουλιγκάνων γηπέδου με βαριοπούλες να σπάνε τη δαπεδόστρωση της Βουκουρεστίου και να έχουν ήδη βάλει φωτιά στη διασταύρωση με Ακαδημίας. Κάνα μισάωρο αργότερα, ενώ το σημείο ήταν απόλυτα προσβάσιμο, έβλεπα τις διμοιρίες των ΜΑΤ Σόλωνος κ Βουκουρεστίου να καμαρώνουν τη φωτιά και να περιμένουν να γίνει το κοντινό κτίριο παρανάλωμα…

φιλικά
Αννίτα Δεκαβάλλα

μια και ειναι δημοσια επιστολη, την κοινοποιω σαν αποψη της

[iosif]

EΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ????

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12653


Για άλλη μια φορά μία ειρηνική διαδήλωση στο Σύνταγμα εκφυλίστηκε σε γενικευμένη, ανεξέλεγκτη καταστροφή του κέντρου της Αθήνας. Αρχίζουμε λοιπόν τη συνήθη ιεροτελεστία: πρώτα, προσποιούμαστε συλλογικά τους έκπληκτους και σπάμε τα κεφάλια μας προσπαθώντας να βρούμε τι έφταιξε πάλι. Μην ήταν οι ανεπαρκείς κι ανεκπαίδευτοι αστυνομικοί; Μην η ανίκανη πολιτική ηγεσία τους; Μήπως αυτή τη φορά συνωμότες παρακρατικοί; Ή ακροαριστεροί επαναστάτες; Multiple choice. Αυτές είναι οι πιθανές απαντήσεις. Και στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης είναι όλες τους σωστές. Ο καθένας τα ρίχνει στον ταξικό ή ιδεολογικό εχθρό του, σχεδόν πάντα χωρίς στοιχεία. Εκπλησσόμεθα, ενοχλούμαστε, βολευόμαστε, ξεχνάμε και πάλι φτου κι από την αρχή μέχρι την επόμενη «μεγαλειώδη» διαδήλωση.

Τι μας συμβαίνει; Υπάρχει και μια άλλη εξήγηση. Είναι απλή αλλά λιγότερο sexy. Το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, όπως ασκείται στην Ελλάδα, έχει ως αποτέλεσμα να μην προστατεύονται άλλα βασικά ατομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην ελευθερία κίνησης, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία ή ακόμη και το δικαίωμα στη ζωή. Και κάπως έτσι, η Αθήνα καίγεται. Για να αποτρέψει τέτοια φαινόμενα, το Σύνταγμα της Ελλάδας προέβλεπε εξαρχής περιορισμούς στο δικαίωμα αυτό. «Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα» αναφέρει το άρθρο 11. Και συνεχίζει ο ανώτατος νόμος της χώρας να περιορίζει το δικαίωμα ορίζοντας το, σημειώνοντας πως «οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν… αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια» ή «αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής».

Υπάρχει έστω και ένας σώφρων άνθρωπος που να αμφισβητεί πως τα προχθεσινά επεισόδια συνιστούν «σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής»; Πως αν θες να πας σινεμά στο Αττικόν δεν πρέπει να φοβάσαι μη καεί με σένα μέσα; Πως αν γίνεται πλιάτσικο σε καταστήματα, οι υπάλληλοι και οι ιδιοκτήτες που δούλευαν εκεί θα μείνουν χωρίς δουλειά; Πως αν καίγονται κτήρια, δεν προσβάλλεται μόνο το «ταπεινό» δικαίωμα στην ιδιοκτησία αλλά μπορεί να απανθρακωθεί και το δικαίωμα στη ζωή, όπως τραγικά διαπιστώσαμε στη Marfin;

Δεν πρέπει να μασάμε τα λόγια μας. Άλλωστε η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μυρίζει πτωμαϊνη. Πότε θα γκρεμίσουμε τα ταμπού και τα τοτέμ της αν όχι τώρα; Οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, έτσι όπως έχουν καταντήσει να γίνονται τα τελευταία χρόνια δεν είναι νόμιμες. Γιατί δεν είναι συνταγματικές. Δεν προστατεύουν ούτε το δικαίωμα στη ζωή, ούτε το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Δεν προστατεύουν πια ούτε καν το ίδιο το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, γιατί όσοι θέλουν να διαδηλώσουν ειρηνικά δεν καταφέρνουν συχνά να το κάνουν, μέσα στην κόλαση του πετροπόλεμου, της ανομίας και των χημικών. Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα θα έπρεπε να απαγορευτούν. Αύριο κιόλας.

ΥΓ. Φυσικά το ίδιο το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι πρέπει να το υπερασπιστούμε. Δικαιούμαστε να το απολαμβάνουμε όλοι οι πολίτες απρόσκοπτα και χωρίς φόβο. Νόμος θα μπορούσε να ορίσει που, πως και πότε θα μπορούμε να μαζευόμαστε και να διαδηλώνουμε μαζικά κι ελεύθερα αντί του Συντάγματος. Thinking outside the box, το Ολυμπιακό Στάδιο θα μπορούσε να μετονομαστεί σε Πάρκο Δημοκρατίας, με Hyde Park Corners, ομιλίες, διαλόγους και άλλα δρώμενα παντού. Μία εύκολα προσβάσιμη γιορτή της Δημοκρατίας για δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αν το ήθελαν, μπροστά στις κάμερες και με σταθερή δημοσιογραφική κάλυψη ώστε να ακουστούν μηνύματα και αιτήματα. Κι όσο για τον «κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια» αν ξεφύγει το πράγμα; Ανοιχτοί χώροι γύρω γύρω, άρα πάει το αντάρτικο πόλεων στα σοκάκια. Κάμερες παντού, άρα να αποθαρρύνονται και να τιμωρούνται οι παράνομες πράξεις. Τι θα βλέπαμε τότε; Μαζικές, πολύχρωμες και μαχητικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Ατομικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Ελευθερία κίνησης για όλους. Ελάχιστη έως μηδενική «διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής». Ονειρεύομαι;