moto.gr on Instagram: https://www.instagram.com/motogrforum/
moto.gr on Facebook: https://www.facebook.com/groups/1800...3?locale=el_GR
Οδηγήστε έξυπνα και με ασφάλεια
Οδηγήστε έξυπνα και με ασφάλεια 2
moto.gr on Instagram: https://www.instagram.com/motogrforum/
moto.gr on Facebook: https://www.facebook.com/groups/1800...3?locale=el_GR
Οδηγήστε έξυπνα και με ασφάλεια
Οδηγήστε έξυπνα και με ασφάλεια 2
Μόλις γυρίσαμε και εμείς...
Το χάρηκα πολυ σήμερα...όχι για μένα, αλλά για τον Παναγιώτη και την οικογένεια του...
Λεπτομέρειες αύριο....
Back to base.
Sent from me using a computer.
χαρηκα που γνωρισα-ειδα εστω και για λιγο ολα τα παιδια.χαρηκα που ξαναειδα τον βασκα,τον λουλα και τον τζιμη μα πανω απολα χαρηκα για την ενοτητα που ενιωσα αναμεσα σε αγνωστους ουσιαστικα.ενα μπραβο στα παιδια που ηρθαν απο μακρια για να χαιρετησουν το παλικαρι,και οπως ειπε καποιος"ηξερε που διαλεξε"(εννοωντας πως απο εκει που ειναι,σιγουρα ταξιδευει)!να σαι καλα εκει πανω παναγιωτη..δεν σε ηξερα μα τα ματια σου τα λενε ολα!
....νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος....
Πραγματικά ήταν παράξενα σήμερα ιδιαιτέρα θα έλεγα, πίκρα γιατί έλειπε ο panvas, χαρά που μετά από πολύ καιρό ξαναείδα φίλους και ξαναβγήκαμε στους δρόμους ( ήτο και ο camen με το παρτάλι του να σημειωθεί, όπως και ότι δεν ξέμεινε πουθενά).
Μοναδικές οι στιγμές που ζήσαμε, καμπόσοι μαγκλαράδες με δακρυσμένα μάτια, κορίτσια που διακριτικά - βουβά πενθούσαν, γυαλιά που δεν βγήκαν σχεδόν καθόλου, κράνη, δέρματα, κορντούρες μηχανές σ' ένα παράταιρο περιβάλλον βυθισμένο στη σιωπή ενός τόπου μακάριας ανάπαυσης, αλλά και μια ανακούφιση ένα γαλήνεμα που επιτέλους μπορέσαμε να πούμε όπως θέλαμε το δικό μας "αντίο" σ' έναν φίλο. Τα 5 δύσκολα μέτρα που έγραψε η Ελένη, τ' άσπρα τριαντάφυλλα που δώσαμε στον Παναγιώτη, η υπέροχη μα σχεδόν καταθλιπτική θέα από το σημείο, του Πατραϊκού κόλπου, ήταν μερικά από τα κομμάτια που συνέθεσαν το σημερινό παζλ.
Μετά ο καφές στην Ναύπακτο,τα χαμόγελα και τα πειράγματα στην παρέα άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Ο μοτοσυκλετιστής δεν μπορεί παρά να πενθήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο και αυτό το αποδείξατε όλοι εσείς που κινήσατε άλλος από Θεσ/νίκη, άλλος από Λαμία, άλλος από Βόλο και μπόλικοι από Αθήνα για να τιμήσετε έναν φίλο. Συναισθήματα έντονα αντικρουόμενα, αλλά τέτοιες συγκινήσεις δίνη η μοτοσυκλέτα.
Σας ευχαριστώ όλους όσους ήρθατε αλλά και όσους τελικά δεν τα καταφέρατε για το σημερινό.
Να μας προσέχεις φίλε Παναγιώτη και να μας περιμένεις, κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να ξαναπάμε όλοι μαζί βόλτες.
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
να γιατι ειμαστε μοτοσυκλετιστεςΔημοσιεύθηκε αρχικά από vaska
Πραγματικά ήταν παράξενα σήμερα ιδιαιτέρα θα έλεγα, πίκρα γιατί έλειπε ο panvas, χαρά που μετά από πολύ καιρό ξαναείδα φίλους και ξαναβγήκαμε στους δρόμους ( ήτο και ο camen με το παρτάλι του να σημειωθεί, όπως και ότι δεν ξέμεινε πουθενά).
Μοναδικές οι στιγμές που ζήσαμε, καμπόσοι μαγκλαράδες με δακρυσμένα μάτια, κορίτσια που διακριτικά - βουβά πενθούσαν, γυαλιά που δεν βγήκαν σχεδόν καθόλου, κράνη, δέρματα, κορντούρες μηχανές σ' ένα παράταιρο περιβάλλον βυθισμένο στη σιωπή ενός τόπου μακάριας ανάπαυσης, αλλά και μια ανακούφιση ένα γαλήνεμα που επιτέλους μπορέσαμε να πούμε όπως θέλαμε το δικό μας "αντίο" σ' έναν φίλο. Τα 5 δύσκολα μέτρα που έγραψε η Ελένη, τ' άσπρα τριαντάφυλλα που δώσαμε στον Παναγιώτη, η υπέροχη μα σχεδόν καταθλιπτική θέα από το σημείο, του Πατραϊκού κόλπου, ήταν μερικά από τα κομμάτια που συνέθεσαν το σημερινό παζλ.
Μετά ο καφές στην Ναύπακτο,τα χαμόγελα και τα πειράγματα στην παρέα άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Ο μοτοσυκλετιστής δεν μπορεί παρά να πενθήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο και αυτό το αποδείξατε όλοι εσείς που κινήσατε άλλος από Θεσ/νίκη, άλλος από Λαμία, άλλος από Βόλο και μπόλικοι από Αθήνα για να τιμήσετε έναν φίλο. Συναισθήματα έντονα αντικρουόμενα, αλλά τέτοιες συγκινήσεις δίνη η μοτοσυκλέτα.
Σας ευχαριστώ όλους όσους ήρθατε αλλά και όσους τελικά δεν τα καταφέρατε για το σημερινό.
Να μας προσέχεις φίλε Παναγιώτη και να μας περιμένεις, κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να ξαναπάμε όλοι μαζί βόλτες.
...ειναι αρκετα που θελω να γραψω...
...και θελω να προσεξω πολυ τη λεπτη γραμμη που χωρίζει τη χαρά και τη λύπη με τη συγκίνηση!
τη χαρά γιατί στήθηκε μια βόλτα που πολλοί ήθελαν να κάνουν, ή είχαν καιρό να κάνουν, με μια αφορμή όχι ευχάριστη και τη λύπη βλέποντας ενα τσουρμο μαντράχαλους, να εχουν χασει τα λόγια τους, να προσπαθούν να "δικαιολογήσουν" τα αδικαιολογητα, να χάνουν τα λόγια τους... ακόμα και οταν συναντησα την αδερφη του Παναγιώτη, με το παιδί και τον άντρα της, της είπα "εσύ πρέπει να είσαι η αδερφή του Παναγιώτη, χάρηκα πολύ"! Ο,τι να ναι! Ούτε καν "τα συλληπητήριά μου" δεν ξεστόμισα!
τι περιεργο και συνναμα μαλακια μου! Συγνωμη κοπελια! Ελπίζω να καταλαβες
Πηγαμε πανω... το σημειο οσο κι αν σας φαινεται ηλιθιο αυτο που θα πω, ειναι το καλυτερο που θα μπορουσε να ειναι ο Παναγιωτης. Απλα το καλυτερο!
Σιγα σιγα αρχισαν οι πρωτες κουβεντες, τα πρωτα πειραγματα...
Ρε κεραταδες, ας ειμαστε παντα εδω και να βρισκομαστε κι ας ειναι το μονιμο πειραγμα σας ο πισινος μου! Δε με νοιαζει!
ας μπορουμε να βρισκομαστε συχνα, απο Αθηνα, απο Πατρα... απο τα κατω Σέκλανα... να γουσταρουμε, να γελαμε, να οδηγαμε...
Χαρηκα! Χαρηκα που γνωρισα ατομα, σορρυ που με μερικους δεν μιλησαμε...ειχα καιρο προσωπικα.
Να βολταρω εστω δικαβαλος και ήμουν "αλλού" ΚΑΙ γι αυτο!
Κι αλλα θελω να πω αλλα δεν το χω ρε γμτ. Ειμαι απο αυτους που οτι ειναι να πω το λεω καλυτερα με τα ματια. Στα γραπτα δεν...
Βυρωνα, ευχαριστω πολύ για το δικαβαλο στο υπεροχοτεραστιοφανταστικοτατο μπουρδελο σου! Απολαυση! (φανταστειτε το μεγεθος της στερησης) ομως... οσο κι αν ποναγα γυρνωντας σπιτι αμεσως μετα το μπανιο μου (sic) μπηκα στο car και... ισως να βρεθηκε αυτο που ψαχνω καιρο τωρα
Τελειωνοντας, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ!
Γεια σου Παναγιώτη, να σαι καλα οπου και να σαι!
υγ. Βασκα, να σαι καλα κι εσυ φιλε!
ειπες ολα οσα ηθελα-σκεφτομουν να πω...Πραγματικά ήταν παράξενα σήμερα ιδιαιτέρα θα έλεγα, πίκρα γιατί έλειπε ο panvas, χαρά που μετά από πολύ καιρό ξαναείδα φίλους και ξαναβγήκαμε στους δρόμους ( ήτο και ο camen με το παρτάλι του να σημειωθεί, όπως και ότι δεν ξέμεινε πουθενά).
Μοναδικές οι στιγμές που ζήσαμε, καμπόσοι μαγκλαράδες με δακρυσμένα μάτια, κορίτσια που διακριτικά - βουβά πενθούσαν, γυαλιά που δεν βγήκαν σχεδόν καθόλου, κράνη, δέρματα, κορντούρες μηχανές σ' ένα παράταιρο περιβάλλον βυθισμένο στη σιωπή ενός τόπου μακάριας ανάπαυσης, αλλά και μια ανακούφιση ένα γαλήνεμα που επιτέλους μπορέσαμε να πούμε όπως θέλαμε το δικό μας "αντίο" σ' έναν φίλο. Τα 5 δύσκολα μέτρα που έγραψε η Ελένη, τ' άσπρα τριαντάφυλλα που δώσαμε στον Παναγιώτη, η υπέροχη μα σχεδόν καταθλιπτική θέα από το σημείο, του Πατραϊκού κόλπου, ήταν μερικά από τα κομμάτια που συνέθεσαν το σημερινό παζλ.
Μετά ο καφές στην Ναύπακτο,τα χαμόγελα και τα πειράγματα στην παρέα άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Ο μοτοσυκλετιστής δεν μπορεί παρά να πενθήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο και αυτό το αποδείξατε όλοι εσείς που κινήσατε άλλος από Θεσ/νίκη, άλλος από Λαμία, άλλος από Βόλο και μπόλικοι από Αθήνα για να τιμήσετε έναν φίλο. Συναισθήματα έντονα αντικρουόμενα, αλλά τέτοιες συγκινήσεις δίνη η μοτοσυκλέτα.
Σας ευχαριστώ όλους όσους ήρθατε αλλά και όσους τελικά δεν τα καταφέρατε για το σημερινό.
Να μας προσέχεις φίλε Παναγιώτη και να μας περιμένεις, κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να ξαναπάμε όλοι μαζί βόλτες.
ειπες ολα οσα δεν σκεφτομουν και δεν ηθελα να πω,αλλα εισαι ο μητσος και σ αγαπαω ρε @ρχειδι......ειναι αρκετα που θελω να γραψω...
...και θελω να προσεξω πολυ τη λεπτη γραμμη που χωρίζει τη χαρά και τη λύπη με τη συγκίνηση!
τη χαρά γιατί στήθηκε μια βόλτα που πολλοί ήθελαν να κάνουν, ή είχαν καιρό να κάνουν, με μια αφορμή όχι ευχάριστη και τη λύπη βλέποντας ενα τσουρμο μαντράχαλους, να εχουν χασει τα λόγια τους, να προσπαθούν να "δικαιολογήσουν" τα αδικαιολογητα, να χάνουν τα λόγια τους... ακόμα και οταν συναντησα την αδερφη του Παναγιώτη, με το παιδί και τον άντρα της, της είπα "εσύ πρέπει να είσαι η αδερφή του Παναγιώτη, χάρηκα πολύ"! Ο,τι να ναι! Ούτε καν "τα συλληπητήριά μου" δεν ξεστόμισα!
τι περιεργο και συνναμα μαλακια μου! Συγνωμη κοπελια! Ελπίζω να καταλαβες
Πηγαμε πανω... το σημειο οσο κι αν σας φαινεται ηλιθιο αυτο που θα πω, ειναι το καλυτερο που θα μπορουσε να ειναι ο Παναγιωτης. Απλα το καλυτερο!
Σιγα σιγα αρχισαν οι πρωτες κουβεντες, τα πρωτα πειραγματα...
Ρε κεραταδες, ας ειμαστε παντα εδω και να βρισκομαστε κι ας ειναι το μονιμο πειραγμα σας ο πισινος μου! Δε με νοιαζει!
ας μπορουμε να βρισκομαστε συχνα, απο Αθηνα, απο Πατρα... απο τα κατω Σέκλανα... να γουσταρουμε, να γελαμε, να οδηγαμε...
Χαρηκα! Χαρηκα που γνωρισα ατομα, σορρυ που με μερικους δεν μιλησαμε...ειχα καιρο προσωπικα.
Να βολταρω εστω δικαβαλος και ήμουν "αλλού" ΚΑΙ γι αυτο!
Κι αλλα θελω να πω αλλα δεν το χω ρε γμτ. Ειμαι απο αυτους που οτι ειναι να πω το λεω καλυτερα με τα ματια. Στα γραπτα δεν...
Βυρωνα, ευχαριστω πολύ για το δικαβαλο στο υπεροχοτεραστιοφανταστικοτατο μπουρδελο σου! Απολαυση! (φανταστειτε το μεγεθος της στερησης) ομως... οσο κι αν ποναγα γυρνωντας σπιτι αμεσως μετα το μπανιο μου (sic) μπηκα στο car και... ισως να βρεθηκε αυτο που ψαχνω καιρο τωρα
Τελειωνοντας, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ!
Γεια σου Παναγιώτη, να σαι καλα οπου και να σαι!
υγ. Βασκα, να σαι καλα κι εσυ φιλε!
πολλα μπραβο για την ιδεα και για την υλοποιηση της.
δυστυχως δεν μπορουσα να ερθω....αυτα..
επιτρεπεται να πεφτεις επιβαλεται να σηκωνεσαι
Μια που πιάσαμε τα συναισθηματικά να προσθέσω κάτι.....την μεγάλη λύπη για τον χαμό του φίλου μας την πέρασα όταν έμαθα τα νέα....
Τα χτεσινά δάκρυα είναι δάκρυα χαράς που προέρχονται απο την διαπίστωση οτι οι ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ έχουν φίλους και οι φίλοι, έστω και το "περίεργο" είδος που είμαστε όλοι εμείς για τον Παναγιώτη, δεν ξεχνάνε και είναι μαζί του....
Δεν έχω χάσει παιδί αλλά νομίζω οτι για τους δικούς του ανθρώπους είναι μια μικρή, ελάχιστη, μηδαμινή ανακούφιση το γεγονός οτι το παιδί τους είχε γύρω του κόσμο που τον αγαπούσε.....
Argy
Για πείτε ρε, πήγατε Ναύπακτο και μετά; τι είχε το πρόγραμμα;
Χάσαμε τον Καπετάνιο για καμιά 30ρια χλμ και ψάχναμε να βρούμε βενζίνη για την Helen...αυτάααααααα
Ε καλά αυτό το παιδί είναι σίγουρος ότι εκεί που πάει είναι πολύ λογικό να έρθουν και οι άλλοι από εκεί.
το κορίτσι μες την ατυχία ήταν χθες...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση