Για αυτό δεν θέλω να λύνω τώρα εν θερμό. Ο Θανάσης όμως μεγαλύτερο πρόβλημα και κάτι πρέπει να κάνουμε. Του λέω με σιγουριά, ότι ξέρω που να πάμε. Με κοιτάει περίεργα, γιατί ξέρει, ότι ποτέ δεν ήμουν στην Αγγλία και ίσως να σκεφτόταν, ποια είναι εκείνη η πινακίδα, που εγώ πρόσεξα και αυτός όχι. Αλήθεια κρύβεται όμως στο GPS μου. Ο ιδιοκτήτης της Touratech στην Τσεχία μου έδωσε κάποτε, για κάθε ενδεχόμενο, όταν πήγα Μαρόκο, ένα αρχείο με τους αντιπροσώπους BMW στην Ευρώπη. Τα πέρασα τότε στα Points Of Interest, αλλά ποτέ δεν τα χρειάστηκα. Μέχρι τώρα. Πάμε Θανάση, ακολούθησε με, θέλουμε μόνο 15χλμ! Το Garmin με οδήγησε αλάνθαστα μπροστά στην αντιπροσωπεία και ο Θανάσης έμεινε... κάγκελο. Το Zumo του έχει μέσα και το δίκτυο των ραντάρ και άλλα νέα καλούδια, έτσι πιθανώς υποτίμησε το παλαιότερο μου 278C, δεν θα φανταζόταν, ότι μπορεί να έχω κάτι μέσα, που το δικό του να μην έχει. Και όμως! Το στιλ των καταστημάτων BMW είναι παντού το ίδιο περίπου, όπως τα γνωρίζουμε από την Ελλάδα, την Γερμανία. Γυάλινες επιφάνειες, ίδιες γραμματοσειρές, ίδια οργάνωση, ίδια σταντ για ρούχα και αξεσουάρ. Θανάσης τελικά παίρνει ένα ημίψηλο touring μποτάκι και επειδή και στο αδιάβροχο έχει ζημιά, του διαλύεται στο κάβαλο, αγοράζει εκ νέου το ίδιο. Εγώ λιμπίζομαι πολλά, αλλά τελικά με νικάει η σκρουτσίαση. Ή ίσως απλή λογική, που λέει, ότι δεν αγοράζεις μόνο και μόνο επειδή βρέθηκες στο κατάστημα, ιδιαίτερα, όταν τίποτα δεν χρειάζεσαι. Anyway, πίνουμε προσφερόμενο καφέ, χάνουμε ευχάριστη ωρίτσα και ο Θανάσης 400 Ευρώ...