GR2SCO - 2011 - Highlights Of The Highlands

[liberec]

..,/'][

[liberec]

Τακτοποιούμε τα της εκτύπωσης και μετά λίγο βόλτα με τις μηχανές στην πόλη, την θεωρούμε αρκετά άξια, για να δοκιμάσουμε κάποιο καφέ και snack.

ποιος σας είπε, ότι οι Ιρλανδοί πίνουν?

[liberec]

Αφήνουμε το Belfast και η συνέχεια μέχρι το Δουβλίνο είναι ανιαρή, μουντή. Ευτυχώς περνάει γρήγορα. Λίγο πριν την πόλη δεν καταλαβαίνω καλά τον Θανάση στην συνεννόηση για ανεφοδιασμό και δεν προλαβαίνω να στρίψω σε ένα βενζινάδικο. Χαθήκαμε για λίγο, αλλά ήμασταν ήδη στην περιφερική του Δουβλίνου και το ξενοδοχείο το είχαμε βάλει στα GPS και οι δύο. Ψιχαλίζει. Φτάνουμε πρώτοι στο ξενοδοχείο [Θεός συγχώρεσέ το..] και είναι απλά ένα κτήριο στα προάστια, με τούβλα και τίποτε δεν λέει, ότι θα μπορούσε να είναι κάτι σε λειτουργία εδώ. Απλά έχει στην πόρτα έναν αριθμό. Παίρνουμε το τηλέφωνο λοιπόν και λέει μία φωνή περιμένετε, έρχομαι σε λιγάκι. Περιμένουμε , έρχεται και ο Θανάσης, ακόμα περιμένουμε και ξανά παίρνουμε τηλέφωνο. Ναι, σε λίγο φτάνω, κάντε υπομονή. Πράγματι, σε λίγο έρχεται μια παλιά Mercedes χωρίς αναρτήσεις και σπασμένο ελατήριο δεξιά, βγαίνει ένας Ινδός ή Πακιστανός ή Μπαγκλαντές και μας ανοίγει. Ιντερνέτ [που έλεγε στο booking.com]?, Λυπάμαι μόλις χάλασε! Έχει για μας δύο δωμάτια, ένα αρκετά μεγάλο, το άλλο αρκετά στενάχωρο. Αφήνουμε στον Θανάση και την Βάνα το μεγαλύτερο, αφού είναι η σειρά μας να πάμε σε χειρότερο και με πραγματικά βαριά καρδιά μένουμε. Είμαστε ακριβώς στο όριο, θα θέλαμε να φύγουμε, αλλά ο Ινδός δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να μας συγχωρέσει την δαπάνη [ήδη είναι πληρωμένο μέσο booking.com] και να μας επιστρέψει οτιδήποτε και εάν φύγουμε για κάτι καλύτερο, άρα και ακριβότερο, θα μας βγει πανάκριβο, γιατί θα πρέπει να προσμετρήσουμε και το χάσιμο από εδώ. Για αυτό και συμβιβαζόμαστε.

[liberec]

προάστια Δουβλίνου

[liberec]

,,,.΄.

[liberec]

Ντους και βγαίνουμε έξω [υπό λίγη βροχή] να πάρουμε το λεωφορείο, που η στάση ευτυχώς ήταν σχεδόν δίπλα στο σπίτι. Σε δέκα λεπτά είμαστε στο κέντρο και μένουμε! Το Δουβλίνο είναι εντυπωσιακότατο!

[liberec]

Το κέντρο πολυσύχναστο και μοντέρνο, μαγαζιά, κόσμος, χαμός. Εγώ ήμουν πολύ περίεργος για Ιρλανδία γενικά. Για πολλούς λόγους, αλλά ο βασικός είναι το σεβασμό που τρέφω σε τόσο μικρό έθνος, που άφησε τόσο μεγάλη σφραγίδα στην παγκόσμια εξέλιξη. Μικρό έθνος σε απόλυτους αριθμούς, αλλά ιδιότροπο και σίγουρα ανθεκτικό, επίμονο. Το ξέρουμε και από εδώ από την κύτη του, την Ιρλανδία, αλλά και μέσα από την Αμερικανική ιστορία. Και εκεί είναι ένα κράτος εν κράτη με την αλληλοϋποστήριξη. Ιρλανδέζικοι χοροί [τους λέω «αναπηδηχτοί»] είναι μαζί με country το πιο αμερικάνικο που υπάρχει ή όχι? Σε κάθε αμερικανική εκδήλωση. Για αυτό, μουσική έπρεπε να ακούσουμε και εδώ. Στο κέντρο υπάρχει ένα «υπόκεντρο» με μπαράκια και μερικά αυτά είναι παγκόσμια γνωστά, χωρίς αστείο.

[liberec]

Σε έναν τοίχο στο δρόμο tribute προς τον Rory Gallagher, από εδώ είναι και οι U2, πάμε λοιπόν σε ένα μπαράκι με ζωντανή μουσική, είχε και μπαλάντες. Πίνουμε βέβαια Guinness. Ναι είναι καλή μπίρα, αλλά εμένα που είναι τώρα ακόμα πιο συμπαθητική. Διότι είδα μέσα στην Ιρλανδία, ότι η Guiness είναι πίσω από όλα τα «πατριωτικά» , σπονσοράρει πραγματικά τα πάντα, βοηθάει παντού. Ναι είναι και διαφήμιση, θα πείτε, εγώ θα απαντήσω αλλιώς: τα κέρδη της εταιρίας είναι πιο πολλά από τις εξαγωγές, παρά από την ντόπια αγορά, άρα δεν είναι συμφέρον να σπαταλάει τόσους πόρους λειτουργώντας ως εθνικός σπόνσορας. Ας επένδυε έξω, να πιάσει τόπο... Αυτό εκτιμώ στην Guinness. Είναι ίσως μοναδική εταιρεία τέτοιας κλάσης στην Ιρλανδία και όμως, επιστρέφει στην πατρίδα την αγάπη της, την υποστήριξη, τα χρήματα. Λειτουργεί πατριωτικά. Για αυτό από σήμερα, όταν πάμε στις ελληνικές μπιραρίες, εγώ συνήθως πίνω κάποια weiss και η Ελπίδα Guinness. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Θα παραγγέλνω δύο Guinness, να βοηθάω τους Ιρλανδούς.
Και οι συμπεριφορά τους άψογη. Καλόκεφοι, αγύριστα κεφάλια, κοκκινομάλληδες αλλά ο μέσος όρος ντομπροσύνης άνωθεν του κανονικού.

[liberec]

..,.

[liberec]

The Temple Bar [the famous..]

[liberec]

,,,.;

[liberec]

Στο κέντρο ακούμε και ελληνικά, συναντάμε σχολική εκδρομή από την Καλλιθέα. Το κάθε αυτό το τουριστικό κέντρο με τα παλιά μπαράκια είναι μικρό, μόνο μερικοί δρόμοι, αλλά έντονα χρώματα, μουσική, μπαρ, μαγαζιά με σουβενίρ και λουλούδια. Και ο κόσμος. Και είναι μόλις σούρουπο. Πάλι είμαστε σε κάποιο παμπ, δοκιμάζω όλο διαφορετικά είδη μπίρας, η Μεγάλη Βρετανία [με την ευρύτερη έννοια] προσφέρεται για αυτό.

[liberec]

[][]

[liberec]

Το Δουβλίνο είναι επάνω σε ποτάμι, ονόματι Liffey, και όπως τόσες άλλες πόλεις επάνω σε ποτάμια, είναι πανέμορφο. Περπατάμε άλλη μία εμπορική αρτηρία, κάθετη στο ποτάμι και μεγάλη. Το όνομα, καθόλου ιρλανδικό ... O’Connell

[liberec]

Αργότερα πάμε σε ένα τελευταίο παμπ, αυτήν την φορά με ελαφριά μπίρα και τρώμε. Μετά το φαγητό χωρίζουμε, γιατί τα παιδιά έχουνε ραντεβού με ένα ζευγάρι Ελλήνων, θα συναντηθούν και θα τους ξεναγήσουν λίγο Dublin by night, ενώ εγώ με την Ελπίδα τραβάμε για το βρωμοδωμάτιό μας.. Μόλις φτάνουμε, σε λίγο με παίρνει ο Θανάσης με αγχωμένο ύφος και ανακοινώνει τα αυριανά ταξιδιωτικά μαντάτα. Είχαμε σκοπό να φτάσουμε αρκετά νότια, μέχρι και το Cork και να δούμε πολλά στο δρόμο, νομίζοντας, ότι θα είναι συχνή και εύκολη επιστροφή στην Αγγλία [Ουαλία], το ίδιο εύκολη, όπως όταν φεύγαμε από την Σκωτία και επιλογές για φέρρυ ήταν πολλές και συχνές και με διάφορα δρομολόγια. Μαθαίνει όμως , ότι από το Cork ΔΕΝ έχει για αύριο πλοίο που να μας εξυπηρετούσε και το μοναδικό που έχουμε να κάνουμε είναι να πάμε πρωί πρωί στο Rosslare και από εκεί να πάρουμε πλοίο που είναι μόνο στις 9.00 και δεν υπάρχει άλλο. Και δεν δουλεύει σωστά το site, για να κλείσεις και για εμάς ιντερνετικά από τους φίλους. Κάτι δεν δουλεύει, δεν μπορεί να καταχωρίσει την δική μου πινακίδα, τον πετάει έξω το σύστημα. Τι κάνουμε Κώστα? Τι κάνουμε? Φεύγουμε νωρίς για Rosslare, Θανάση, τι να γίνει! Δεν υπήρχε περίπτωση να καθίσουμε στην Ιρλανδία άλλη μία νύχτα, γιατί ήδη το υπόλοιπο πρόγραμμα ήταν φιξ με βάση το τέλος του ταξιδιού, δηλαδή το ευρωτούνελ, τα εισιτήρια επιστροφής από Ανκόνα κτλ. Δεν μπορεί εκεί να αλλάξουμε τίποτε.