Aφιερωμενο σε οσους ειναι γεννημενοι απο 1950-1980

[irinia]

Κάλά όλα αυτά, αλλά και οι νέοι αυτοί δεν έχουν γονείς από τη παλαιότερη γενιά;
Δεν οφείλεται η "κατάντια" τους σε βάσεις που ΔΕΝ πήραν από το σπίτι τους;
Μόνοι τους μεγαλώνουν;

ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ..............


Σέ όσο άποστειρωμένο περιβάλλον καί νά θές νά μεγαλώσεις το παιδί σου,
δέν μπορείς.
Σίγουρα σού άναλογεί μερίδιο εύθύνης,άλλά ό καθημερινός βομβαρδισμός
άπό παντού είναι τέτοιος πού ή οίκογένεια έχει σίγουρα δεύτερο καί τρίτο ρόλο.
Μέ συνέπεια τίς περισσότερες φορές νά χάνει τό παιχνίδι.

[nikos_abel]

(ΙΣΩΣ) Δηλαδή την αναζήτηση της παρέας, της συντροφιάς, τη διέξοδο στη μοναξιά που εμπνέει η μη προσωπική αναζήτηση και δίψα για ζωή.
Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να σου ενστερνιστεί, η δίψα, το πάθος για τη ζωή!
Και εκεί έχει αποτύχει παταγωδώς το σχολείο. Δεν εμπνέει!
Ίσως...

Το αυτό.

Βλέπουμε τα κοπέλια μισή ώρα στα πεταχτά το πρωί (ενώ ετοιμαζόμαστε όλοι, ξεσκατώνουμε, σιγυρίζουμε κτλ) και άλο ένα δίωρο πάλι στα πεταχτά το βράδυ (ενώ πάλι τα κυνηγάμε να φάνε, ξεντυθούνε, ξεσκατώνουμε, μαγειρεύουμε κτλ κτλ).
Τα μεγαλώνουν το σχολείο, το φροντιστήριο και οι φίλοι τους.

Άρα έχουμε (ως γονείς) δυόμισι ώρες με τα παιδιά μας. Ας μη καθόμαστε στον καναπέ βλέποντας ΤιΒι για να ξεκουράσουμε το κορμί μας,
ας στίψουμε το μυαλό μας να βρούμε τρόπους να συνδεθούμε, να παίξουμε και να επικοινωνήσουμε (να και ένας ακόμη λόγος γιατί ΚΑΙ τα βιβλία από χαρτί έχουν ακόμη θέση στη ζωή μας).
Πέντε χαζομάρες που έχουμε να μεταφέρουμε ας μην τις αφήσουμε για αργότερα.
Από πριν ξεκινήσουν τα σχολεία αρχίζει ο αγώνας. Να βρεις τη χρυσή τομή ώστε το παιδί να αποκτήσει κριτική σκέψη,
χωρίς να αναγκαστεί αν είναι ο τρελός του χωριού, ο παράξενος.
Έχουμε δυόμιση ώρες.

Σίγουρα σού άναλογεί μερίδιο εύθύνης,άλλά ό καθημερινός βομβαρδισμός
άπό παντού είναι τέτοιος πού ή οίκογένεια έχει σίγουρα δεύτερο καί τρίτο ρόλο.
Μέ συνέπεια τίς περισσότερες φορές νά χάνει τό παιχνίδι.

Δεν είμαι ρομαντικός, κάντε αυτές τις δυο ώρες να μετράνε πιο πολύ στο παιδί σας από την υπόλοιπη μέρα.
Διαγράψτε από το μυαλό σας ΟΛΑ τα άλλα θέματα εκείνη την ώρα.
Αφού κάποιοι γονείς δεν το καταφέρνουν, τότε η ευθύνη ΕΙΝΑΙ δική τους πρωτίστως.
Και των γονέων των γονιών, αυτών που δεν ήταν μπάζα. Γαίτανάκι πάει.

Βλέπεις ''γονιός'' δεν σπουδάζεται κάπου, ούτε μαθαίνεις να εισαι γονιός σε φροντιστήρια
αλλά γίνεσαι μαζί με το παιδί (η τα παιδιά) που μεγαλώνεις αρκει να έχεις την διάθεση
να ''ακούσεις'' τον παλμό τους και να ''ζήσεις'' πραγματικά δίπλα τους

Α ναι, και μένα χάθηκε το γιούζερ μάνουαλ κατά τη γέννα, περισσεύει κανένα;

[irinia]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΣΑ ΟΧΙ ΔΥΟ ,ΑΛΛΑ ΔΕΚΑΔΥΟ ΩΡΕΣ.............


Καί πρός τό παρόν,άσπαζόμενος τό ρητό μηδένα πρό τού τέλους,τόν βλέπω νά έχει προκοπή.
όσοι κοπιάσουν πολύ θά δούν τά παιδιά τους πιστεύω νά τραβάνε μπροστά.
Άπλά άναφέρομαι στόν μέσο όρο.
Όταν π.χ. έρχεται γονιός καί τού άνακοινώνεις τήν τιμωρία τού παιδιού του γιά πολύ σοβαρό
παράπτωμα στό σχολείο καί σού λέει καί τί νά τόν κάνω έγώ 2 μέρες σπίτι,δέν μπορείτε νά τόν κρατήσετε έσείς..??
ΤΟΤΕ ΜΕΝΕΙΣ ΠΑΞΙΜΑΔΙ, καί σκέφτεσαι ,μάλλον ένα πήδημα ήταν γιαυτόν τό παιδί..!!

[nikos_abel]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΣΑ ΟΧΙ ΔΥΟ ,ΑΛΛΑ ΔΕΚΑΔΥΟ ΩΡΕΣ.............


Καί πρός τό παρόν,άσπαζόμενος τό ρητό μηδένα πρό τού τέλους,τόν βλέπω νά έχει προκοπή.
όσοι κοπιάσουν πολύ θά δούν τά παιδιά τους πιστεύω νά τραβάνε μπροστά.
Άπλά άναφέρομαι στόν μέσο όρο.
Όταν π.χ. έρχεται γονιός καί τού άνακοινώνεις τήν τιμωρία τού παιδιού του γιά πολύ σοβαρό
παράπτωμα στό σχολείο καί σού λέει καί τί νά τόν κάνω έγώ 2 μέρες σπίτι,δέν μπορείτε νά τόν κρατήσετε έσείς..??
ΤΟΤΕ ΜΕΝΕΙΣ ΠΑΞΙΜΑΔΙ, καί σκέφτεσαι ,μάλλον ένα πήδημα ήταν γιαυτόν τό παιδί..!!

Δυστυχώς έχεις απόλυτο δίκιο.