Έπρεπε να γεράσω , αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια ...
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν ... Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις ...
Θανασης Βεγγος...
http://www.youtube.com/watch?v=MtsmuVA0m7c
............................
Τελευταία τροποποίηση από blackbusa; 15/04/2012 στις 11:10.
Η ευτυχια ειναι αποκλειστικα και μονο θεμα λινγκουιστικς.
Οποιος αισθανεται δυστυχης μπορω να του κανω λοτζικαλ σαπορτ.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Την πρώτη πρόταση ας πούμε την καταλαβαίνω.Δημοσιεύθηκε αρχικά από DrBig
Για το δεύτερο θα ήθελα να μου εξηγήσεις.
Σε έναν καρκινοπαθή που ζει καθημερινά με σωματικό και ψυχικό πόνο, έχει παραιτηθεί από τη ζωή που τον έχει χτυπήσει και σε άλλους τομείς, βρίσκεται σε απόγνωση και απελπισία γιατί δεν βλέπει κανένα φως μπροστά, τι ακριβώς θα αποτελούσε λότζικαλ σαπόρτ;
Ματαιότης ματαιοτήτων; Είσαι ένα τίποτα, πας στο τίποτα οπότε μην χολοσκάς;
Εξ ου και ο καρκίνος, όμως.
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Αν ψαχνεις να βρεις φως στο μελλον, εχασες. Το οποιο φως βρισκεται στο εδω και τωρα. Η αισθηση της ευτυχιας ειναι αντιστροφως αναλογη της αποστασης μεταξυ αυτου που εισαι και αυτου που θα ηθελες να εισαι.
Η γατα για παραδειγμα δεν εχει τετοια θεματα γιατι το κεφαλι της δεν ειναι γεματο λεξεις και εννοιες.
Οσο για τον καρκινοπαθη, ο πονος που βιωνει στο εδω και τωρα εχει αμεση σχεση με το μελλον που θα ηθελε να δει και δεν βλεπει.
Και κατι αλλο....Don't argue with reality.
Τελευταία τροποποίηση από DrBig; 15/04/2012 στις 09:52.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Και ξανα κατι αλλο. Συχνα μπερδευουμε την χαρα με την ευτυχια, την λυπη με την δυστυχια. Ευτυχια και δυστυχια δεν υπαρχουν, μονο χαρα και λυπη. Το δε νευρικο μας συστημα εχει την ιδιοτητα να παραγει οπτικη της πραγματικοτητας βασει της συναισθηματικης φορτισης. Μεχρις οτου να το παρεις χαμπαρι.
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Τον πόνο πως τον διώχνεις με λότζικαλ σαπόρτ πες μου. Τον νιώθεις, δεν είναι λέξεις. Τα υπόλοιπα της πρώτης πρότασης περί ευτυχίας, χαράς λύπης τα έχω σκεφτεί.
Α, σου έστειλα πμ.
Τον πονο τον αποδεχεσαι, δεν αλλαζει. Αυτο ομως που αλλαζει ειναι η ερμηνεια του, η οποια πιστεψε με οτι ποναει περισσοτερο. Το θεμα ειναι οταν σου συμβαινει κατι, το τι σκεφτεσαι. Αυτο μπορεις να το ελεγξεις απολυτα (αν θες).
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Άρα στην αρχή που είπες "Οποιος αισθανεται δυστυχης μπορω να του κανω λοτζικαλ σαπορτ", αυτό που θα του έλεγες να κάνει είναι καταρχήν να το αποδεχθεί και έπειτα να αλλάξει τρόπο σκέψης για το πρόβλημα.
Το άσχημο είναι ότι δεν έχουν όλοι την ψυχική δύναμη, την εξωτερική υποστήριξη και την διαύγεια στο μυαλό για να πράξουν έτσι. Ούτε είναι όλα τα προβλήματα της ίδιας πολυπλοκότητας.
Ομολογώ περίμενα μια πιο σύνθετη και λυτρωτική απάντηση αλλά όπως πάντα το απλό είναι και το πιο δύσκολο.
Ειμαστε γεματοι απο εσωτερικες αντιφασεις λογικης. Εκει κολλαει το 'λοτζικαλ'. Ενω νομιζουμε οτι ειμαστε λογικα οντα (και ειμαστε) πολυ συχνα (σχεδον παντα) ειτε υπαρχουν αντιφασεις, ειτε τα αξιωματα της λογικης μας ειναι αυθαιρετα και πολυ συχνα, αλλονων.
Η αποδοχη του τι ειμαστε (ειτε εχουμε δικιο σε σχεση με αυτο που νομιζουμε οτι ειμαστε, ειτε οχι) ειναι το πρωτο βημα ωστε να ξεφυγει ο εγκεφαλος μας απο παγιωμενα loops
Υπαρχουν τα απλα προβληματα και τα απλουστερα. Ολα τα αλλα ειναι εσωτερικες δικαιολογιες που επιφανειακα κατευναζουν αλλα στο βαθος τριβελιζουν. Την ψυχικη δυναμη για το οτιδηποτε την εχει οποιοσδηποτε 'θελει' και οχι 'θα ηθελε' η 'θα επιθυμουσε'. Οταν 'μολυνεις' την λεξη 'θελω' με κατι για το οποιο δεν υπαρχει καν αποδειξη οτι πραγματαικα το θελεις, τοτε χανεις την πργαματικη διασταση του 'θελω'
Δεν υπαρχει κατι πιο απλο.
Το που θα καταληξεις στο οτιδηποτε εχει να κανει με την αγνοτητα της προθεσης σου. Αν πραγματικα σε ενδιαφερει η διαυγεια του νου και γουσταρεις με τον τροπο που ενας μαθηματικος η φυσικος ατενιζει εκστατικα ενα προβλημα (για να καταλαβει και οχι για να γραψει paper που θα τον κανει διασημο) τοτε sky is the limit!
Ολα περναν αλλα αφηνουν τρυπα.
Διάλεξε το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις ανάμεσα στα άπειρα μέλλοντα που μπορείς να ακολουθήσεις. Αυτό μπορείς να το κάνεις κάθε στιγμή με ελάχιστο όριο το χρόνο πλανκ, τουλάχιστον στη δικιά μας γωνιά του σύμπαντος.
Ο πόνος είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Και ομοίως, βάση της ελεύθερης βούλησης, μπορείς να τον αποδεχτείς ή να μην τον αποδεχτείς.
Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)
Να μπορούσα μόνο να τα δω όλα αυτά να λειτουργούν στην πράξη και όχι φιλοσοφικά και δεν θα' θελα τίποτα άλλο. Τώρα πια είναι αργά βέβαια.
ουτε ψυχη υπαρχει ... ουτε και "ψυχολογικα " προβληματα ...... ειναι ανεπαισθητες πτωσεις τασης στο δικτυο των νευρωνων...
επισης ειναι μια τεραστια ξεδιαντροπη συνομωσια των γιατρων μασονων - ψυχολογων για να τους εχουμε αναγκη και να μας τα παιρνουν
και το αγαπατε αλληλους και "γυρνα και το αλλο μαγουλο" ειναι μια απατη της εκκλησιας για να επιβιωνουν και οι φλωροι και οχι μονο οι δυνατοι
Τελευταία τροποποίηση από SVX; 15/04/2012 στις 11:42.
Accipere quam facere praestat injuriam
???
Όλα καλά;
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση