Ααααχ, Τσακ Νόρις... μεγάλωσα με σένα.. τότε που ήμασταν πιτσιρίκοι και μαζευόμασταν στο σπίτι μου, το μοναδικό στη γειτονιά που διέθετε βίντεο -είχαμε τα "μεγάλα" γερόντια να ζουν στη Γερμανία βλέπεις- όλα τα γειτονόπουλα και με τη συνοδεία της λεκάνης του πλυσίματος των ρούχων γεμάτη ζεστό ποπκόρν αλλά και δροσερής ντόπιας πορτοκαλάδας, βλέπαμε τη μοναδική σου μορφή αποχαυνωμένοι..
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το δεξί σου ντιρέκτ και την ανάποδη τούμπα που έκανε ελέφαντα να νιαουρίζει απ'το χέσιμο.. τι απίστευτο..
Το βλέμμα σου, ακόμα το θυμάμαι κι αισθάνομαι αυτά τα τόσο ανόμοια μεταξύ τους συναισθήματα.. το ρίγος της περιφάνειας και τον πραγματικό φόβο.. τώρα πια είμαι βέβαιος. Εσύ επικράτησες ανάμεσα στις φάτσες που μ'έκαναν να χέζομαι από μικρός, κάθε φορά που σ'έφερνα στο μυαλό. Το κορίτσι στον "Εξορκιστή" έρχεται δεύτερο και καταϊδρωμένο.
Τώρα... τώρα σ'έκαναν ανέκδοτο αλλά είμαι σίγουρος. Κάπου υπάρχεις και θα έρθεις για εκδίκηση.
ΥΓ: Κάτι μ'έπιασε, no offence οι "μελό"! Χιούμορ κάνουμε εδώ μωρέ!![]()