Ξημερώνει για μεγάλη ημέρα. Σήμερα είναι η ημέρα «της στροφής προς τα δεξιά». Όχι πολιτικά, επειδή μεγαλώνουμε, αλλά επειδή θα περάσουμε σήμερα στην Ευρώπη. Η σημερινή ετάπ προβλέπεται μεγάλη και θέλουμε να έχουμε αρκετό χρόνο στο τελικό προορισμό, που είναι η γαλλική Reims, να την δούμε.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Ξεκινάμε νωρίς, αφήνουμε το Bristol ακόμα μισοκοιμισμένο, αλλά αργούμε, γιατί δεν μπορούμε να βρούμε γρήγορο τρόπο, πως να φτάσουμε στα Stonehenge, βλέπεις, δεν ταιριάζει καμία συγκεκριμένη εθνική και έτσι το GPS μας περνάει από επαρχιακό δίκτυο. Και αυτό είναι μία εμπειρία, όταν ο Θανάσης συνειδητοποιεί, ότι μόλις περνάμε από ένα χωριό, που έχει σχέση με το Ρίο και την Πάτρα ακόμα από Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Έλληνες βοήθησαν σε κάποιο συμμαχικό πλοίο που βυθιζόταν στον Πατραϊκό Κόλπο και οι περισσότεροι διασωθέντες ήταν συμπτωματικά από αυτό το χωριό. Μετά το πόλεμο έγινε αδελφοποίηση των πόλεων, δωρεές κτλ.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Μετά από καμιά ώρα φτάνουμε στο Stonehenge.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Σίγουρα είναι περίεργο μέρος, μυστικισμός μέσα σε τρεις ομοκεντρικούς κύκλους. Τόπος λατρείας? Δεν ξέρουμε, κανείς δεν έχει σαφή εξήγηση. Εμένα κατά κάποιο τρόπο δεν με ενθουσιάζει και τόσο, χωρίς να ξέρω γιατί. Ίσως έχουμε πιο πολλά αρχαία μνημεία στην Ελλάδα και είμαστε λιγότερο ξαφνιασμένοι? Ή ίσως επειδή τα menir της Βρετάνης μου φάνηκαν πιο επιβλητικά. Μεγάλο παρκινγκ, εισιτήρια, εμπορευματοποίηση, ορδές πούλμαν να δουν μεγάλες πέτρες, χωρίς όμως εξήγηση, χωρίς ένα θρύλο, που θα δένει τις πέτρες με τον τόπο, τον λαό, την εποχή. Μου φαίνονται επιβλητικές οι πέτρες, ναι, αλλά ... «αποστασιωμένες». Κάπως ξερό. Αναμνηστικές φωτογραφίες, που σαν να μποϊκοτάρω, περισσότερο με συγκινεί μία γιαπωνέζα με ένα μικρό κορίτσι σίγουρα κάτω των δύο ετών, που τράβαγε φωτογραφίες την μαμά και την κάμερα την έπαιζε στα δάκτυλα. Μέναμε με την μικρή με το στόμα ανοικτό.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Ανακουφίστηκα όταν φύγαμε. Ο δρόμος [μέχρι το Λονδίνο και παρακάμπτοντάς το] και μέχρι το Eurotunnel δεν έχει να προσφέρει κάτι αξιόλογο. Μόνο μποτιλιάρισμα. Το αντιμετωπίσαμε με βοηθητική λωρίδα. Σαν έμπειροι πια ξέραμε, ότι εάν είμαστε νωρίτερα, θα επιβιβαστούμε νωρίτερα. Έτσι και έγινε και κερδίσαμε κάποια ρεζέρβα για αργότερα.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
είμαστε έμπειροι
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
../.,.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Μόλις βγαίνουμε στο γαλλικό έδαφος, με ανακούφιση περνάμε πάλι στην δεξιά οδήγηση. Μέχρι το Reims πάμε και πάλι ως τραίνο ακριβείας. Με τον Θανάση δεν είχαμε τελικά ποτέ πρόβλημα στην οδήγηση, είμαστε ισάξιοι και με μικροδιαφορές μόνο. Ταιριάξαμε απόλυτα. Στο Reims επιλέγουμε προσιτό Campanile στην δυτική έξοδο της πόλης και μας καθυστερούν δύο πράγματα. Πρώτα στα GPS μας δεν είναι χαρτογραφημένη η νέα προέκταση περιφερικής αρτηρίας και αυτό μας αποπροσανατολίζει και χάνουμε την σωστή έξοδο. Κατά δεύτερο, όταν την βρίσκουμε, είναι κλειστό περίπου ένα χιλιόμετρο σε μία κατεύθυνση με παρακάμψεις και δυσκολευόμαστε να βρούμε το μοτέλ. Τελικά, και αφού κάναμε check-in, είχαμε τις μηχανές σχεδόν μπροστά στα παράθυρα. Not Bad! Ότι πρέπει, να αλλάξεις και πάλι σειρά στα ρούχα, αφού από αύριο μάλιστα θα πάμε στο καυτό νότο και θα φορέσουμε τα ... καλοκαιρινά μας. Το μοτέλ δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο φυσικά, αλλά βοηθάει στην συγκράτηση του μέσου όρου του ημερήσιου κόστους. Τέτοιο ταξίδι από μόνο του είναι αρκετά δαπανηρό, μία και σε τέτοια ταξίδια οι βενζίνες είναι πολλές, τα ξενοδοχεία επίσης και οι υπηρεσίες το ίδιο. Δεν κάνουμε κάμπινγκ, δεν μαγειρεύουμε. Όλα επί τόπου, όλα μετρητά. Εάν δεν προσέξεις, είναι πολύ εύκολο να ξεπεράσεις μέσα στην ημέρα 200 Ευρώ και ούτε θα το καταλάβεις.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
γαλλική φινέτσα
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Το να ξεκουμπώσεις βαλίτσες με τέτοιο παρκάρισμα, δέκα μέτρα από την πόρτα είναι υπόθεση ενός λεπτού. Ντους και ξανά καβαλάμε ξαλαφρωμένοι πάλι τις μηχανές για το κέντρο της πόλης. Ο καιρός πολύ καλός, είναι ένα ζεστό απόγευμα στην Κεντρική Γαλλία του Αυγούστου. Πρώτα «εν κίνηση» αναγνώριση τόπου, μετά παρκάρουμε δίπλα στον καθεδρικό του Reims, το κύριο αξιοθέατο της πόλης. Το θαυμάζουμε και βγάζουμε κάποιες αστείες φωτό.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
..,/.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
..,.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
΄..,
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
΄..,.,.
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
΄'][]΄΄
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση