...,.]
...,.]
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
..,΄'
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Το προβλεπόμενο τέλος σημερινής ημέρας είναι το δυτικό, παραλιακό Ullapool,που βρίσκεται γεωγραφικά λίγο πιο ψηλά από το Inverness, από το οποίο ξεκινήσαμε και εάν πηγαίναμε άμεσα, η απόσταση μεταξύ τους δεν φτάνει τα εκατό χιλιόμετρα. Αλλά ολόκληρος ο κύκλος, όπως τον κάνουμε, έχει 450 χιλιόμετρα. Όχι εύκολου δρόμου. Μετά την στάση κατεβαίνουμε πια νότια προς το Ullapool,κυρίως με μεγάλο δρόμο με ανοικτές στροφές, που επιτρέπει ταχύτητες 80-120χλμ/ω, ανάλογα. Εάν η ακτή στο Durness μου θύμιζε την Γρανιτένια ακτή της Βρετάνης, αυτή μου θυμίζει [κακή έκφραση, αφού δεν έχω πάει, έτσι φαντάζομαι απλά...] την νορβηγική Atlantic road. Αργότερα ο Θανάσης μου τα επιβεβαιώνει.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
.....
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Όλη η σημερινή ημέρα ήταν ένα μικρό θαύμα. Συνεχίζουμε χαλαροί στο Ullapool, σβέλτα, χωρίς φόβο των τσουχτερών προστίμων της Νορβηγίας. Γενικά, η Σκωτία δεν είναι η χώρα, όπου η αστυνομία τιμωρεί συνεχώς τους οδηγούς. Όχι, οι οδηγοί δεν είναι ούτε δειλοί ούτε αργοί, είναι όμως λογικοί. Παραβιάζουν τα όρια, αλλά συνεκτιμώντας τις συνθήκες. Ποτέ δεν αισθανθήκαμε ούτε από την αστυνομία να μας κάνει γυμνάσια, ούτε ότι οι επικίνδυνοι οδηγοί μας απειλούν και δεν μας προστατεύει η αστυνομία. Όλα κυλούσαν ομαλά, μέσα σε λογικά πλαίσια και σαν στον αυτόματο πιλότο. Και όλα αυτά με ελάχιστη παρουσία αστυνομίας ως προς το κατασταλτικό έργο. Αντίθετα, όσον αφορά το προληπτικό της έργο, δηλαδή στα επικίνδυνα σημεία, επισκευές δρόμου ή σε τροχαία, εκεί ήταν πάντα παρούσα. Η κίνηση στους δρόμους γενικά το καλοκαίρι είναι πυκνή, είναι πολλοί οι τουρίστες. Βέβαια μέσα στην ημέρα διασκορπίζονται σε τόσους δρόμους, που δεν το καταλαβαίνεις. Μερική είναι στους παραλιακούς, άλλοι στην ενδοχώρα με τις λίμνες, αλλά το βράδυ στα ξενοδοχεία και άλλα καταλύματα καταλαβαίνεις, ότι όλα είναι γεμάτα.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Στο Ullapool θα φτάσουμε σούρουπο, με την πρώτη ματιά μας αρέσει. Πάλι δεν έχουμε κλείσει τίποτε, αλλά μας φαίνεται αρκετά μεγάλο, γνωρίζουμε για τουλάχιστον τρία ξενοδοχεία στο booking.com συν σίγουρα πολλά ΒΒ. Κάτι θα βρεθεί. Αλλά εδώ κάψαμε την γούνα μας. Γεμάτα, απελπιστικά γεμάτα. Όλα. Τα γυρίζουμε όλα και δεύτερη φορά, δοκιμάζουμε τα πάντα. Διπλό κλάμα, γιατί με τις βόλτες ψαξίματος εντοπίζουμε και δύο φοβερά παμπ που θα θέλαμε ήδη να καθόμαστε. Ξεχάσαμε, ότι έχουμε ΣΚ και η πόλη θα κλείσει όλες τις κλίνες και λόγω αυτού. Τι να κάνουμε, αρέσει - δεν αρέσει, θα πρέπει να συνεχίσουμε παρακάτω. Εκείνη την ώρα είμαστε σίγουρα κάπως κουρασμένοι, βράδιασε και εμείς είμαστε σε κάποια αβεβαιότητα. Εμείς με τον Θανάση καθόμαστε στις μηχανές και τα κορίτσια εναλλάξ κατέβαιναν και ρωτάνε στα ΒΒ εκεί, που δεν είναι σίγουρο, εάν έχουν ή όχι γεμάτο. Πολύ κέφι για μοίρασμα δεν έχουμε. Σε τέτοιες καταστάσεις όμως είναι ευκαιρία να καταλάβεις, με ποιον έχεις να κάνεις, πως λειτουργεί κάτω από πίεση. Πρέπει να αναγνωρίσω, ότι παρά τις δυσμενείς συνθήκες όλοι μας ως βαλβίδα έχουμε περισσότερο το χιούμορ και γέλιο, παρά την γκρίνια και βρισιές. Εγώ με την Ελπίδα πια γνωριζόμαστε, ότι μάλιστα σε συνθήκες ιδιαίτερης πίεσης τραβάμε πάντα το κουπί μαζί και πρόθυμα και συνεργαζόμαστε καλά, πάντως φαίνεται, ότι παρόμοια αντιδρούν και ο Θανάσης με την Βάνα.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Με την Ελπίδα είμαστε μία φορά στην νότια Πορτογαλία, το 2001 και τότε ήταν ακόμα πολύ πιο πίσω σε σχέση με το 2004, που μερικοί Έλληνες γνώρισαν το Faro. Το 2001 ήταν υποβαθμισμένο και με πολύ άσχημους δρόμους. Κάνουμε όλη την ημέρα εκεί κάτω και τελικά πλησιάζουμε την Λισσαβώνα από Νότο, περνώντας πρώτα από μεγάλες βιομηχανικές περιοχές, ορυχεία λιγνίτη και μπαίνοντας στα προάστια της πρωτεύουσας δεν μας άρεσε καθόλου. Ναι, πιθανόν την αδικήσαμε, πρέπει να ξανά πάμε, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Τότε, δεν μας άρεσε καθόλου και αηδιάσαμε. Και ρωτάει η Ελπίδα [οκτώ το βράδυ, μετά από όλη την ημέρα στο αμάξι], : «Και δεν μου λες, η Τσεχία? Πέφτει πολύ μακριά? Γιατί για την επιστροφή στην Ανκόνα έχουμε ακόμα τέσσερεις ημέρες, μήπως να κάναμε ένα ντου στους δικούς σου?»
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
«Βασικά Ελπίδα, εδώ δίπλα είναι, τίποτα δεν είναι, Πάμε? Ξάπλωσε και θα σε ξυπνήσω όταν φτάσουμε...» Και πράγματι, γεμίζουμε ρεζερβουάρ, τραβάμε για Πόρτο και μετά από 24 ώρες συνεχούς οδήγησης κάνουμε έκπληξη στους γονείς μου στην βόρεια Τσεχία. Οπότε, ναι, εμείς με την Ελπίδα δεν τραβάμε κανένα ζόρι, είμαστε ταξιδιωτικά αρκετά «βλαμμένοι». Άρα, το να μην υπάρχει ΒΒ σε κάποιο Ullapool, σιγά τα λάχανα! Τι να πάθεις μέσα στην Ευρώπη, μέσα στον πολιτισμό? Καλού κακού φουλάρουμε και τις δύο μηχανές στην έξοδο από την πόλη, ντυνόμαστε πιο ζεστά, γιατί η νύχτα, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί και να είναι μακριά.... και ξεκινάμε.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
..,.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Στην αρχή ρωτάμε παντού στην έξοδο της πόλης, μετά τα κτήρια έτσι και αλλιώς αραιώνουν και δεν έχεις που να ρωτάς. Κάπως έτσι, άθελα, φτάνουμε μέχρι και το Kyle, που βασικά είναι ένα από μέρη του αυριανού προγράμματος. Το Kyle είναι στην στεριά, αλλά έχει και λιμάνι και κυρίως μεγάλη γέφυρα, με την οποία είναι ενωμένο με το νησί Skye και το αντίστοιχο μέρος στο νησί λέγεται Kyleakin. Στο Kyle, κατά σύμπτωση και μόνο τελικά, βρίσκουμε ένα ΒΒ. Γρήγορα αλλάζουμε [χωρίς μπάνιο..., δεν θα προλαβαίναμε να φάμε] και πάμε πεζοί να βρούμε κάτι να καταβροχθίσουμε. Το μόνο που μας ενέπνεε εκείνη την στιγμή ήταν ένα ινδικό ρεστοράν. Έχω φάει και καλύτερα ινδικά, αλλά εκείνη την στιγμή δεν είχαμε άλλες επιλογές.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Το πρωί θα ξεκινήσουμε πρώτα λίγο πίσω, για να δούμε το πιο γνωστό μέρος, το σήμα κατατεθέν της Σκωτίας, το πιο φωτογραφισμένο κάστρο των Highlands – Eilean Donan Castle ΄
http://en.wikipedia.org/wiki/Eilean_...n_Donan_castle
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Είναι ακριβώς όπως την φανταζόμαστε την Σκωτία στην καλύτερη της έκδοση. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο καλό! Είτε το προσεγγίζετε από τον Βορρά, τότε βλέπετε από μακριά, πως δεσπόζει ως προτεταμένο κομμάτι γης μέσα στην λίμνη και την φυλάει. Είτε είστε κάτω και αντιμετωπίζετε τα χρώματα στο νερό, μαζί με τα φύκια και φύλλα δένδρων και πέτρες, μία πανδαισία χρωμάτων μαζί με τις αντανακλάσεις ηλίου και στο βάθος το ανακαινισμένο Eilean.. Ένας συνδυασμός ... που σου παίρνει το μυαλό.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
..΄.,
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
..'][
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
../.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος