Καλό το θέμα δε λέω, αλλά ίσως κακώς τέθηκε ως ερώτηση ή αναρώτηση ή τέλος πάντων προβληματισμός.
Είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει οτιδήποτε για τον οποιονδήποτε (του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου) και δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθεί ο ένας να αλλάξει τη γνώμη ή την οπτική γωνία του άλλου.
Έτσι κι αλλιώς, τις ιδέες μας δεν μπορεί να τις αλλάξει κανείς, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι.
Ως τώρα το θέμα πάει κάπως έτσι:
reflection - «Παιδάκια γειά σας, είσαστε τύποι που τη βρίσκουν με τον κίνδυνο ή κάνω λάθος;»
Όλοι οι άλλοι - «Μπααα, μη νομίζεις, φλώροι είμαστε απλά μας αρέσουν τα μηχανάκια.»
reflection - «Μπορεί να μου το παίζετε εμένα φλώροι, αλλά από αυτά που λέτε νομίζω πως βγαίνει καθαρά το συμπέρασμα ότι είσαστε τύποι που τη βρίσκουν με τον κίνδυνο.»
Όλοι οι άλλοι - «Μπααα, αλήθεια λέμε, φλώροι είμαστε, απλά δε μας φαίνεται γιατί έχουμε ωραία άβαταρ.»
reflection - «Όχι, ίσως εσείς να μην το καταλαβαίνετε, αλλά υποσυνείδητα είσαστε τύποι που τη βρίσκουν με τον κίνδυνο.»
Όλοι οι άλλοι - «Ξεκόλλα, όχι.»
reflection - «Εσείς ξεκολλάτε, ναι.»
Όλοι οι άλλοι - «Όχι!»
reflection - «Ναι!»
Όλοι οι άλλοι - «Όχι!»
reflection - «Ναι!»
Όλοι οι άλλοι - «Όχι!»
Και πάει λέγοντας....
Ενώ η συζήτηση θα μπορούσε να περιοριστεί εύκολα στα:
reflection - «Παιδάκια γειά σας, σας γουστάρω (ή δεν σας γουστάρω, το ίδιο είναι) γιατί είσαστε τύποι που τη βρίσκουν με τον κίνδυνο.»
Όλοι οι άλλοι - «Μπααα, μη νομίζεις, φλώροι είμαστε απλά μας αρέσουν τα μηχανάκια.»
reflection - «Ό,τι και να μου λέτε εγώ τη βρίσκω να σας βλέπω έτσι, δεν θα μου το χαλάσετε τώρα εσείς...»
Όλοι οι άλλοι - «Ok...

»
Βέβαια, αν ήταν έτσι, δεν θα είχε φτάσει το θέμα στις 10 σελίδες, 2-3 και τέλος, οπότε...
